Είναι η Τουρκία το επίκεντρο ενός παγκόσμιου πολέμου;
Του Νίκου Στέλγια
Το εννοούν. Δεν αστειεύονται. Μόσχα και Τεχεράνη προειδοποιούν: Η εγκατάσταση των νατοϊκών πυραύλων τύπου «Patriot» αποτελεί «απειλή» κατά της ασφάλειας του Ιράν και της Ρωσίας.
Αυτό το μήνυμα μεταβιβάστηκε από τον Ρώσο Πρόεδρο στον Τούρκο Πρωθυπουργό πριν από λίγες ημέρες στην Κωνσταντινούπολη. Πριν από λίγα εικοσιτετράωρα το επιτελείο του ιρανικού στρατού, σε συμφωνία με τον Ρώσο Πρόεδρο, έστειλε στην παγκόσμια κοινή γνώμη ένα αυστηρό μήνυμα: Οι νατοϊκοί πύραυλοι στην Τουρκία ενδέχεται να σηματοδοτήσουν την έναρξη ενός νέου παγκοσμίου πολέμου.
Αυτό το μήνυμα μεταβιβάστηκε από τον Ρώσο Πρόεδρο στον Τούρκο Πρωθυπουργό πριν από λίγες ημέρες στην Κωνσταντινούπολη. Πριν από λίγα εικοσιτετράωρα το επιτελείο του ιρανικού στρατού, σε συμφωνία με τον Ρώσο Πρόεδρο, έστειλε στην παγκόσμια κοινή γνώμη ένα αυστηρό μήνυμα: Οι νατοϊκοί πύραυλοι στην Τουρκία ενδέχεται να σηματοδοτήσουν την έναρξη ενός νέου παγκοσμίου πολέμου.
Οι τελευταίες ενδείξεις και πληροφορίες από την ιρανική και ρωσική πρωτεύουσα δείχνουν ότι οι δυο πρωτεύουσες παρακολουθούν με έντονο προβληματισμό τις τελευταίες εξελίξεις στην Συρία και στα σύνορα Τουρκίας – Συρίας. Από την σκοπιά της Μόσχας, η νέα περίοδος φέρει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την κρίση της Κούβας στις αρχές της δεκαετίας 60΄. Όπως στην περίπτωση των Αμερικανών αξιωματούχων, οι οποίοι στις αρχές της δεκαετίας 60΄ βρέθηκαν αντιμέτωποι με την «σοβιετική απειλή» σε απόσταση αναπνοής από τις παραλίες της Φλόριντα, έτσι και σήμερα, οι Ρώσοι αξιωματούχοι συμπεράνουν ότι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια «νατοϊκή απειλή», η οποία στρέφεται κατά των ρωσικών συμφερόντων, μόλις σε απόσταση αναπνοής από τα σύνορα της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Στην ίδια απειλή εστιάζει και η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν. Η Τεχεράνη προχωράει ένα βήμα πιο πέρα: Οι εκπρόσωποι του ισχυρίζονται ότι οι νέες, στρατηγικής σημασίας του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή της Μεσοποταμίας, συσχετίζονται με την εθνική ασφάλεια του Ισραήλ. Με άλλα λόγια, το ΝΑΤΟ καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες για να εξασφαλίσει διεξοδικά την ασφάλεια του Ισραήλ.
Από την πλευρά της, η νατοϊκή συμμαχία εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι η ανάπτυξη των δυνάμεων της στην Ανατολική Μεσόγειο αφορά την επίτευξη δυο στρατηγικών στόχων: Την εξασφάλιση της ασφάλειας της Τουρκίας και την «εξουδετέρωση» του «χημικού οπλοστασίου» της Δαμασκού.
Ωστόσο, οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν ότι τα νατοϊκά σχέδια είναι «ευρύτερης εμβέλειας». Σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, η πρόσφατη άσκηση του ΝΑΤΟ στα παράλια της Αλβανίας, τα οποία φέρουν παρόμοια γεωγραφικά χαρακτηριστικά με τα παράλια της Συρίας, εντάσσεται στα πλαίσια των προετοιμασιών του ΝΑΤΟ για την επικείμενη «εισβολή» (εναέρια και ενδεχομένως χερσαία) στην Συρία. Την ίδια στιγμή, λίγες μόλις εβδομάδες μετά τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, η συριακή αντιπολίτευση έχει αναπτύξει νέα στρατιωτική και διπλωματική «δυναμική». Αμερικανικά και αραβικά «πετρελαιοδολάρια», ευρώ της Ε.Ε. και τουρκικές λίρες χρηματοδοτούν την ένοπλη και πολιτική δράση των Σύριων ανταρτών. Στην νέα περίοδο, όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στην Δαμασκό: Εκεί θα παιχτεί το «τελευταίο παιχνίδι». Όσο πιο γρήγορα φύγει ο Ασάντ από την εξουσία της Συρίας τόσο καλύτερα για το ΝΑΤΟ. Μετά την πρώτη του Κόμματος Μπαάθ, η δυτική συμμαχία και οι Άραβες σύμμαχοι της θα έχουν το «προνόμιο» να εστιάσουν αποκλειστικά στην «απειλή» του Ιράν.
Τα παγκόσμιας εμβέλειας, «main – stream» μέσα ενημέρωσης, τις τελευταίες ημέρες, μεταδίδουν το μήνυμα ότι επίκειται η πτώση του συριακού καθεστώτος.
Η συγκεκριμένη πληροφορία ενδέχεται να είναι ορθή. Ωστόσο, η πτώση του Ασάντ δεν πρόκειται να δημιουργήσει μια νέα περιφερειακή δυναμική, η οποία θα ευνοεί %100 το ΝΑΤΟ. Οι πολιτικέ ς ισορροπίες στην Αίγυπτο και στην Συρία δείχνουν ότι στην νέα περίοδο, οι ΗΠΑ, η Ε.Ε., το ΝΑΤΟ και οι σύμμαχοι του ενδέχεται να «χαθούν» μέσα στο «σκοτάδι» της περίφημης Αραβικής Άνοιξης: Την στιγμή που η Αίγυπτος οδηγείται στο χείλος μιας εμφύλιας σύρραξης, στην Συρία το «πάνω χέρι» φαίνεται πως το έχουν οι συντηρητικές ομάδες, οι οποίες συμμερίζονται την ιδεολογία και την κοσμοθεωρία της περίφημης οργάνωσης, η οποία ακούει στο όνομα «Αλ Κάϊντα».
Στην νέα περίοδο, η Δύση, το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. ενδέχεται να βρεθούν αντιμέτωπες με την «απειλή» του «τζιχάντ» (ισλαμικού ιερού πολέμου) στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μεσοποταμίας. Όλα δείχνουν ότι η επανάληψη και υλοποίηση του περίφημου «τουρκικού μοντέλου ΑΚΡ» στον αραβικό κόσμο δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ακόμη και στο εσωτερικό της Τουρκίας, το περίφημο μοντέλο της «μουσουλμανοδημοκρατίας» βρίσκεται αντιμέτωπο με μεγάλα προβλήματα.
Η τελική αναμέτρηση των δυτικών συμφερόντων με την Αραβική Άνοιξη ενδέχεται να καθορίσει το μέλλον του ανανεωμένου μοντέλου Ουίλσον στην Μέση Ανατολή. Πριν από ένα αιώνα, ο αμερικανικός Λευκός Οίκος επιχείρησε να οδηγήσει σε ριζική ανασυγκρότηση την παγκόσμια πολιτική σκηνή με βάση το περίφημο μοντέλο της «αυτοδιάθεσης των λαών». Η εφαρμογή του συγκεκριμένου «ανολοκλήρωτου» μοντέλου –οι δυσκολίες, τα εμπόδια, τα ιμπεριαλιστικά σχέδια κ.ο.κ.- άνοιξε εν μέρει τον δρόμο για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα, η αμερικανική κυβέρνηση απευθύνεται στην Μέση Ανατολή με το «τουρκικό μοντέλο ΑΚΡ». Οι προσπάθειες για την υλοποίηση του συγκεκριμένου μοντέλου ενδέχεται να ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας στην γειτονιά μας…
