Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Το εύστοχο άρθρο του Τ. Θεοδωρόπουλου την ομάδα Εψιλον


Η ομάδα Εψιλον
Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Συγκαταλέγομαι σ’ αυτά τα υπεραισιόδοξα τέκνα του διαφωτισμού τα οποία, όταν ξέσπασε η κρίση πίστευαν πως η βίαιη πλημμυρίδα των πραγματικών προβλημάτων θα μας ανάγκαζε να οργανώσουμε ένα δίχτυ ορθολογισμού εν είδει αυτοπροστασίας.
Είχα κι εγώ την ψευδαίσθηση, όπως πολλοί συνομιλητές μου, ότι η κατάκτηση του δημόσιου λόγου από τις δυνάμεις του ανορθολογισμού δεν ήταν παρά μια παράπλευρη απώλεια της γενικευμένης ψυχασθένειας που είχε προκαλέσει η υπερβολική κατανάλωση αστακομακαρονάδας και χοληστερόλης στη φυλή των Καγιέν. Η αυτοπεποίθηση που δημιουργούσε η δανεική οικονομική δύναμη, την οποία δεν ξέραμε πώς να διαχειριστούμε, ήταν έλεγα, φυσικό, να οδηγήσει πολλούς από εμάς στο καθησυχαστικό συμπέρασμα πως κάποια ομάδα Εψιλον είχε αποφασίσει να πάρει στα στιβαρά της χέρια τον ελληνισμό και να τον βοηθήσει να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στη διεθνή των εβραιοσιωνιστών, τους μασόνους, τη λέσχη Μπίλντεμπεργκ, τον Σόρος, την Ουνία και τον Πάπα.
Ποιος όμως έχασε τον ορθολογισμό για να τον βρούμε εμείς; Τρία χρόνια μετά την ομολογία της κατάρρευσης η ουφολογία εξακολουθεί να καταπατά το έδαφος όσης νοημοσύνης μας έχει αφήσει ο πανικός. Προχθές ακόμη παρακολουθούσα συζήτηση στην τηλεόραση, σε εκπομπή με ακροαματικότητα, όπου διάφοροι, σοβαροί υποτίθεται, αναφέρονταν στον κρυμμένο θησαυρό των εξακοσίων δισ. ευρώ τον οποίο η κυβέρνηση αρνείται να ξεθάψει και να στείλει τους δανειστές μας από κει που ήρθαν. Υποθέτω εξαιτίας κάποιου κρυφού και ανομολόγητου μαζοχισμού. Χθες το υπερήφανο φρόνημα του λαού έκανε και πάλι την εμφάνισή του στην ιστορική Εδεσσα. Διάφοροι εκπρόσωποι του συλλόγου γονέων αρνήθηκαν να δεχθούν το δωρεάν πετρέλαιο που πρόσφερε το ίδρυμα Σόρος για να θερμανθούν τα σχολεία της περιοχής, δικαιολογώντας τη στάση τους με το επιχείρημα ότι δεν γνωρίζουν ποια είναι τα ανταλλάγματα που θα ζητήσει ο σιωνιστής αφού ο Σόρος είναι Σόρος και ένας Σόρος δεν μπορεί παρά να μείνει Σόρος. Για να μην παρεξηγηθώ. Δεν θεωρώ ότι η «ουφολογία» είναι προνόμιο της σύγχρονης ελληνικής σκέψης. Φύεται και στις καλύτερες οικογένειες και υποθέτω ότι σε κάποιο γαλλικό χωριό υπάρχουν συμπαθείς κατά τα άλλα γέροντες οι οποίοι πιστεύουν ότι αν είχε κερδίσει ο Βερσενζεντορίξ δεν θα ήταν αναγκασμένοι να πληρώνουν τον Οικοφόρο που τους επέβαλλαν οι Βρυξέλλες. Οι διεθνείς συνωμοσίες λυκανθρώπων έχουν το καλό ότι κάνουν τον πληκτικό κόσμο μας να μοιάζει με καρναβάλι σκοτεινών δυνάμεων. Η διαφορά σε μας είναι το εκτόπισμα που κατέχουν στον δημόσιο λόγο. Τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» δεν κυκλοφορούν μόνον στη γλώσσα μας, όμως δεν ξέρω πόσοι βουλευτές σε πόσα κοινοβούλια του πολιτισμένου κόσμου επιχειρηματολογούν αναφέροντάς τα όπως ο κ. Κασιδιάρης παρ’ ημίν. Ούτε ξέρω αν κυκλοφορούν σε άλλες γλώσσες πάνω από δέκα εκδόσεις του πονήματος, όπως αναφέρει ο Δημήτρης Ψαρράς στο «Μπεστ σέλερ του Μίσους» το οποίο μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις και στο οποίο θα αναφερθώ εκτενέστερα σε επόμενο σημείωμα. Ούτε ξέρω αν αλλοεθνείς ιεράρχες υιοθετούν την άποψη ότι ο Χίτλερ υπήρξε όργανο του παγκόσμιου Σιωνισμού όπως ο Πειραιώς κύριος Σεραφείμ. Η διαπλοκή ουφολογίας και πολιτικού λόγου απλώς ενδυναμώθηκε από την κρίση. Λογικόν. Οταν ψάχνεις γύρω σου να ακούσεις έναν λόγο που με την άρθρωσή του θα σου διανοίξει κάποια προοπτική του μέλλοντος χρόνου κι αντ’ αυτού σε υποδέχεται η τσίγκινη πανοπλία της αποπολιτικοποιημένης πολιτικής, η ακατάσχετη μπουρδολογία για το ποιος θα πληρώσει το ρεύμα των απόρων νοικοκυριών το μόνο που σου απομένει είναι να στραφείς προς την ομάδα Εψιλον. Ελάτε τώρα. Εξωγήινοι είμαστε, πώς να αντέξουμε την πραγματικότητα αυτού του μικρού και μίζερου για τα μέτρα μας πλανήτη;