Κυριακή 17 Απριλίου 2016

Άρθρο για το λουκέτο στην Ηλεκτρονική Αθηνών


Ηλεκτρονική Αθηνών
Ηλίας Μαγκλίνης
Το ρεπορτάζ της συναδέλφου Δήμητρας Μανιφάβα στην «Κ» ήταν σαφές: «“Λουκέτο” ύστερα από 66 χρόνια λειτουργίας βάζει η Ηλεκτρονική Αθηνών, μία από τις πλέον γνωστές αλυσίδες πώλησης ηλεκτρικών συσκευών και ηλεκτρονικών ειδών». Σαράντα πέντε συνολικά καταστήματα της ιστορικής ελληνικής επιχείρησης κλείνουν, με την εταιρεία να αποδίδει το «λουκέτο» στο γεγονός ότι «το σχέδιο αναδιάρθρωσης που περιελάμβανε και νέο τραπεζικό δανεισμό ακυρώθηκε μετά τις δραματικές εξελίξεις του περασμένου καλοκαιριού. [...] Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, δεν υπάρχει καμία οφειλή μισθών προς τους περίπου 450 εργαζομένους της, ενώ εκτιμάται ότι σε περίπου οκτώ μήνες θα καταστεί δυνατό να λάβουν τις αποζημιώσεις τους».
Μακάρι να διαψευστούμε, αλλά γι’ αυτούς τους άνεργους δεν θα στηθεί καμία συγκέντρωση, καμία δημοφιλής τραγουδίστρια δεν θα σταθεί στο πλάι τους, κανένας δεν θα διαμαρτυρηθεί. Πέρα από μια ακόμα «μαύρη τρύπα» σε κεντρικότατο αθηναϊκό δρόμο (στη Σταδίου), εκατοντάδες εργαζόμενοι ανά τη χώρα θα βρεθούν χωρίς εργασία. Αλλά είναι «παιδιά ενός κατώτερου θεού»: είναι –ήταν μάλλον– ιδιωτικοί υπάλληλοι. Μερικές εκατοντάδες ακόμα ιδιωτικοί υπάλληλοι στο περιθώριο, μαζί με το ένα και πλέον εκατομμύριο, και είναι, κυριολεκτικά, αυτοί που πάνε «άκλαφτοι». Η επιλεκτική ευαισθησία της «πρώτης φοράς αριστερά» και όσων την περιστοιχίζουν δεν έχουν ούτε χώρο ούτε χρόνο να διαθέσουν για περιπτώσεις όπως η ιστορική Ηλεκτρονική.
Η δε καταγγελία της εταιρείας ότι, αν δεν ήταν το περυσινό εφιαλτικό καλοκαίρι, με τους κεφαλαιακούς ελέγχους και τις παύσεις των τραπεζών, ίσως τώρα να είχε μπροστά της ένα βιώσιμο μέλλον, μετατρέπει αυτή την εμπειρία συλλογικού πένθους σε οργή. Είναι προφανές όμως πως την κυβέρνηση δεν την απασχολούν τέτοιες «περιπτωσιολογίες». Τζογάρει για μία ακόμη φορά στη διαπραγμάτευση, προπαγανδίζοντας απειλές και εκβιασμούς από «τους έξω», προσβλέποντας σε ένα μέλλον της χώρας εκτός Ευρώπης, διότι αυτό είναι ένα μέλλον που θεωρεί πως τη συμφέρει – υπό την έννοια ότι έτσι θα μπορέσει να διατηρηθεί στην εξουσία.
Δεκαπέντε μήνες τώρα, οι Τσίπρας - Παππάς αυτοσχεδιάζουν κυνικά, με γνώμονα την παραμονή στην εξουσία.  Περιπτώσεις όπως αυτή της Ηλεκτρονικής είναι απλώς παράπλευρη απώλεια στη γραμμή τού ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.