Ο αθλητής που σημάδεψε την ιστορία της τοξοβολίας
ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ ΣΠΑΝΕΑ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Κάθε άθλημα έχει τους δικούς του ήρωες. Στα δημοφιλή σπορ είναι δημοφιλείς και οι ήρωές τους. Σε κάποια άλλα, όπως στην τοξοβολία, τους αθλητές-θρύλους τούς γνωρίζουν όσοι ασχολούνται με το άθλημα.
Ο Χούμπερτ φαν Ινις είναι άγνωστος στο ευρύ φίλαθλο κοινό, δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο και στο Βέλγιο. Ο Φαν Ινις έχει κατακτήσει τα περισσότερα μετάλλια στην ιστορία της ολυμπιακής τοξοβολίας, ενώ, 94 χρόνια μετά την κατάκτηση της τελευταίας του διάκρισης, παραμένει ο Βέλγος με τα περισσότερα ολυμπιακά μετάλλια.
Ο Χούμπερτ φαν Ινις γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1866. Η οικογένειά του δεν ήταν πλούσια. Ετσι, για να βοηθήσει οικονομικά τους γονείς του από μικρή ηλικία, ακολούθησε το επάγγελμα του γαλατά. Είχε ένα μικρό ξύλινο κάρο, το οποίο έσερνε ένας σκύλος. Ο μικρός Χούμπερτ ξυπνούσε πολύ νωρίς κάθε πρωί γιατί έπρεπε να προλάβει να μοιράσει το γάλα σε χωριά που βρίσκονταν τριγύρω από τις Βρυξέλλες.
Στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα η τοξοβολία ήταν στο Βέλγιο κάτι σαν εθνικό άθλημα. Ολα τα παιδιά είχαν τα δικά τους τόξα και στον ελεύθερό τους χρόνο έκαναν προπόνηση ή διοργάνωναν ερασιτεχνικούς αγώνες. Ο Χούμπερτ Φαν Ινις λάτρευε το άθλημα. Επρεπε, όμως, να βοηθάει και τους γονείς του. Καθημερινά μοίραζε το γάλα και, όταν τελείωνε από την εργασία του, είχε εκπαιδεύσει τον σκύλο του να επιστρέφει μόνος του στο σπίτι σέρνοντας και το κάρο με τις άδειες φιάλες. Ο πιτσιρικάς είχε μαζί του το τόξο του και πήγαινε όπου μπορούσε να ασκηθεί. Ηταν, μόλις, 16 ετών όταν πήρε μέρος σε ένα τουρνουά και νίκησε Βέλγους και Ολλανδούς αθλητές, οι οποίοι ήταν κατά πολλά χρόνια μεγαλύτεροί του.
Στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες (1896) η τοξοβολία δεν είχε συμπεριληφθεί στο Ολυμπιακό Πρόγραμμα. Μπήκε για πρώτη φορά στη διοργάνωση του Παρισιού (1900). Ο Χούμπερτ φαν Ινις ζούσε μόνο γι’ αυτήν τη στιγμή. Ηταν 34 ετών, αλλά σε αυτό το άθλημα η ηλικία δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο. Στις 14 Αυγούστου 1900, ο τοξότης αγωνίστηκε σε τέσσερα διαφορετικά αγωνίσματα. Κατέκτησε δύο πρωτιές, μία δεύτερη θέση και μία τέταρτη. Στις διοργανώσεις του 1896 και του 1900 ο πρώτος Ολυμπιονίκης έπαιρνε αργυρό μετάλλιο. Η καθιέρωση των χρυσών - ασημένιων - χάλκινων χρονολογείται από τους Ολυμπιακούς του 1904. Βέβαια, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή έχει αναγνωρίσει ως χρυσούς Ολυμπιονίκες και τους νικητές πριν από το 1904.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σεντ Λούις, στην τοξοβολία διεξήχθησαν έξι αγωνίσματα αλλά μόνο με αθλητές από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ενώ για πρώτη φορά αγωνίστηκαν και γυναίκες. Το 1908, στο Λονδίνο, τα αγωνίσματα μειώθηκαν σε τρία, από τα οποία το ένα ήταν για γυναίκες. Ο Βέλγος Ολυμπιονίκης δεν συμμετείχε σε καμιά από τις δύο διοργανώσεις. Το 1912, στη Στοκχόλμη, δεν διεξήχθησαν καθόλου αγώνες τοξοβολίας.
Ο Χούμπερτ φαν Ινις εκείνα τα χρόνια προσπαθούσε να επιβιώσει - τόσο αυτός όσο και η οικογένεια που είχε δημιουργήσει. Οι ολυμπιακές του διακρίσεις τον βοήθησαν να καθιερωθεί στον χώρο του αθλήματος. Ετσι, σιγά σιγά έφτιαξε ένα εστιατόριο στις Βρυξέλλες, το οποίο συνδύαζε το φαγητό με τον αθλητισμό. Διέθετε χώρους για μπόουλινγκ και, φυσικά, για τοξοβολία. Στις αίθουσές του καθημερινά συγκεντρώνονταν δεκάδες Βέλγοι όχι μόνο για να φάνε αλλά, περισσότερο, για να δουν τον διάσημο συμπατριώτη τους να ασχολείται με το αγαπημένο του άθλημα. Ο Χούμπερτ μπορεί να είχε ξεπεράσει τα 50, αλλά, όταν έπιανε στα χέρια του το τόξο, έμοιαζε με έφηβο.
Ο θρίαμβος της Αμβέρσας
Tο 1920, οι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξήχθησαν στην Αμβέρσα. Οι Βέλγοι ως λάτρεις της τοξοβολίας επανέφεραν το άθλημα στο ολυμπιακό πρόγραμμα και, μάλιστα, με 10 αγωνίσματα, μόνο για άνδρες. Ο Χούμπερτ φαν Ινις ήταν 54 ετών, αλλά ελάχιστοι μπορούσαν να τον συναγωνιστούν στο άθλημα με τα βέλη. Στο... διαμαντένιο λιμάνι του Βελγίου, οι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξήχθησαν από τις 20 Απριλίου έως τις 12 Σεπτεμβρίου 1920. Για πρώτη φορά παρουσιάστηκε η σημαία με τους πέντε ολυμπιακούς κύκλους και εκφωνήθηκε ο όρκος των αθλητών.
Η προσπάθεια του Χούμπερτ φαν Ινις για την επιστροφή στις ολυμπιακές διακρίσεις ξεκίνησε στις 26 Απριλίου. Μαζί με τους υπόλοιπους Βέλγους αθλητές κατέκτησαν ασημένιο μετάλλιο στο ομαδικό των 28 μ. Δύο ημέρες αργότερα (28/4), η βελγική ομάδα πρώτευσε στις βολές από τα 33 μ., ενώ στις 30 Απριλίου οι διοργανωτές πρόσθεσαν ακόμη ένα χρυσό στη συλλογή τους στα 50 μ. Ο Φαν Ινις και η ομάδα του υπερίσχυσαν των Γάλλων με 2701 - 2493.
Λίγους μήνες αργότερα, τον Αύγουστο, διεξήχθησαν και τα αγωνίσματα στο ατομικό. Ο Χούμπερτ φαν Ινις ήταν ανάμεσα στους πρωταγωνιστές. Πρώτευσε στα αγωνίσματα του κινούμενου στόχου από 28 και από 33 μέτρα, ενώ ήρθε δεύτερος στον κινούμενο στόχο από 50 μέτρα. Εκεί πρώτευσε ο Γάλλος Τζουλιέν Μπρουλέ.
Η διοργάνωση των αγώνων τοξοβολίας στο Βέλγιο δεν ικανοποίησε τους εκπροσώπους της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Η αδυναμία δημιουργίας σταθερών κανονισμών οδήγησε τη ΔΟΕ στην αφαίρεση της τοξοβολίας από το Ολυμπιακό Πρόγραμμα. Ετσι, ο Βέλγος χρυσός ολυμπιονίκης ασχολείτο με το αγαπημένο του άθλημα μόνο σε τοπικούς αγώνες, ενώ καθημερινά ασκείτο στο εστιατόριό του, στις Βρυξέλλες.
Ενας ασταμάτητος «υπηρέτης» του αθλητισμού
Οι διακρίσεις στην ολυμπιακή διοργάνωση της Αμβέρσας πρόσθεσαν περισσότερη αίγλη στον Χούμπερτ φαν Ινις. Στο εστιατόριό του συνέρρεαν καθημερινά δεκάδες άνθρωποι προκειμένου να τον γνωρίσουν και να τον παρακολουθήσουν να ρίχνει βολές. Μία ημέρα το εστιατόριο επισκέφτηκε και ο τότε βασιλιάς του Βελγίου Αλβέρτος ο Πρώτος, ο οποίος ήταν γνωστός και για την αγάπη που έτρεφε στα σπορ. «Η κόρη του και γιαγιά μου μού είχε διηγηθεί ότι πέτυχε 30 δεκάρια στην απόσταση των 25 μέτρων μπροστά στον βασιλιά», έχει δηλώσει σε συνέντευξή του ο δισέγγονος του Φαν Ινις και αθλητής της τοξοβολίας Φίλιπ Πρίελς.
Ο Χούμπερτ φαν Ινις είχε αποκτήσει τρεις κόρες αλλά καμιά από αυτές δεν ασχολήθηκε με την τοξοβολία. Ενας εγγονός του, όμως, έδειξε ενδιαφέρον για το άθλημα. Ετσι, ο Χούμπερτ ως μέλος του Βασιλικού Ομίλου Τοξοβολίας του Σαν Σεμπαστιέν στις Βρυξέλλες βοήθησε για να ασχοληθεί ο εγγονός του με το σπορ. Πρόεδρος του ομίλου ήταν ο συναθλητής του Χούμπερτ, ο Ζερόμ ντε Μάγιερ, ο οποίος είχε κατακτήσει δύο χρυσά και ένα ασημένιο στην Αμβέρσα. Ο εγγονός του Φαν Ινις θα νυμφευθεί, στη συνέχεια, την κόρη του Ντε Μάγιερ.
Παρά την ηλικία του, ο Βέλγος τοξότης δεν σταμάτησε να εξασκείται στην τοξοβολία. Το 1931 διεξήχθη το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Στη διοργάνωση του 1933 πήρε μέρος και το Βέλγιο. Βασικό μέλος στην ομάδα ήταν ο Φαν Ινις. Παρά τα 67 του χρόνια βοήθησε τη χώρα του να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο ομαδικό και έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής. Δεν σταμάτησε να ασχολείται με την τοξοβολία μέχρι την ηλικία των 93 ετών. Εφυγε από τη ζωή στις 25 Νοεμβρίου 1961 και δεν πρόλαβε να ξαναδεί το αγαπημένο του άθλημα στο ολυμπιακό πρόγραμμα (η τοξοβολία επανήλθε το 1972, στη διοργάνωση του Μονάχου).
(Στην φωτογραφία : Ο Χούμπερτ φαν Ινις (αριστερά) δεν σταμάτησε να ασχολείται με την τοξοβολία μέχρι το τέλος της ζωής του)
