Ενα σκαλί από την έξοδο
Αντώνης Πανούτσος
(Πηγή : http://www.protothema.gr)
Ο Σταύρος Κοντονής δεν έχει τίποτα που να θυμίζει ΣΥΡΙΖΑ.
Το ντύσιμό του πρέπει να παίρνει μισή ώρα μέχρι να ολοκληρωθεί, ο κουρέας του αποκλείεται να δίνει ρέστα στα 30 ευρώ και το τελευταίο μέρος όπου θα περίμενες να τον δεις είναι έξω από την αυστριακή πρεσβεία να διαδηλώνει με την Τασία και τους αλληλέγγυους.
Ο Σταύρος Κοντονής, όμως, έχει ένα χαρακτηριστικό που τον κάνει γνήσιο Συριζαίο: είναι αθεράπευτα κρατικιστής. Με τον ίδιο μάλιστα να είναι το κράτος. Στον ιδανικό κόσμο του Σταύρου Κοντονή τίποτα δεν υπάρχει χωρίς εκείνον.
Ο Σταύρος Κοντονής, όμως, έχει ένα χαρακτηριστικό που τον κάνει γνήσιο Συριζαίο: είναι αθεράπευτα κρατικιστής. Με τον ίδιο μάλιστα να είναι το κράτος. Στον ιδανικό κόσμο του Σταύρου Κοντονή τίποτα δεν υπάρχει χωρίς εκείνον.
Χαρακτήρες όπως ο υφυπουργός Αθλητισμού είναι αυτοί που υπό καλές συνθήκες δημιουργούν πυραμίδες ή χρυσελεφάντινα αγάλματα. Υπό κακές συνθήκες, όμως, δημιουργούν καταστροφές - και η Ελλάδα δεν βρίσκεται στην καλύτερη στιγμή της ύπαρξής της για τέτοιες καταστάσεις. Ελλείψει της οικονομικής δυνατότητας να χτίσει ένα στάδιο «Σταύρος Κοντονής», το οποίο πλάι στο Palais de Kontonis και στη λεωφόρο Κοντονή θα αποτελούσε δημιούργημα αντάξιο της προσωπικότητας του, ο υφυπουργός αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι πιο εφικτό, το πέρασμα κάθε εξουσίας του ποδοσφαίρου στα χέρια του: από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και την Επιτροπή Διαιτησίας μέχρι τον έλεγχο των διοργανώσεων και την επιβολή προστίμων για δημοσιεύματα των αθλητικών εφημερίδων.
Πέρυσι τον Μάρτιο ο κ. Κοντονής πέρασε στη Βουλή τον νόμο κατά της βίας στον αθλητισμό. Και ήταν τόσο αποτελεσματικός, ώστε φέτος, εκτός από μαχαίρωμα στο ματς Ατρόμητος - ΑΕΚ, το ντέρμπι Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού δεν ξεκίνησε ποτέ, ενώ το ματς του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό για το Κύπελλο διακόπηκε στο 88ο λεπτό. Μετά το τελευταίο ματς ο Σταύρος Κοντονής αποφάσισε να διακόψει τη διοργάνωση του Κυπέλλου υπό τον φόβο των επεισοδίων αλλά να συνεχίσει το πρωτάθλημα. Μάλλον πιστεύει ότι οι ίδιες ομάδες στο Κύπελλο μαζεύουν χούλιγκαν αλλά στο πρωτάθλημα είναι Παναγίες. Η ματαίωση του Κυπέλλου υποχρέωνε την ΕΠΟ να πληρώσει αποζημιώσεις βάσει όρων στα τηλεοπτικά συμβόλαια. Η ΕΠΟ, λοιπόν, ζήτησε τη βοήθεια της UEFA. Και η Ελλάδα βρέθηκε στη συνηθισμένη της θέση: ένα σκαλί πριν την έξοδο από τις παγκόσμιες διοργανώσεις.
Η περίπτωση του ποδοσφαίρου εντάσσεται σε μια γενικότερη πολιτική. Πέρυσι τον Ιούνιο η Ελλάδα βρέθηκε ένα σκαλί πριν την έξοδο από το ευρώ. Πριν από έναν μήνα βρέθηκε ένα σκαλί από την έξοδο πριν τη Συνθήκη Σένγκεν. Καταστροφικές καταστάσεις που η ίδια η κυβέρνηση προκάλεσε και η ίδια απέτρεψε.
Στην περίπτωση των σκανδάλων του ποδοσφαίρου, σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα ο υπουργός Πολιτισμού θα ζήταγε την επίσπευση της διαδικασίας από το υπουργείο Δικαιοσύνης. Στην Ελλάδα, ο Σταύρος Κοντονής κατέφυγε στη δοκιμασμένη πρακτική, τη δημιουργία μιας κρίσης με «κακούς ξένους» και τους «ντόπιους συνεργάτες τους», ώστε κανένας να μην ασχοληθεί με τα μέτρα κατά της βίας που ο ίδιος είχε εξαγγείλει και είχαν τόση αποτελεσματικότητα όση η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Επρόκειτο για προβλεπόμενη κίνηση σε μια παρτίδα σκακιού που γοργά πλησιάζει στο τέλος της.
Η εξυγίανση
Από τη στιγμή που η ΕΠΟ θα βρεθεί εκτός FIFA, ο Σταύρος Κοντονής είπε καθαρά ότι θα προχωρήσει στην «εξυγίανση του ποδοσφαίρου». Παραλείποντας, όμως, να περιγράψει τον τρόπο. Πιθανότατα επειδή και ο ίδιος δεν έχει ιδέα. Εάν το πρόβλημα είναι η διοίκηση της ΕΠΟ, υπάρχουν τρόποι να λυθεί. Ο ένας χειρότερος από τον άλλον.
Η εκλογή
Το να αλλάξει το εκλογικό σύστημα δεν έχει νόημα. Η διαφορά ανάμεσα στο να ψηφίζουν οι ομάδες εκπροσώπους που θα ψηφίζουν διοίκηση της ΕΠΟ και στο να ψηφίζουν οι ομάδες απευθείας τη διοίκηση είναι από ασήμαντη έως ανύπαρκτη. Να αποκλειστούν όσοι αντιμετωπίζουν κατηγορίες δεν γίνεται, αφού με μια απλή μήνυση ο καθένας βγάζει εκτός μάχης τον αντίπαλό του -στην καλύτερη- για μία πενταετία με την ταχύτητα εκδίκασης των υποθέσεων.
Ο διορισμός
Να ορίζει ο Κοντονής τη διοίκηση της ΕΠΟ είναι κάτι που πιθανόν θα ήθελε, αλλά δεν είναι ακριβώς συνηθισμένη πρακτική. Για την ακρίβεια, είναι τόσο ασυνήθιστη ώστε έχει να εφαρμοστεί από την εποχή της δικτατορίας. Εκτός αν είναι να δώσει τη διοίκηση της ΕΠΟ σε ομάδα της αρεσκείας του, οπότε δεν χρειάζεται να ντρέπεται παρά μόνο να πει το όνομα.
