Πολιτική ήττα Νετανιάχου στη Λωρίδα της Γάζας
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Μακρύ φθινόπωρο αναμένει τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν (Μπίμπι) Νετανιάχου, ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με την αποδοκιμασία της διεθνούς κοινότητας για τον πόλεμο που διεξήγαγε το Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας.
Η ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα, με τις χιλιάδες κυρίως αμάχους νεκρούς, την απόλυτη καταστροφή των υποδομών κοινής ωφέλειας, και η αναζωπύρωση της μαχητικότητας της οργάνωσης Χαμάς δημιουργούν νέα προβλήματα στον Ισραηλινό πρωθυπουργό.
Αυστηρά μηνύματα
Η δυτική οργή για την επιθετική στάση του Ισραήλ εκφράστηκε μέσω αυστηρών μηνυμάτων του Λευκού Οίκου προς το πρωθυπουργικό γραφείο στην Ιερουσαλήμ, αλλά και από επίσημα ευρωπαϊκά χείλη. Στη Βρετανία, η φιλική προς το Ισραήλ στάση της κυβέρνησης Κάμερον οδήγησε σε παραίτηση τη μουσουλμάνα υφυπουργό των Συντηρητικών, Σαγίντα Ουάρσι, ενώ στη Γαλλία την οργάνωση Εβραϊκή Λίγκα Αυτοπροστασίας (LDJ) απαγόρευσε η Δικαιοσύνη, λόγω της βίαιης αντιμουσουλμανικής της ρητορικής.
Η εγκληματική δραστηριότητα της Τσαχάλ (ισραηλινός στρατός) στη Γάζα έδωσε, στο μεταξύ, νέα ώθηση στον βαθιά ριζωμένο ευρωπαϊκό αντισημιτισμό, τροφοδοτώντας ακραία και ναζιστικά κόμματα με νέα ρητορική μίσους, με επίκεντρο την ταύτιση του συνόλου των Ισραηλινών με τις ενέργειες της κυβέρνησης και του στρατού τους.
Χαμένη αξιοπιστία
Η πραγματική πολιτική ήττα του Νετανιάχου χρονολογείται, πάντως, την περασμένη άνοιξη και τη συμφωνία για σύσταση κυβέρνησης εθνικής ενότητας μεταξύ της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και της Χαμάς, όπως εξήγησε στην πρόσφατη αρθρογραφία του ο δημοσιογράφος Ούρι Αβνέρι.
Η εξέλιξη αυτή κλόνισε την αξιοπιστία του «Μπίμπι», οπλίζοντας τους μεγάλους του αντιπάλους στην ισραηλινή δεξιά με νέα επιχειρήματα. Δεν είναι τυχαίο που ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και ηγέτης του ακροδεξιού «Γιζραέλ Μπεϊτενού», Αβίγκντορ Λίμπερμαν, εγκαινίασε την εποχή εκείνη εκστρατεία εξευτελισμού του καθώς τον παρουσιάζει ως «μετριοπαθή και αραβόφιλο». Ανάλογη αμφισβήτηση δέχεται ο Νετανιάχου από το νεοπαγές ακροδεξιό, σιωνιστικό «Χαμπαγίτ Χαγιεχουντί» (Εβραϊκό Σπίτι) του Ναφτάλι Μπένετ, αλλά και από οργανώσεις εποίκων – η σημαντικότερη δεξαμενή ψήφων για το Λικούντ.
Η ατελέσφορη πολιτική του Ισραήλ και η εμμονή του Νετανιάχου με τη Γάζα δημιουργούν και άλλους κινδύνους. Φρούδες αποδεικνύονται έτσι οι μεγάλες ελπίδες του, με πρωταρχική από αυτές τον βομβαρδισμό του Ιράν και των πυρηνικών του εγκαταστάσεων, αλλά και οι φιλοδοξίες του για διαμόρφωση ευνοϊκής πολιτικής συγκυρίας στον ταραγμένο Λίβανο.
