Στο μπλε του Αιγαίου
Γράφει ο Πρόδρομος Παπαηλιόπουλος
(Πηγή : http://ellnews.com/)
Όταν ανεβαίνεις το δρόμο από τις Καμάρες το λιμάνι της Σίφνου, για την Απολλωνία τη χώρα, η μυρωδιά από το θυμάρι σε περικυκλώνει προκλητικά.
Δεν μπορείς να μην χαμογελάσεις. Άλλη μια χρονιά εδώ σκέφτεσαι και το μυαλό ταξιδεύει. Παράλληλα ευχαριστείς το Θεό που είσαι καλά και ζεις πάλι το μικρό σύντομο μα συνάμα τόσο όμορφο καλοκαιρινό όνειρο.
Όλοι σας πηγαίνετε όταν μπορείτε διακοπές. Έχετε ασφαλώς έναν αγαπημένο προορισμό, εγώ έχω τη Σίφνο. Την γνώρισα το 1993 και την ερωτεύτηκα, από τότε κάθε χειμώνα και άνοιξη σκέφτομαι την ώρα που θα την αντικρύσω ξανά, που θα περπατήσω στα σοκάκια της στα μονοπάτια της. Που θα δω τις θεμωνιές και πάντα θα αναρωτιέμαι με πόση σοφία τις έκτιζαν οι ανθρώποι αιώνες πριν για να στέκουν σήμερα αγέρωχες στους ανέμους και στις βροχές, χωρίς ίχνος τσιμέντου μέσα τους.
Η Σίφνος δεν είναι από τα πιο κοσμοπολίτικα νησιά του Αιγαίου, ούτε φημίζεται για τις ατέλειωτες παραλίες της, έχει όμως κάτι το ιδιαίτερο να τραβά τον επισκέπτη. Το Βαθύ, ο Πλατύ Γυαλός, ο Φάρος, η Χερρόνησος, η Πουλάτη, η Παναγιά η Χρυσοπηγή κι άλλα τόσα όμορφα μέρη θα δεί ο επισκέπτης του νησιού.
Τα ασπρισμένα σπίτια, τα λευκά ξωκκλήσια, ο Προφήτης Ηλίας που μπορείς να αγναντέψεις όλο το Αιγαίο, φτάνει να μπορείς να περπατήσεις για μια ώρα το μονοπάτι του και να φθάσεις στην κορυφή της Σίφνου. Η κάπαρη βρίσκεται παντού στο διάβα σου όπως και οι φωτεινές ολοκόκκινες βουκαμβίλιες. Αγρότες με τα γαϊδουράκια τους, σε πείσμα των εποχών και του τουρισμού τα απογεύματα πηγαίνουν στα κτήματα να ποτίσουν τα ζώα τους και να κόψουν τα κηπευτικά τους. Εκεί όπου η νεολαία μακριά από σκέψεις βλέπει το ξημέρωμα πριν πάει για ύπνο, οι ντόπιοι ξυπνούν για τις δουλειές τους. Η Σίφνος έχει ιστορία, μα και ποιος τόπος της Ελλάδας δεν είναι γεμάτος ιστορία.
Σύμφωνα με το μύθο, "Σίφνος" ονομαζόταν ο γιος του αττικού ήρωα Σουνίου του οποίου το όνομα δόθηκε στο νησί. Κατά άλλη εκδοχή το όνομα Σίφνος προήλθε από το επίθετο "σιφνός" που σημαίνει κενός, που παραπέμπει στο πλήθος των υπόγειων στοών των ορυχείων στο υπέδαφος του νησιού. Αναφέρεται επίσης και με τις ονομασίες "Ακίς", "Μερόπη", "Σίφανος", "Σίφανα" ή "Σιφάντο".
Οι περισσότεροι από τους ιστορικούς αναφέρουν ότι η Σίφνος πρωτοκατοικήθηκε από τους Πελασγούς και κατόπιν από τους Φοίνικες, Κάρες και Λέλεγες. Σύμφωνα με τους μύθους οι κάτοικοι αυτοί εκδιώχθηκαν από το βασιλιά της Κρήτης Μίνωα ο οποίος και εγκατέστησε στις Κυκλάδες ηγεμόνες τους γιους του. Αναφέρεται η πόλη 'Μινώα' καθώς και η Κρήνη 'Μινώα'. Εκείνη την εποχή κατοικούσε στο Αιγαίο μία φυλή, οι Προέλληνες ή Αιγαίοι. Αυτοί αργότερα αναμείχθηκαν με τους Κρήτες και τους Αχαιούς.
(πηγή: https://www.facebook.com/groups/404161849612977/?fref=ts)
Είναι πολλές φορές που κάνω την ίδια σκέψη, αν είναι ευτυχισμένοι οι άνθρωποι εδώ στη Σίφνο, στη μοναξιά και τους αέρηδες του χειμώνα…
Είναι πιο χαρούμενοι από εμένα και από όλους εσάς που ζείτε στην Αθήνα ή σε κάποια άλλη πόλη; Εδώ που η ζωή είναι πιο απλή και πιο λιτή μήπως είναι καλύτερα; Μήπως τελικά, με βάση και τα δεδομένα της κρίσης που περνά ο τόπος, ο άνθρωπος πρέπει να αρκείται στα λίγα τα απλά τα ταπεινά και τα αληθινά;
Καλό υπόλοιπο Αυγούστου…
