Οι κυρίες του ευρύτερου ΠΑΣΟΚ ομονοούν
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
«Ολοι έχουν γίνει τώρα μεταρρυθμιστές», διαπιστώνει η Φώφη η Γεννηματά, και νομίζω ότι όλοι μπορούμε να φαντασθούμε τον τόνο της περιφρόνησης στη φωνή της κατά την εκφορά της διαπίστωσης. Είναι πολύ φυσικό για την πρόεδρο της Πασοκάρας να σνομπάρει το αίτημα υπέρ των μεταρρυθμίσεων, όπως κάποιες άλλες κυρίες σνομπάρουν τις εφήμερες και σαχλές τάσεις της μόδας και μένουν πιστές στη κλασική γραμμή της Chanel. Οχι, η Φώφη είναι ΠΑΣΟΚ και, όπως κάθε συντηρητικός της Κεντροαριστεράς, αποστρέφεται τις μόδες. Αλλωστε, το προδίδει η όψη της: τα πάντα επάνω της, από τις βάτες και το έντονο μακιγιάζ μέχρι το μαλλί-περικεφαλαία και το ύφος, φωνάζουν από μακριά δεκαετία του 1980 και «Δυναστεία».
Τι θέλει η Φώφη, αφού οι μεταρρυθμίσεις είναι πια μπανάλ; Ακριβώς τι δεν ξέρει ή, αν ξέρει, ντρέπεται να το πει ευθέως. Δεν θέλει, πάντως, μεταρρυθμίσεις που «θα συνεχίζουν την αφαίμαξη του ελληνικού λαού» (κανείς δεν διαφωνεί με αυτό), θέλει γενικώς να γίνουν πράγματα (ας είναι και μεταρρυθμίσεις) αλλά με «προοδευτικό πρόσημο», ό,τι και αν σημαίνει αυτό. Στην πραγματικότητα, αυτό που θέλουν η Φώφη και η Πασοκάρα της, αλλά διστάζουν να το πουν, είναι αυτό που θέλει και η κυρία Καρακώστα του ΣΥΡΙΖΑ.
Λίγα λόγια για την κυρία της οποίας το όνομα πρώτη φορά αναφέρεται εδώ. Η Εύη Καρακώστα ή, απλώς, κυρία Καρακώστα είναι από τα νέα ταλέντα που έφερε στο προσκήνιο η Πρώτη Φορά Αριστερά, αλλά κακώς δεν έτυχε της προσοχής που της αρμόζει, καθώς την επεσκίασαν πιο θορυβώδεις περιπτώσεις, όπως της κυρίας Θεανούς με τα «γεμιστά του ελληνικού λαού», της κυρίας Τασίας με το «ανοίξαμε και σας περιμένουμε» ή της Αννας Βαγενά με τους ογκηθμούς της. Αυθεντική και αλέγρα, η κυρία Καρακώστα, στα 64 της αισίως, εκπέμπει την αυταρέσκεια της Αριστεράς και χαίρεται τη δημοσιότητα, έστω και των σύντομων ραδιοφωνικών συνεντεύξεων, όσο κανείς άλλος στο κόμμα που κυβερνά. Απολαμβάνει κάθε στιγμή τους, χαλαρώνει, κάνει τα αστειάκια της, χαριεντίζεται με τους δημοσιογράφους, ακκίζεται και, στο τέλος, όταν την ευχαριστεί ο παρουσιαστής για τον χρόνο της και εκείνη απαντά «εγώ ευχαριστώ», από τον τόνο της φωνής της καταλαβαίνεις ότι το εννοεί απολύτως.
Μόλις χθες, λοιπόν, με ύφος σοφού που ομιλεί από καθέδρας, δίδαξε σε όσους την άκουγαν εκείνη την ώρα από το ραδιόφωνο ότι «όταν ο δημόσιος τομέας δεν μπορεί να λειτουργήσει, δεν μπορεί ούτε ο ιδιωτικός». Το είπε με τον στόμφο που αρμόζει στα θέσφατα και, για την ίδια, όπως και τον χώρο του ευρύτερου ΠΑΣΟΚ που λέγεται στις μέρες μας ΣΥΡΙΖΑ, η πρωτοκαθεδρία του δημόσιου τομέα είναι θέσφατο. Με τη χαρακτηριστική απλοϊκότητα της σκέψης της, η κυρία Καρακώστα μας είπε αυτό που βιώνουμε ως αριστερή πολιτική (με προοδευτικό πρόσημο, προφανώς...) εδώ και δεκαπέντε μήνες: ότι το Δημόσιο είναι αυτό που είναι και δεν το αγγίζουμε, παρά μόνο αν είναι να το επεκτείνουμε και στον χώρο του ιδιωτικού τομέα (όπως λ.χ. με τα ιδιωτικά σχολεία), ότι όσο υπάρχει ιδιωτικός τομέας και μπορούμε να τον στραγγίζουμε είμαστε εντάξει. Μετά; Βλέπουμε. Υπάρχουν πάντα, εξάλλου, τα γεμιστά «του ελληνικού λαού», όπως θα έλεγε η κυρία Θεανώ. Μέχρι τότε, όμως, αυτό που οφείλουμε να ξέρουμε, όπως το θέτει η κυρία Καρακώστα, είναι ότι ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας υπάρχει για να συντηρεί τον Δημόσιο.
Κάτι παρεμφερές μάλλον θέλει και η Φώφη, γι’ αυτό και σνομπάρει μεταρρυθμίσεις και μεταρρυθμιστές, ενώ την ίδια ώρα η Πασοκάρα αγωνίζεται να επιβιώσει πολιτικά με τον μοναδικό τρόπο που ξέρει: μέσω της συμμετοχής σε μια οικουμενική κυβέρνηση. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η κυρία Καρακώστα από το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος, αλλά αποχώρησε και στο επίσημο βιογραφικό της αναφέρει (προφανώς με υπερηφάνεια, ειδάλλως δεν βλέπω γιατί να το περιλαμβάνει...) ότι υπήρξε μέλος των «Φίλων ΠΑΚ Ιταλίας». Προσοχή: δεν ήταν μέλος του ΠΑΚ Ιταλίας, αλλά των Φίλων ΠΑΚ Ιταλίας. Τόσο ΠΑΣΟΚ!
Παραίτηση
Ο Γιάννης Τροχόπουλος παραιτήθηκε από διευθύνων σύμβουλος του Πολιτιστικού Κέντρου Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΠΚΙΣΝ) και πολλοί αναρωτιούνται ποιος μπορεί να ήταν ο λόγος. Σε συνέντευξή του προ δεκαημέρου, ο Γ. Τροχόπουλος είχε πει ότι αμφιβάλλει αν «η Βιβλιοθήκη μπορεί να μπει και να λειτουργήσει», προσθέτοντας ότι αν συμβεί αυτό «δεν θα ήταν δυσάρεστο» στον ίδιο. Επίσης, δήλωσε ότι, εκτός από την Εθνική Βιβλιοθήκη, τον προβληματίζει και η Εθνική Λυρική Σκηνή, καθώς οι δύο οργανισμοί «δεν έχουν αντίληψη του μεγέθους των προβλημάτων που θα αντιμετωπίσουν για να λειτουργήσουν αυτό το συγκρότημα». Επομένως, δεν χρειάζεται πολλή σκέψη. Ο άνθρωπος έφυγε επειδή σταμάτησε να πιστεύει στο αρχικό όραμα. Προφανώς, οι εμπειρίες του κατά τα τελευταία πέντε χρόνια που είχε τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου του ΠΚΙΣΝ κλόνισαν την πεποίθηση στη δυνατότητα συνεργασίας δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στη σημερινή Ελλάδα. Αν αυτό του συνέβη, δεν είναι ο πρώτος και δεν πρόκειται να είναι ούτε ο τελευταίος.
Αχ, τα χρυσά μου!
Η κορυφαία στιγμή του νέου μανιφέστου των «53» για την τρέχουσα διαπραγμάτευση: «Μας ενώνουν οι κοινές μας απόψεις για την ανάγκη της γυναικείας απελευθέρωσης, η γυναίκα ελεύθερη από τον άντρα και οι δύο ελεύθεροι από τον καπιταλισμό». Στα σπήλαια, να προσθέσω εγώ...
(Στην φωτογραφία : Για να του απευθύνεται έτσι, προφανώς η γυναίκα με τη μουσουλμανική μαντίλα γνωρίζει αγγλικά. Στάθηκε λίγο άτυχη, όμως, γιατί από όλους τους πολιτικούς μας της έπεσε ο Σταύρος...)
