Συνθέτουμε, ευημερεύουμε (sic), ανακάμπτουμε
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)Τρία ρήματα στον τίτλο, που συμπυκνώνουν τη χθεσινή δημόσια παρέμβαση του πρωθυπουργού, μέσω του υπουργικού συμβουλίου.
Κατ’ αρχάς, ο περιττός επικοινωνιακός λυρισμός. «Συνθέτουμε την άνοιξη της ελληνικής οικονομίας», είπε σε μια μεταφορά με μουσικές απηχήσεις (Βιβάλντι, Στραβίνσκι και τα τοιαύτα). Ηταν μέρος ενός εκτεταμένου λογοπαιγνίου, χτισμένου επάνω σε μουσικούς όρους, που είχε τον σκοπό να διορθώσει –πνευματωδώς, υποτίθεται– την περιβόητη παλαιότερη δήλωσή του, για τις αγορές που θα χόρευαν, με τον ίδιο να βαράει τον ζουρνά. Ομως η προσπάθεια να κάνει πνεύμα έπεσε στο κενό· διότι τα αστεία προϋποθέτουν ανάλογο ύφος και διάθεση, ενώ η δική του διάθεση –προφανώς, εξαιτίας των προβλημάτων στην αξιολόγηση– ταίριαζε περισσότερο σε μνημόσυνο. Ο πρωθυπουργός δεν είχε την απαιτούμενη επιδεξιότητα για να φορέσει μεταξωτό βρακί· και δεν υπάρχει τίποτε θλιβερότερο από ένα αποτυχημένο αστείο.
Επειτα, η τόσο ενοχλητική (παρότι πλέρια δημοκρατική) αμορφωσιά του. «Η κοινωνία θα ευημερεύσει», είπε. «Ευημερεύω», όπως εφημερεύω, διανυκτερεύω και, γιατί όχι, «εκπροσωπεύω» (το οποίο χρησιμοποιείται πια ευρέως). Εμένα, πάντως, αυτό το λάθος του Τσίπρα κάπως με άγγιξε. Ενιωσα –δεν έχω πρόβλημα να το πω– ένα σκίρτημα τρυφερότητας και, αυθόρμητα, μου ξέφυγε ένα «α, το καημένο...». Διότι αυτό είναι το είδος του γλωσσικού λάθους που κάνουν συχνά οι μαθητές στην πρώτη τάξη του λυκείου. Τέτοια είναι όμως η πνευματική ηλικία του. Οι ιδέες του για τη ζωή και τον κόσμο είναι της Α΄ Λυκείου, στην καλύτερη περίπτωση. Μετά θυμήθηκα ότι ο σαραντάρης που κουβαλάει την άγνοια και την επιπολαιότητα ενός δεκαεξάρη συμβαίνει να είναι ο πρωθυπουργός της χώρας μου. Οπότε μου ξέφυγαν άλλα, πολύ γλαφυρά, τα οποία όμως δεν τυπώνονται σε εφημερίδα.
Τέλος, το ψέμα στην πιο προσβλητική μορφή του. Θα «ευημερεύσουμε», επειδή «η οικονομία ανέκαμψε», είπε. Λίγα λεπτά αργότερα, διαψεύστηκε από την ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ, καθώς η ύφεση έφθασε το 1,1% του ΑΕΠ κατά το δ΄ τετράμηνο του 2016, ήταν δηλαδή τριπλάσια του αρχικού υπολογισμού, πάνω στον οποίο η κυβέρνηση είχε χτίσει τη θριαμβολογία της. Οσα χρόνια παρακολουθώ τα πολιτικά, δεν θυμάμαι άλλον πρωθυπουργό να έχει εξευτελιστεί σε τέτοιο βαθμό. Ηταν σαν να είχε πέσει θύμα μιας σκληρής φάρσας εις βάρος του – με τη διαφορά ότι την έστησε ο ίδιος στον εαυτό του και, γι’ αυτό, δεν του αξίζει η λύπηση.
Η χθεσινή παρέμβαση του Τσίπρα ήταν ένα τεράστιο επικοινωνιακό λάθος. Εδειξε να είναι ένας πρωθυπουργός που δεν ξέρει τι του γίνεται. Κατά παράδοξο τρόπο, όμως, μέσα από το ψέμα του είπε την αλήθεια. Ναι, δεν το δείχνει μόνο· είναι πράγματι ένας πρωθυπουργός που δεν ξέρει τι του γίνεται…
Mr Charming
Μου επισήμαναν ότι στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών επικρατούσε ένα είδος χαλαρότητας. Κόσμος έμπαινε και κόσμος έβγαινε ελεύθερα, ενώ το κοινό ήταν αρκετά άτακτο, δηλαδή «μιλούσε πολύ στην τάξη», για να το πω με όρους του δημοτικού σχολείου. Δεν με ενοχλεί αυτό, όμως. (Αλλωστε, δεν ήμουν καν εκεί για να με ενοχλήσει· αν ήμουν, θα με έκανε έξαλλο...) Ούτε το λέω ως κριτική. Το λέω μόνο για να σας δώσω μια ιδέα του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται η σκηνή που θα περιγράψω αμέσως παρακάτω.
Στη διάρκεια μιας συζήτησης, εισβάλλουν ξαφνικά καμιά δεκαριά νεαρές κυρίες – ενδεχομένως, φοιτήτριες. Εντυπωσιασμένες, άρχισαν να φωτογραφίζουν τις «διασημότητες» του πάνελ, προτού καθίσουν. Μία από τις κυρίες αυτές ήταν ντυμένη πολύ ασυνήθιστα –μπορεί κάποιοι να έλεγαν, ακατάλληλα– για την περίσταση. Αρκεστείτε σε αυτό: δεκάποντο τακούνι στιλέτο σε πέδιλο με μοτίβα στρατιωτικού καμουφλάζ και δικτυωτό καλσόν. (Ο φίλος που παρίστατο το φωτογράφισε κιόλας και το έδειξε στην παρέα...) Ο παίκτης από το πάνελ εντοπίζει τη συγκεκριμένη κυρία και, μόλις τελειώνει η συζήτηση, πηγαίνει κατευθείαν επάνω της, φορώντας το πιο γλυκερό χαμογελό του, και της λέει: «Μερικές από τις φωτογραφίες που παίρνατε θα τις ήθελα – και μάλιστα από μία τόσο όμορφη κυρία». Ο παίκτης δεν ήταν άλλος από τον γοητευτικό υπουργό της κυβέρνησης. Το όνομα δεν χρειάζεται, σχεδόν το είπα άλλωστε. Ο γοητευτικός υπουργός της κυβέρνησης είναι ένας.
Σχήμα λιτότητας
Αν υπήρχε ένα βραβείο για το καλύτερο, θα το άξιζε οπωσδήποτε ο εκπρόσωπος της Αστυνομίας, ο οποίος μίλησε χθες σε πρωινάδικο για τον δολοφόνο των ταξιτζήδων της Κηφισιάς. Θα το άξιζε για τη φράση με την οποία περιέγραψε τον δολοφόνο: «Μιλάμε για έναν άνθρωπο με εμμονές». Πάλι καλά, βρε παιδάκι μου! Γιατί εγώ νόμιζα ότι επρόκειτο για επικίνδυνο τρελό που σκοτώνει ανθρώπους...
(Στην φωτογραφία : Αν αναρωτιέστε πόσο Ευρώπη είμαστε, ιδού πόσο Ευρώπη είμαστε. Η φωτογραφία είναι από εκδήλωση στο Ναύπλιο για τα 60 χρόνια από τη Συνθήκη της Ρώμης, με ομιλητές τους Π. Τατούλη και Μ. Κεφαλογιάννη. (Εντύπωση μου κάνει η ασυνήθιστη εγγύτητα των καθισμάτων στην έδρα του ομιλητή. Να είναι μια έμμεση υπόμνηση, εκ μέρους των οργανωτών της εκδήλωσης, στη θεμελιώδη αξία του Υπαρκτού Ελληνισμού «πρώτο τραπέζι πίστα»;)
