Το συμπέρασμα των ευρωεκλογών και οι δανέζικοι κεφτέδες
Αντώνης Πανούτσος
(Πηγή : http://www.protothema.gr)
Oι ευρωεκλογές του 2009 μοιάζουν τόσο μακρινές όσο οι εκλογές του Δεληγιάννη και του Τρικούπη. Η Ελλάδα όπου το ΠΑΣΟΚ έπαιρνε 36%, η Ν.Δ. 32%, ο ΣΥΡΙΖΑ τις ίδιες έδρες με τους Οικολόγους και ο Βενιζέλος ζητούσε εκλογές για να κάνει κυβέρνηση είναι παρελθόν.
Το ίδιο και ο ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη που είχε πάρει 7%, αντίθετα με τη Χρυσή Αυγή που είχε 0,46%. Τίποτε από αυτά δεν μπορεί να συγκριθεί με το σήμερα. Λογικά τα κόμματα και ο Τύπος συνέκριναν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών της περασμένης Κυριακής με αυτά των βουλευτικών του Ιουνίου του 2012 με μία όμως αίρεση. Στις ευρωεκλογές ο ψηφοφόρος ξέρει ότι αυτός που ψηφίζει δεν θα κυβερνήσει. Τα αποτελέσματα λοιπόν λόγω της κρισιμότητας της εποχής είναι σοβαρά, αλλά όσο σοβαρά μπορεί να είναι σε ένα επίσημο γκάλοπ.
Το πρώτο συμπέρασμα από τις ευρωεκλογές είναι ότι, ενώ η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ χάσανε ποσοστά σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε λιγότερες ψήφους. Δεν κατόρθωσε δηλαδή να γίνει το νέο μεγάλο κόμμα που οι πολίτες θα εμπιστευτούν για να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι το «Ποτάμι» διέλυσε τη ΔΗΜ.ΑΡ., αφού το 22,9% των ψηφοφόρων του προέρχονται από τη ΔΗΜ.ΑΡ. Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι η ψήφος στη Χρυσή Αυγή, όπως γράφω και επαναλαμβάνω, δεν είναι ψήφος διαμαρτυρίας, αλλά συνειδητή επιλογή που καλύπτει δεδομένες ανάγκες.
Το σύνηθες «πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη Χρυσή Αυγή» σαν να μην είναι κόμμα αλλά ιός πρέπει να αντικατασταθεί από τον προβληματισμό: «Τι τους δίνει η Χ.Α. που εμείς δεν μπορέσαμε να δώσουμε;». Είναι η ασφάλεια; Δηλαδή η γιαγιά που ψηφίζει Χ.Α. επειδή εμφανίζεται ένας νταγκλαράς που τη συνοδεύει στο ΑΤΜ; Η λύση δεν είναι να στείλουν φυλακή τον νταγκλαρά, αλλά να κάνουν την πόλη ασφαλή ώστε η γιαγιά να πηγαίνει μόνη της στο ΑΤΜ. Είναι η ξενοφοβία; Και δεν εννοώ τον ρατσισμό, αλλά τον φόβο ή την πραγματικότητα ότι ξένοι έρχονται απρόσκλητοι και αλλάζουν τη ζωή του πολίτη.
Ας προσπαθήσει η Πολιτεία να τους εντάξει στον ελληνικό τρόπο ζωής και όχι το αντίστροφο και ας βάλει ποσοστά στις εθνικότητες που είναι δύσκολο να ενταχθούν. Το πρόβλημα της ένταξης δεν είναι μόνο ελληνικό - εμφανίζεται σε χώρες όπου δεν είχαν αναπτυχθεί φαινόμενα ρατσισμού. Οπως η Δανία, όπου πριν από τις ευρωεκλογές υπήρξε αντίδραση όταν έγινε γνωστό ότι στους παιδικούς σταθμούς δεν σερβίρονται πια οι παραδοσιακοί κεφτέδες, γνωστοί ως φρικαντέλερ, επειδή το χοιρινό προσβάλλει τις ευαισθησίες των μωαμεθανών.
Το συμπέρασμα από τις ευρωεκλογές είναι ότι δεν βγήκε συμπέρασμα. Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ δεν πείθουν ότι θα φέρουν την ανάπτυξη και θα μειώσουν την ανεργία, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πείθει ότι θα είναι το επόμενο μεγάλο κόμμα. Οι υπόλοιποι είναι πυγολαμπίδες που λάμπουν στη μια εκλογή για να σβήσουν στην επόμενη.
To success story
Σύμφωνα με έρευνα του OECD του 2011, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης όπου τα νοικοκυριά έχασαν το 12% των αποταμιεύσεών τους. Την ημέρα που τα αποθεματικά θα προκύπτουν από ανάπτυξη και όχι από τη φορολογία που σε έναν χρόνο απορρόφησε το 12% των αποταμιεύσεων των Ελλήνων, η κυβέρνηση θα μπορεί να μιλάει για success story. Μέχρι τότε μπορεί να μετράει τις απώλειες στις κάλπες.
Ο εκλεκτός
Ο Αλέξης Τσίπρας πάσχει από μεσσιανισμό. Πιστεύει ότι είναι ο εκλεκτός της Ιστορίας, αυτός που θα φέρει τον σοσιαλισμό στην Ευρώπη. Εγινε σαφές από τις ευρωπαϊκές περιοδείες με οργάνωση μπουλουκιού του 2012 όταν είχε πάει στη Γαλλία και δεν έγινε δεκτός από τον Ολάντ. Και σαφέστερο μετά τις ευρωεκλογές από το «Η Ευρώπη αύριο θα μιλάει για τον ΣΥΡΙΖΑ». Μια μάλλον υπερβολική εκτίμηση όταν στη Γαλλία η Μαρίν Λεπέν κατέγραψε 24,85% και στην Αγγλία ο Νάιτζελ Φάρατζ 27,5%.
