Tου Κώστα Iορδανίδη
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr)
Η αποδέσμευση της νέας δόσεως ύψους 52,4 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα αποτελεί ένδειξη σοβαρότατη ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας επιθυμούν την παραμονή της χώρας στο ευρώ, τουλάχιστον επί του παρόντος.
Η ενίσχυση των ελληνικών τραπεζών είναι επίσης ουσιαστικότατη.
Το ερώτημα είναι εάν τα δύο προαναφερθέντα στοιχεία αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη πρωτίστως των Ελλήνων πολιτών και στη συνέχεια των ξένων επενδυτών. Μια πρώτη ένδειξη θα υπάρξει εάν τα 83 δισ. ευρώ που απέσυραν οι Ελληνες καταθέτες από την αρχή της κρίσεως και που δεν έχουν τοποθετηθεί στο εξωτερικό -στο μεγαλύτερό τους ποσοστό- επανέλθουν στις τράπεζες. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο, διότι το πρόβλημα της χώρας είναι κατ’ εξοχήν πολιτικό.
Η οικονομική κρίση έχει αποδιοργανώσει πλήρως το πολιτικό σύστημα της χώρας. Μέσα σε μια τριετία τρεις διαφορετικοί πρωθυπουργοί -οι κ. Γιώργος Παπανδρέου, ο υπηρεσιακός Λουκάς Παπαδήμας και ο κ. Αντώνης Σαμαράς- ανέλαβαν την ευθύνη διακυβερνήσεως της χώρας. Το προσδόκιμο παραμονής των κυβερνήσεων στην εξουσία έχει συρρικνωθεί δραματικά.
Παράλληλα, η ισχύς των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας -κυρίως του ΠΑΣΟΚ και κατά δεύτερο λόγο της Νέας Δημοκρατίας- απομειώθηκε σημαντικά και αναδύονται στη θέση τους πολιτικοί σχηματισμοί των άκρων - ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή.
Στον ΣΥΡΙΖΑ είναι διακριτές με τρόπο οριστικό προς το παρόν δύο τάσεις, αλλά η προοπτική νομής της εξουσίας μπορεί να εξασφαλίσει την ενότητα. Οι Ανεξάρτητοι Ελληνες έχουν εισέλθει σε φάση διασπάσεως, το ΠΑΣΟΚ έχει περίπου εξαερωθεί, ενώ υπαρξιακές αναζητήσεις ταλανίζουν τη ΔΗΜΑΡ. Τα δύο κόμματα που εμφανίζουν ενότητα αρραγή είναι η Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ.
Η κατάσταση στη Ν.Δ. είναι περισσότερο περίπλοκη. Υπέστη τις μικρότερες απώλειες μετεκλογικώς. Αλλά οι βουλευτές της βρίσκονται σε θέση δεινή, καθώς υπερψηφίζουν νόμους ασύμβατους προς τις επιθυμίες των ψηφοφόρων τους. Τέλος υπό την ηγεσία του κ. Σαμαρά, η Ν.Δ. υπέστη πλήρη ιδεολογική μετάλλαξη και έπαυσε να εκπροσωπεί την παραδοσιακή Δεξιά, λόγω της άτακτης φιλελευθεροποιήσεώς της.
Διερωτάται εύλογα κανείς εάν με την κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική πολιτική σκηνή μπορεί να διοικηθεί η χώρα. Η απάντηση είναι αυθορμήτως αρνητική. Το χάος που επικρατεί είναι συνέπεια οικτρής αποτυχίας της πολιτικής και οικονομικής ελίτ, που αναδείχθηκε στα χρόνια της μεταπολιτεύσεως, όπως επισημαίνουν πλέον δίχως ενδοιασμό Ευρωπαίοι ηγέτες και διεθνείς αναλυτές. Το γεγονός ότι η ίδια ελίτ έχει αναλάβει την εξυγίανση της καταστάσεως μειώνει δραματικά τα περιθώρια αισιοδοξίας.
Εν μέσω πρωτοφανούς συγχύσεως παράγονται «ιδέες» που ενισχύουν την ήδη υπάρχουσα πολιτική ασυναρτησία. Ο κ. Σαμαράς εφέρετο να εξετάζει το ενδεχόμενο δημιουργίας κόμματος ευρωπαϊκού. Αλλά ευφάνταστες πρωτοβουλίες της μορφής αυτής θα οδηγούσαν σε περαιτέρω συρρίκνωση της Ν.Δ. Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος φαίνεται να ματαιοπονεί με την ανασύσταση της κεντροαριστεράς και την ιδέα θεσπίσεως απλής αναλογικής για να αποτραπεί η αυτοδύναμη άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Με δύο λέξεις το πρόγραμμα κινδυνεύει από τις πολιτικές δυνάμεις που ανέλαβαν τη διαχείρισή του.
