Το «πολυδιάστατο» του ΣΥΡΙΖΑ
Κώστας Ιορδανίδης
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Εσύρθη η κυβέρνηση στη δίνη του ανασχηματισμού που εξήγγειλε ο πάντα σπεύδων ακαίρως κ. Ευάγγελος Βενιζέλος –πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ– διότι αυτή η ερμηνεία δόθηκε στο «μήνυμα» των εκλογών της 25ης Μαΐου και αναμένουμε τι θα προκύψει. Η ουσία, όμως, δεν βρίσκεται στα ποσοστά που εξασφάλισαν τα κόμματα στις ευρωεκλογές, αλλά στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, από μία ομάδα φωνασκούντων, μετέχει πλέον στα συμβούλια της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως και κυριάρχησε στην Περιφέρεια Αττικής.
Το μήνυμα που εξέπεμψε από τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών, το βράδυ της Κυριακής των εκλογών, η κ. Ρένα Δούρου αποτελούσε ευθεία προειδοποίηση στους «εργολάβους» και είναι βέβαιον ότι ελήφθη. Ως διαχειρίστρια δισεκατομμυρίων, η κ. Δούρου έπαυσε να είναι πλέον μία «αυθάδης νέα», αλλά η αξιωματούχος από την οποία εξαρτώνται η παραχώρηση εκτάσεων, η αντιμετώπιση του θέματος των απορριμμάτων, κατασκευαστικά έργα και πλείστες άλλες οικονομικές δραστηριότητες. Η αντιμετώπισή της από τα ΜΜΕ αρχίζει να είναι διαφορετική.
Η Περιφέρεια Αττικής θα είναι το πεδίο όπου ο ΣΥΡΙΖΑ, και ειδικότερα η κ. Δούρου, θα έρθει σε επαφή με οικονομικούς παράγοντες μεγάλης κλίμακος· εκεί θα διαμορφωθούν συνθήκες συνυπάρξεως ή συγκρούσεων. Είναι ο χώρος ασκήσεως και μαθητείας ταυτοχρόνως.
Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι, επίσης, το κόμμα της Αριστεράς που πρώτη φορά πλειοψήφησε στην ιστορία της Ελλάδος, όπως επαίρεται ο πρόεδρός του κ. Αλέξης Τσίπρας. Αριστερά και περισσότερο ακραία ήταν και το ΠΑΣΟΚ το 1974-1977. Ομως όταν ανήλθε στην εξουσία η αριστερή πτέρυγα αποσυρόταν στα μετόπισθεν. Απλώς στις διάφορες μεγάλες συγκεντρώσεις κάποιοι ανύψωναν ένα σύνθημα που υπογραφόταν από το ΠΑΚ – μάλλον υπό τον τύπο υπομνήσεως ότι «είναι ακόμη ζωντανοί».
Οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, είναι ακόμη ισχυρές και θορυβώδεις και ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης θα είναι ο διαχειριστής του αισθήματος της «αριστεράς πτέρυγος», σε καθημερινό επίπεδο. Αυτά έως ότου ο ΣΥΡΙΖΑ –εάν ανέλθει τελικώς εις την εξουσία– ενοποιήσει τους ρόλους της κυβερνήσεως και αντιπολιτεύσεως – κάτι που ομολογουμένως πέτυχε το ΠΑΣΟΚ.
Αντιστοιχίες υπάρχουν πάντα στη ζωή και στην πολιτική – ασχέτως εάν οι πάντες συμπεριφέρονται ωσάν να έχουν προκύψει από παρθενογένεση. Στον ίδιο τόπο, η ίδια φυλή σπανίως επιφυλάσσει εκπλήξεις και εάν αυτό συμβεί, η διάρκεια είναι μικρή.
Ο κ. Τσίπρας, τέλος, είναι ο μέγας αυτοδημιούργητος στον χώρο της πολιτικής. Από τις καταλήψεις διεκδικεί την πρωθυπουργία στο διάστημα μιας διετίας μόνον. Προς το παρόν απολαμβάνει το άγχος των αντιπάλων του, την αύξηση της αναγνωρισιμότητός του στην Ευρώπη.
Οσο για τον μέσο Ελληνα πολίτη, αυτός είναι απλώς παγιδευμένος ανάμεσα στη συγκυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, που καταφεύγει συνεχώς σε παλαιοκομματικές μεθόδους για να εκσυγχρονίσει την Ελλάδα, και στην ερασιτεχνική ανερχόμενη ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν ευκταίο να μην είχαμε φθάσει στο σημείο αυτό. Αλλά οι ευχές δεν διαμορφώνουν την καθημερινότητα και την πολιτική.
