Κοινό μέτωπο Κούρδων σε Ιράκ, Συρία, Τουρκία
ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Μοιρασμένοι στους ορεινούς όγκους τεσσάρων χωρών της περιοχής (Τουρκία, Ιράκ, Ιράν, Συρία), οι Κούρδοι έχουν παρελθόν αιματηρών συγκρούσεων όχι μόνο με τους εκάστοτε κυρίαρχους, αλλά και στο εσωτερικό τους.
Ακόμη και στο Ιράκ, οι δύο βασικές παρατάξεις των Κούρδων, το κόμμα KDP του Μασούντ Μπαρζανί και το PUK του Τζαλάλ Ταλαμπανί, ενεπλάκησαν σε εμφύλιο πόλεμο μετά τον πρώτο πόλεμο των ΗΠΑ κατά του Ιράκ, τη δεκαετία του 1990, για τον έλεγχο των κουρδικών περιοχών.
Μια άλλη, περισσότερο ιδεολογικά χρωματισμένη διαχωριστική γραμμή χωρίζει τους Κούρδους του Ιράκ με την πιο συντηρητική και φιλοδυτική ηγεσία, από το ΡΚΚ της Τουρκίας και το συγγενές του PΥD της Συρίας, με τη σοσιαλιστική-«αντιιμπεριαλιστική» κατεύθυνσή τους. Αίφνης, στις περιοχές που έθεσε υπό τον έλεγχό του το PYD ύστερα από την εξέγερση εναντίον του καθεστώτος Ασαντ, εφαρμόζει μορφές κοινοτικής ιδιοκτησίας και λαϊκής αυτοδιοίκησης, ενώ συγκροτεί επιτροπές λαϊκής αυτοάμυνας, πράγματα που καθόλου δεν αρέσουν στον συντηρητικό, πατριαρχικό Αρμπίλ.
Εσπασε ο πάγος
Σε πείσμα όλων αυτών, ο βασικός ιστός της κουρδικής ενότητας παραμένει ισχυρός. Ανεξάρτητα από τους διαφορετικούς κομματικούς και ιδεολογικούς προσανατολισμούς τους, οι Κούρδοι και στις τρεις χώρες υψώνουν την ίδια σημαία και τραγουδούν τον ίδιο εθνικό ύμνο. Πέρυσι πραγματοποιήθηκε στο Αρμπίλ η πρώτη συνάντηση αντιπροσωπειών όλων των παρατάξεων των Κούρδων του Ιράκ, της Συρίας και της Τουρκίας, με ένα βασικό ζήτημα στην ατζέντα: τη σύγκληση Πανκουρδικής Συνδιάσκεψης που θα θέσει τις βάσεις για ένα ενιαίο μέτωπο του κουρδικού αλυτρωτισμού. Η συνάντηση δεν καρποφόρησε, η συνδιάσκεψη αναβλήθηκε, αλλά ο πάγος έσπασε.
Η απειλητική εφόρμηση του Ισλαμικού Κράτους σε Συρία και Ιράκ ταυτόχρονα ενίσχυσε, όπως ήταν φυσικό, τις κεντρομόλους δυνάμεις. Στελέχη των πεσμεργκά μας εκμυστηρεύονταν ότι οι ένοπλες δυνάμεις του συροκουρδικού PYD πολέμησαν μαζί τους και έδιωξαν τους τζιχνατιστές από το στρατηγικό πέρασμα Ραμπία. Στις μάχες για την απελευθέρωση του Μαχμούρ από τους τζιχαντιστές έσπευσαν να βοηθήσουν τους πεσμεργκά όχι μόνο μονάδες του PYD, αλλά και μαχητές του ΡΚΚ από την Τουρκία. Σύμφωνα με μία πληροφορία, μάλιστα, ο αδελφός του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, Οσμάν, βρίσκεται αυτές τις μέρες στο ιρακινό Κουρδιστάν.
Το τίμημα του πολέμου
Μπορεί ο πόλεμος με τους τζιχαντιστές να αποδειχθεί τελικά καταλύτης στην υπόθεση της κουρδικής ανεξαρτησίας, επί του παρόντος όμως συνοδεύεται από μεγάλο τίμημα για τους Κούρδους του βορείου Ιράκ, οι οποίοι ήθελαν να βλέπουν τους εαυτούς τους σαν μια «μικρή Ελβετία» στην καρδιά της Μέσης Ανατολής – μια όαση σταθερότητας και σχετικής ευημερίας μέσα στην έρημο της βίας και του χάους. Η φυγή ξένων επιχειρήσεων όταν οι τζιχαντιστές βρίσκονταν λίγες δεκάδες χιλιόμετρα από το Αρμπίλ ήταν ένας πολύ ανησυχητικός οιωνός, έστω κι αν πολλές από αυτές ξαναγύρισαν τις τελευταίες ημέρες.
Για να μπει κανείς σε ένα από τα καλά ξενοδοχεία του Αρμπίλ όπου συχνάζουν ξένοι επιχειρηματίες και διπλωμάτες, πρέπει να περάσει από εξονυχιστικό έλεγχο ασφαλείας: αστυνομικοί σκύλοι, μεταλλικοί ανιχνευτές και πάνοπλοι φρουροί κάνουν φύλλο και φτερό το αμάξι, για να ακολουθήσει σωματικός έλεγχος και το πέρασμα του χαρτοφύλακα από μηχάνημα ηλεκτρονικής σάρωσης. Κάθε συγκρότημα πολυκατοικιών με σχετικά ακριβά διαμερίσματα είναι μια οχυρωμένη, φρουρούμενη κοινότητα.
Η βενζίνη εκτινάχθηκε από τα 31 στα 78 σεντς το λίτρο. Ανάλογα εκτινάχθηκαν οι τιμές των ενοικίων, λόγω της αθρόας εισροής Σύρων και εσωτερικών προσφύγων. Χώρια το τεράστιο κόστος που επωμίζεται η τοπική κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της ξαφνικής ανθρωπιστικής κρίσης.
Οι επιπτώσεις της πολεμικής κρίσης ήρθαν να προστεθούν σε μια ήδη προβληματική, από πολλές απόψεις, κατάσταση, φέρνοντας στην επιφάνεια πλευρές της που κρύβονταν πίσω από τον μανδύα μιας συχνά παραπλανητικής ευημερίας. Το real estate εμφάνιζε από καιρό συμπτώματα «φούσκας», με εξωφρενικά υπερτιμημένες κατασκευές, οι οποίες συχνά έχουν μηδενικό (!) αντισεισμικό συντελεστή σε μία από τις πιο σεισμογενείς περιοχές του κόσμου. Η κυριότερη πηγή απασχόλησης είναι ένας υπερτροφικά διογκωμένος δημόσιος τομέας –ειδικά στον τομέα της ασφάλειας– με τους μετανάστες να καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της χειρωνακτικής εργασίας. Εφορία και κοινωνική ασφάλιση πρακτικά δεν υπάρχουν, ενώ η δικαιοσύνη και όλη η δημόσια διοίκηση υποφέρουν από φατριαστικές επιρροές και διαφθορά.
Σ’ αυτά ήρθε να προστεθεί η απόφαση της Βαγδάτης να διακόψει τη χρηματοδότηση του Κουρδιστάν, ακόμη και την πληρωμή των δημοσίων υπαλλήλων, κατηγορώντας το Αρμπίλ ότι «κλέβει» το πετρέλαιο που ανήκει σε όλους τους Ιρακινούς. Προχθές, ο νέος εντολοδόχος πρωθυπουργός του Ιράκ, Χάιντερ αλ Αμπάντι, εμφανίστηκε διατεθειμένος να αναζητήσει μια συμβιβαστική λύση, αλλά ο δρόμος διαγράφεται ακανθώδης...
