Το ρεύμα του «Ποταμιού»
Αθανάσιος Έλλις
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Οπλισμένο με την κοινή λογική και την προοπτική συμβολής στην πολιτική σταθερότητα, το «Ποτάμι» δείχνει να διατηρεί την απήχησή του στην κοινωνία.
Σε καλοκαιρινές συζητήσεις σε διάφορα μέρη της χώρας αναδείχθηκε η πιθανότερη εναλλακτική διέξοδος αρκετών συνομιλητών. Για τους περισσότερους δεν αποτελεί την πρώτη ή τη δεδομένη επιλογή, αλλά τη δεύτερη, η οποία, πάντως, ενισχύεται από την αυξανόμενη δυσαρέσκεια για «τους άλλους». Οντως, στις επόμενες εκλογές πολλοί ψηφοφόροι θα εξετάσουν σοβαρά να αφήσουν το κόμμα που ψήφιζαν για το κόμμα που θα συνεργασθεί ώστε να βγει η χώρα από το αδιέξοδο. Παράλληλα, αντί της χαμένης ψήφου ή της λευκής, πολλοί τείνουν συνειδητά προς το «Ποτάμι».
Σε καλοκαιρινές συζητήσεις σε διάφορα μέρη της χώρας αναδείχθηκε η πιθανότερη εναλλακτική διέξοδος αρκετών συνομιλητών. Για τους περισσότερους δεν αποτελεί την πρώτη ή τη δεδομένη επιλογή, αλλά τη δεύτερη, η οποία, πάντως, ενισχύεται από την αυξανόμενη δυσαρέσκεια για «τους άλλους». Οντως, στις επόμενες εκλογές πολλοί ψηφοφόροι θα εξετάσουν σοβαρά να αφήσουν το κόμμα που ψήφιζαν για το κόμμα που θα συνεργασθεί ώστε να βγει η χώρα από το αδιέξοδο. Παράλληλα, αντί της χαμένης ψήφου ή της λευκής, πολλοί τείνουν συνειδητά προς το «Ποτάμι».
Το σαφές μήνυμα που προκύπτει είναι πως οι ψηφοφόροι δεν έχουν μεν επιλέξει το «Ποτάμι», όμως το σκέφτονται. Αυτό δημιουργεί προσδοκίες, αλλά αποτελεί και πρόκληση για το κίνημα. Αν και στις ευρωεκλογές η ψήφος ήταν «χαλαρή», και άρα το αποτέλεσμα της κάλπης ίσως είναι παραπλανητικό, τολμώ να θεωρήσω ως αφετηρία το 6,6% που εξασφάλισε το «Ποτάμι» στις 25 Μαΐου. Αυτό σημαίνει ότι ανάλογα φυσικά με τον αριθμό και τα ποσοστά που θα λάβουν τα άλλα κόμματα στις επόμενες εθνικές εκλογές, το «Ποτάμι» έχει ως σημείο εκκίνησης περίπου είκοσι βουλευτές με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για μια πιθανή κυβερνητική συμμετοχή και επιρροή στο πολιτικό γίγνεσθαι. Αν οι κάλπες δεν επιβάλλουν ένα Μεγάλο Συνασπισμό Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ, ο ρόλος του «Ποταμιού» δεν μπορεί παρά να αποδειχθεί καθοριστικός.
Το νέο πολιτικό εγχείρημα προσδιορίζεται στον χώρο του κέντρου. Με προσλαμβάνουσες από ένα ευρύ φάσμα κομματικών προτιμήσεων, είναι σαφές ότι έχει απήχηση σε όλο το πολιτικό τοπίο. Σε ανθρώπους που πιστεύουν στις μεταρρυθμίσεις, είτε προέρχονται από την Αριστερά είτε από τη Δεξιά. Η συγκεκριμένη διάσταση βραχυπρόθεσμα δημιουργεί προοπτικές για την προσέλκυση όλο και περισσότερων ψηφοφόρων, αλλά στην πορεία εγκυμονεί και κινδύνους για τη διαρροή των δυσαρεστημένων που θα δουν τις φιλελεύθερες ή σοσιαλδημοκρατικές ιδέες τους να μην υιοθετούνται μετεκλογικά. Σε κάθε περίπτωση, τα επόμενα βήματα, ουσίας και όχι επικοινωνιακού εντυπωσιασμού, θα αφορούν θέσεις, απαντήσεις και προτάσεις. Η έμφαση στην κοινή λογική και η δεδηλωμένη πρόθεση συνεργασίας με όλους, ώστε να κυβερνηθεί ο τόπος, εύλογα προσελκύουν την προσοχή πολλών, ακόμη και αν οι ιδεολογικές τους αφετηρίες δεν είναι οι ίδιες. Πολλά στελέχη και απλοί ψηφοφόροι από τη ΔΗΜΑΡ, μέχρι το ΠΑΣΟΚ και τη Δράση, σκέφτονται το «Ποτάμι».
Η πρόκληση του συγκερασμού διαφορετικών και ενίοτε αντικρουόμενων ιδεολογικών και πολιτικών θέσεων, δεν είναι μικρή υπόθεση. Στο σημερινό περιβάλλον, όπου η κοινή λογική λειτουργεί συνεκτικά, αναμένεται ότι θα υπάρξουν γόνιμες διεργασίες, τολμηροί συμβιβασμοί και σε πολλά ζητήματα θα προκύψει η αναγκαία «χρυσή τομή» που θα είναι αποφορτισμένη από ιδεολογικά χαρακτηριστικά, αλλά θα βασίζεται στην κινητήρια δύναμη του ρεαλισμού.
Τέλος, υπάρχει το ζήτημα της πλήρους προσωποποίησης του κόμματος. Ο «Σταύρος» πρέπει να αφήσει χώρο σε άλλους. Και πολύ χώρο. Αξιοποίησε ευφυώς την απήχηση που όντως έχει σε κάποια κοινωνικά στρώματα λόγω της τηλεοπτικής του παρουσίας, αλλά τώρα πλέον οφείλει να αντιληφθεί ότι η υπερπροβολή όχι μόνο δεν βοηθά, αλλά ενοχλεί. Οτι από πλεονέκτημα που ήταν στην αρχή, απειλεί να μετεξελιχθεί σε μειονέκτημα. Ελπίζεται ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης θα έχει την ικανότητα να το αντιληφθεί και να προχωρήσει στις ανάλογες κινήσεις. Οπως και στην περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα, κάθε απόπειρα αντιγραφής του φαινομένου Ανδρέα Παπανδρέου θα ατυχήσει. Αλλα μεγέθη, άλλες εποχές.
Η ιδέα του «Ποταμιού» είχε και εξακολουθεί να έχει απήχηση. Οι βάσεις είναι καλές. Αρκετά ενδιαφέροντα πρόσωπα -πολιτικοί, τεχνοκράτες και στελέχη από τον ιδιωτικό τομέα- έχουν εμπλακεί ενεργά στο εγχείρημα ή δηλώνουν έτοιμα να το πράξουν. Τα πρώτα αποτελέσματα στην κάλπη ήταν ενθαρρυντικά. Αλλά η συνέχεια θα είναι πιο δύσκολη. Το ρεύμα του «Ποταμιού» θα ενισχυθεί όχι μόνο όταν οι πηγές που το τροφοδοτούν αυξηθούν, αλλά και αν η εκβολή του πλατύνει.
