Είναι τόσο εύκολο να βρίσκεις κορόιδα…
Κώστας Γιαννακίδης
(Πηγή : http://www.protagon.gr)
Ζούμε σε μία χώρα όπου μπορείς να πεις ο,τιδήποτε, να ισχυριστείς τερατώδη πράγματα αναζητώντας κορόιδα και κανείς, μα κανείς, να μην ασχοληθεί μαζί σου. Η Δικαιοσύνη θα σε κοιτάζει με απάθεια, ενώ τα μέσα ενημέρωσης θα σου διαθέτουν κάμερες και μικρόφωναΟ Αρτέμης Σώρρας καταδικάστηκε σε κάθειρξη οκτώ ετών, χωρίς αναστολή, για κομπίνες της κακιάς ώρας. Βούτηξε εκατό χιλιάρικα από πρώην συνεργάτη του, ενώ πλήρωσε για την αγορά σπιτιού με ληγμένα δηνάρια Κουβέιτ, κοινώς με χρήματα που είχαν αποσυρθεί και τα έπαιρνες με το κιλό.
Αυτή τη στιγμή αναζητείται προκειμένου, μαζί με τη σύζυγο του, να οδηγηθούν στη φυλακή, καθώς η ποινή τους δεν έχει ανασταλτικό χαρακτήρα. Και λογικά, κάπου εδώ θα σχολάσει και η Ελλήνων Συνέλευσις, δηλαδή η κίνηση που ίδρυσε ο Σώρρας. Τα μέλη θα γυρίσουν στα καφενεία τους και θα ξεχάσουν την υπόθεση, μαζί με τα κατοστάρικα που ακούμπησαν για τα πληρεξούσια για εξόφληση χρεών από τα δισεκατομμύρια του Σώρρα. Κάποιοι από αυτούς θα πουν ότι η καταδίκη μεθοδεύτηκε από τον διεθνή σιωνισμό προκειμένου η ελληνική ψυχή να μη λυτρωθεί από τα δεσμά των δανειστών. Ακούγεται λογικό όταν έχεις πιστέψει την ιστορία με τα δισεκατομμύρια. Όμως αν το κεντρικό πρόσωπο είναι πίσω από τα κάγκελα και μακριά από την κάμερα, το ενδιαφέρον του ακροατηρίου θα σβήσει σαν τσιγάρο που ξέμεινε στο τασάκι.
Ο Αρτέμης Σώρρας απευθύνθηκε στο πανελλήνιο, ισχυριζόμενος ότι διαθέτει δισεκατομμύρια, ικανά να εξαγοράσουν όχι μόνο το εθνικό χρέος, αλλά και να καλύψουν τις υποχρεώσεις ιδιωτών. Είχε για όλους. Ωστόσο δεν καταδικάστηκε για αυτό. Για την ακρίβεια η Δικαιοσύνη δεν άγγιξε ούτε μία τρίχα από την πονηρή κεφαλή του για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Ακόμα και όταν το θέμα έφτασε στο ακροατήριο, μετά από πρωτοβουλία του Αδωνι Γεωργιάδη, ήταν οι αντίδικοι που κλήθηκαν να αποδείξουν ότι ο κουμπαράς του είναι άδειος. Ο Σώρρας δεν υποχρεώθηκε να ανοίξει το πορτοφόλι και να αδειάσει τις τσέπες του για να δούμε πόσα κουβαλάει. Αργότερα, όταν το θέμα του πήρε περισσότερο χρόνο στα δελτία ειδήσεων, κάποιοι δικαστικοί λειτουργοί κινήθηκαν αυτεπαγγέλτως. Εδώ, λοιπόν, είναι το πρώτο σημείο στο οποίο αξίζει να σταθούμε. Ζούμε σε μία χώρα που μπορείς να πεις οτιδήποτε, να ισχυριστείς τερατώδη πράγματα αναζητώντας κορόιδα και κανείς, μα κανείς, να μην ασχοληθεί μαζί σου. Θεωρητικά εγώ δύναμαι να σταθώ αύριο μπροστά σε μία κάμερα και, ισχυριζόμενος ότι συνομιλώ με Ελληνες από τον Σείριο, να αρχίσω τη συγκέντρωση χρημάτων για την πραγματοποίηση διαστημικής πτήσης. Είναι πιο πιθανό να βρεθώ στο Δρομοκαΐτειο, παρά στη ΓΑΔΑ. Ναι, κάποιος θα πει ότι δεν είναι απολύτως σαφές πού τελειώνει η ελευθερία του λόγου και πού αρχίζει η κοινή απάτη, αλλά, εν προκειμένω, στην περίπτωση του Σώρρα, γύριζαν από μόνες τους οι σελίδες του ποινικού κώδικα.
Η Δικαιοσύνη, λοιπόν, αν δεν επέδειξε ανοχή, αδράνησε σε ακραίο βαθμό. Καθόταν και άκουγε τον Σώρρα να δίνει συνεντεύξεις και να απαγγέλλει όρκους στον Δία. Και πίσω του να στέκονται, σε στάση προσοχής, μερικές χιλιάδες συμπολιτών μας.
Πόσοι άνθρωποι ακολούθησαν τον Σώρρα; Δεν ξέρουμε τον ακριβή αριθμό, αλλά έχουμε μία αίσθηση του όγκου. Ανοιξαν γραφεία ανά τη χώρα, ενώ οι πολίτες συμμετείχαν κατά εκατοντάδες στις τελετές ορκωμοσίας. Μιλάμε για χιλιάδες ανθρώπους. Τον πίστεψαν όλοι; Όχι απαραιτήτως. Κάποιοι μπορεί να νόμιζαν ότι είναι πιο πονηροί από τον ίδιο. Κάποιοι άλλοι θα έκριναν ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτα πέρα από τα χρέη τους. Οι περισσότεροι, όμως, το κατάπιαν αμάσητο.
Την τελευταία φορά που το θέμα Σώρρα ήταν σε έξαρση, το «Ο,τι να’ ναι», των Βουλαρίνου-Νικολάου στον ΣΚΑΙ έκανε ένα πείραμα. Ρωτούσε ανθρώπους στο δρόμο πόσα εκατομμύρια έχει το δισεκατομμύριο. Η απελπιστικά συντριπτική πλειοψηφία δεν γνώριζε. Η εκπομπή υπέθεσε ότι όταν ο Σώρρας έκανε λόγο για 300 δις. ευρώ, ένα μεγάλο κομμάτι του ακροατηρίου δεν είχε συναίσθηση του ύψους στο οποίο ανέρχεται αυτό το ποσό.
Είναι θλιβερό και συνάμα συναρπαστικό. Σε απογοητεύει, αλλά την ίδια στιγμή σε βάζει σε πειρασμό. Βρες ένα μικρόφωνο βγάλε από το στόμα τέρατα ολόκληρα. Τεράστια φίδια με δέρμα από χρυσό και δόντια από διαμάντια. Κάνε ιππασία με τον Πήγασο. Ντύσου ναύαρχος και κάλεσε σε πλιάτσικο της αρχαίας Ατλαντίδας. Πες τα πιο μεγάλα ψέματα που μπορεί να γεννήσει το μυαλό σου. Δεν θα βρεις, μόνο, ανθρώπους να σε σηκώσουν στους ώμους τους. Θα βρεις και βήμα και κάμερες και μικρόφωνα και σπουδαίους δημοσιογράφους για να διαδώσουν παντού τα καλά νέα της άφιξής σου. Διότι από τη μία είναι η δεξαμενή με το λογικό ποσοστό ηλιθίων και αφελών που αναλογεί σε κάθε κοινωνία. Και από την άλλη, ένα επικοινωνιακό περιβάλλον το οποίο θέλει το μερίδιό του σε τηλεθέαση, ακροαματικότητα και κλικ. Η Ελλάδα είναι μία υπέροχη χώρα για να ψαρέψεις κορόιδα ή να γοητεύσεις αφελείς. Τα κοινωνικά και επικοινωνιακά αντανακλαστικά θα είναι πάντα με το μέρος σου.
Και αν ο Σώρρας είναι στην άκρη του άξονα, θυμηθείτε πώς συντονίστηκε ο μηχανισμός στην περίπτωση του αντιπολιτευόμενου ΣΥΡΙΖΑ. Μέρα με τη μέρα ο ηγέτης και τα στελέχη του φούσκωναν τα ψεύδη τους, βρίσκοντας πρόθυμα αυτιά και φιλικά μικρόφωνα. Στο τέλος δεν είχαν πρόβλημα να υποσχεθούν οτιδήποτε. Λίγο πριν τις εκλογές φτάσαμε να συζητάμε, με απόλυτη φυσικότητα, την κατάργηση του μνημονίου και του ΕΝΦΙΑ καθώς και την επαναφορά του βασικού μισθού στα 751 ευρώ. Μιλάμε δηλαδή για προφανή ψέματα τα οποία πέρασαν στο πολιτικό ακροατήριο ως εκδοχές της αλήθειας, ως πραγματικά δεδομένα που ανέμεναν την επιβεβαίωσή τους την επομένη των εκλογών.
Χρειάστηκε να κλείσουν οι τράπεζες και ένα μνημόνιο για να αγοράσουμε, επιτέλους, αλήθεια. Τώρα δεν μπορείς να πιάσεις κορόιδα με την απόχη, χρειάζεσαι πετονιά. Μέχρι, βέβαια, οι άνθρωποι να ξεχάσουν ή να ποθήσουν μία πλάνη για να τους γλιτώσει από την αλήθεια.
(Στην φωτογραφία: Αν ο Σώρρας δεν το πήγαινε στα άκρα και δεν είχε και έφεση στην απάτη, τώρα θα ήταν πολιτικός παράγοντας |Creative Protagon)
