Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Ένα εύστοχο άρθρο του Α. Καρπετόπουλο για τις εξελίξεις στον ΠΑΟ




Tabula Rasa κύριε πρόεδρε…
Από τον Αντώνη Καρπετόπουλο
(Πηγή : http://www.sport.gr)
Ενώ παρακολουθούσα τις προσπάθειες των πιτσιρικάδων του Παναθηναϊκού να γυρίσουν το παιγνίδι κόντρα στην Προοδευτική -πράγμα που τελικά κατάφεραν- με πλησίασε ένας κύριος, σαραντάρης, ήρεμος και ευγενικός και μου είπε:
«γράψε κάτι αισιόδοξο για τον Παναθηναϊκό, δεν αντέχω άλλο».
Το είπε με την απόγνωση του ανθρώπου που μιλάει σοβαρά. Του το υποσχέθηκα. Το ποδόσφαιρο υπάρχει για να μπορούν με αυτό να διασκεδάζουν όσοι το αγαπάνε και εμείς συχνά πυκνά τους μαυρίζουμε την ψυχή. Τι όμως αισιόδοξο να γράψει κανείς;
Βλέποντας ό,τι γίνεται αυτές τις μέρες στον ΠΑΟ είναι δύσκολο να φανταστείς τη συνέχεια: κι όμως από όλο αυτό το απίστευτο μπλέξιμο δεν αποκλείεται στο τέλος να βγει κάτι καλό. Για την ακρίβεια πιστεύω πως αν και τώρα δε βγει κάτι καλό ό,τι ακολουθεί θα είναι πολύ πολύ χειρότερο: ο χρόνος τρέχει πλέον πολύ γρήγορα όταν μιλάμε για συμφορές. Δείτε την ΑΕΚ και σκεφτείτε πόσο ελάχιστος χρόνος της χρειάστηκε για να μετατραπεί από ομάδα με σίγουρη θέση στα play offs, σε σύλλογο που δίνει μάχη για τη σωτηρία.
Τι είναι αυτό που χρειάζεται μια ομάδα για να γιατρέψει τις πληγές της; Αν έχει ανθρώπους, εγώ λέω ότι χρειάζεται να αξιοποιήσει σωστά το χρόνο και τα χρήματα που έχει στη διάθεσή της, όσα και όποια κι αν είναι αυτά. Ο ΠΑΟ φέτος δύσκολα θα καταφέρει να κάνει κάτι που θα γλυκάνει τους οπαδούς και θα δώσει λάμψη στη χρονιά του. Μπορεί όμως να προετοιμάσει σωστά την επόμενη, ξεκαθαρίζοντας τουλάχιστον το τοπίο.
Δε θέλω πάλι να επαναλάβω τα λάθη του Αλαφούζου – δεν έχει άλλωστε νόημα. Το καλό για τον ίδιο και τον ΠΑΟ είναι ότι πολλά από αυτά διορθώνονται. Για παράδειγμα πρέπει να καταλάβει ότι οι ομάδες δεν φτιάχνονται δυστυχώς μόνο από προπονητές, αλλά κι αυτοί χρειάζονται προϊστάμενο που να μπορέσει να κάνει ένα στοιχειώδες σχεδιασμό, αλλιώς βρίσκεσαι με πέντε στόπερ και χωρίς επιθετικούς όπως φέτος ο ΠΑΟ. Όμως πριν να φτάσουμε να συζητάμε για αυτού του τύπου τις σοβαρές λεπτομέρειες υπάρχει για τον Αλαφούζο πεδίο δόξης λαμπρόν: πριν από τα αγωνιστικά να ξεκαθαρίσει τα διοικητικά μια και καλή.
Όταν ο Αλαφούζος εμφανίστηκε στη ζωή του Παναθηναϊκού, ο σύλλογος ήταν πολύ κοντά στο να γίνει αγωνιστικά και διοικητικά κάτι σαν την ΑΕΚ ή ακόμα και χειρότερος κι αυτό οφείλουμε να του το αναγνωρίζουμε. Ο Αλαφούζος ήρθε να καλύψει ένα διοικητικό κενό το οποίο δημιούργησε το παρκάρισμα των μετοχών του μεγαλομέτοχου Γιάννη Βαρδινογιάννη και η απροθυμία του να αναλάβει τις υποχρεώσεις του, όπως το σύνολο σχεδόν των υπολοίπων μετόχων του ζητούσε.
Ο Αλαφούζος πίστεψε ότι μπορεί να επιβάλει ένα είδος ανακωχής στον εμφύλιο του ΠΑΟ και προσπάθησε να τα έχει καλά με όλους. Συζητούσε με τον Πολέμη, άκουγε τον Βγενόπουλο, συμβουλεύονταν τον Πατέρα και κυρίως έκανε ό,τι μπορούσε για να μην δυσαρεστήσει το Τζίγκερ. Του πρόσφερε μια γενναιόδωρη κάλυψη για το ζήτημα του Βοτανικού, κράτησε στην ΠΑΕ σχεδόν το σύνολο των δικών του ανθρώπων, επέβαλε ένα είδος σιωπής: όχι τυχαία σταμάτησαν ακόμα και οι αντεγκλήσεις μεταξύ δημοσιογράφων, «κύκλων» και «τετραγώνων» που ήταν στην επικαιρότητα χρόνια. Μόνο που αυτή η ησυχία δεν ήταν ο ήχος της ειρήνης, αλλά το κράτημα της αναπνοής πριν την οργή.
Η ανακοίνωση που έβγαλε ο Αλαφούζος μετά την ήττα με τη Βέροια εκτιμάται ότι «φωτογραφίζει» ως ένοχο για εσωτερικές αναταραχές τον πρώην μεγαλομέτοχο – τον οποίο, χωρίς να κατονομάζει για προφανείς λόγους, θεωρεί και ως τον άνθρωπο πίσω από τον Τσάκα. Ισως αυτά να είναι λίγο άδικα. Όμως προσοχή: οι εκκρεμότητες που υπάρχουν για μια σειρά από ζητήματα της καθημερινότητας του ΠΑΟ αποδείχτηκε ότι αρκούν για να δημιουργήσουν ένα σωρό τριβές. Ο Αλαφούζος προσπαθεί να διοικήσει μια ΠΑΕ που ακόμα είναι στελεχωμένη από ανθρώπους κάποιου άλλου, οι οποίοι, για τον ίδιο, τον οδηγούν και σε γκάφες! Ποιος όφειλε να του πει ότι ο ΠΑΟ δεν έχει θέση ξένου για τον Γιαπωνέζο;
Ποιος έπρεπε να έχει λύσει το συμβόλαιο του Μπουμσόνγκ ήδη από το καλοκαίρι; Ποιος εγγυόνταν για την επάρκεια του Φερέιρα και των άθλιων μεταγραφικών επιλογών του; Ποιος άφησε τον ΠΑΟ χωρίς ούτε ένα σύμμαχο στη Λίγκα, πολύ πριν ο Αλαφούζος αναλάβει; Όλα αυτά ο πρόεδρος του ΠΑΟ είναι λογικό να τα σκέφτεται και να τα ξανασκέφτεται. Όταν τα βάζει κάτω και βλέπει π.χ και τι έχει κάνει ο συνομιλητής που αμνήστευσε για πολλά άλλα, (όπως π.χ στο θέμα της χορηγίας ή της τακτοποίησης του συνεταίρου Μπόμπολα κτλ) μου φαίνεται λογικό να εκρήγνυται ή να βλέπει στην κακή απόδοση του Βύντρα δολιοφθορές. Ο ίδιος φταίει βέβαια, αλλά σιγά σιγά καταλαβαίνει. Κυρίως καταλαβαίνει γιατί ο αμνηστευόμενος κάποτε συνομιλητής τσακώθηκε με τον Πατέρα (αν και εμφανίστηκε ως δικός του), το Βγενόπουλο, τον Πολέμη κτλ.
Η διοίκηση του ΠΑΟ έχει μπροστά της μια δουλειά σημαντική να κάνει : οφείλει να εξηγήσει στον κόσμο της ομάδας τι συμβαίνει και να μην αφήσει άλλες εκκρεμότητες να σέρνονται. Πρέπει να ξεκαθαρίσει την ιστορία του Τσάκα και των επενδυτών του. Να ξεκαθαρίσει το θέμα του γηπέδου αποδίδοντας ευθύνες και ζητώντας από όποιον χρωστάει να πληρώσει. Να κάνει γνωστό με τι όρους πήρε τις μετοχές από το Τζίγκερ και αν αυτές είναι ελεύθερες ή παρκαρισμένες. Να βρει στελέχη να τρέξουν την ΠΑΕ αφήνοντας πίσω το παρελθόν και να ξεκαθαρίσει μια και καλή τη διοικητική ομίχλη που ακόμα υπάρχει.
Κάποια στιγμή, όσο και να θες να παίξεις το ρόλο του ειρηνοποιού ενδιάμεσου καλείσαι να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις: να είσαι με όλους δεν γίνεται. Πάρτε για παράδειγμα το θέμα του γηπέδου: ο Αλαφούζος πρέπει να εξηγήσει αν αυτό μια νάρκη, όπως λέει π.χ ο Βγενόπουλος, η μια επενδυτική ευκαιρία όπως διατείνονται όσοι δούλεψαν για τη ΓΗΠΕΛ. Και τα δυο δεν μπορεί να ισχύουν και τέτοια ζητήματα υπάρχουν πολλά.
Θα υποχρεωθεί να εξηγήσει τα πάντα ο πρόεδρος του ΠΑΟ ώστε να γίνει μια πραγματικά νέα αρχή: τώρα μπορεί να το κάνει - tabula Rasa. Αισιοδοξώ ότι αυτό θα γίνει και γρήγορα κι αυτό είναι ό, τι πιο αισιόδοξο μπορώ να φανταστώ για τον Παναθηναϊκό. Να γιατρευτεί γρήγορα το βλέπω κομμάτι δύσκολο, να κάνει ο πρόεδρός του μια διάγνωση της αρρώστιας του το βρίσκω πιθανό και προβλέπω ότι θα γίνει. Ετσι ώστε να ξέρουμε μετά και ποια μπορεί να είναι η όποια θεραπεία.