Η Ιρλανδία φεύγει από το Μνημόνιο και δοκιμάζεται στις αγορές
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr/)
Το Eurogroup ενέκρινε την τελευταία δόση, 1,4 δισ. ευρώ, του δανείου της
Η πρώτη χώρα της Ευρωζώνης που έπληξε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση το 2008, η Ιρλανδία, είναι και η πρώτη που βγαίνει σήμερα από το Μνημόνιο και τον μηχανισμό στήριξης στον οποίο προσέφυγε τον Δεκέμβριο του 2010.
Την επιτυχής έκβαση του προγράμματός της επισφράγισε στις αρχές της εβδομάδας το Eurogroup εγκρίνοντας την τελευταία δόση, ύψους 1,4 δισ. ευρώ, από το δάνειό της. Δεν έχουν, πάντως, λήξει οι δυσκολίες που άρχισαν με τα τρία και πλέον χρόνια σκληρής λιτότητας και τα 28 δισ. ευρώ που εξοικονόμησε το Δουβλίνο από περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων. Οπως τόνισε ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, Κλάους Ρέγκλινγκ, τώρα αρχίζει η περίοδος που το Δουβλίνο πρέπει να αρχίσει να αποπληρώνει τα δάνεια από το πακέτο στήριξης, ύψους 67,5 δισ. ευρώ, που συμφώνησε τον Νοέμβριο του 2010 με την Ευρωπαϊκή Ενωση, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ.
Ενδέχεται, έτσι, να συνεχισθεί η λιτότητα, μολονότι θεωρητικά η κυβέρνηση του Μάικλ Νούναν θα είναι σε θέση να προχωρήσει στις δικές της επιλογές πολιτικής, καθώς απέφυγε το άνοιγμα γραμμής πίστωσης από την Ευρωζώνη. Το επόμενο βήμα της θα είναι να επιστρέψει αποκλειστικώς και μόνον με τις δικές της δυνάμεις στις αγορές, μετά και την επιτυχή έκδοση δεκαετούς ομολόγου στην οποία προχώρησε τον Μάρτιο και μετά την ικανοποιητική εξυγίανση του τραπεζικού της συστήματος. Το κόστος δανεισμού της χώρας έχει υποχωρήσει σημαντικά, με τις αποδόσεις των δεκαετών ομολόγων της να βρίσκονται πλέον στο 3,6%, έχοντας υποχωρήσει θεαματικά από το απαγορευτικό επίπεδο του 7% στο οποίο εκτινάχθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2010, εξωθώντας το Δουβλίνο σε αναζήτηση βοήθειας. Οικονομικοί αναλυτές επισημαίνουν, πάντως, ότι χωρίς την προληπτική γραμμή πίστωσης από την Ευρωζώνη, η Ιρλανδία θα είναι ευάλωτη στις επιθέσεις των αγορών, ενώ δεν θα έχει το δικαίωμα να ζητήσει από την ΕΚΤ να προχωρήσει σε αγορές ιρλανδικών ομολόγων στο πλαίσιο του προγράμματος ΟΜΤ.
Στο μεταξύ, βέβαια, το κόστος της προσαρμογής για την ιρλανδική κοινωνία δεν παύει να είναι μεγάλο, ενώ τα σημάδια ανάκαμψης της ιρλανδικής οικονομίας δεν αναιρούν τα υψηλά επίπεδα στα οποία βρίσκεται πλέον το χρέος της χώρας. Υπό την πολιτική λιτότητας, η ανεργία στη χώρα είχε εκτιναχθεί στο 15,1% πριν από περίπου δύο χρόνια, τον Φεβρουάριο του 2012. Τα στοιχεία του περασμένου μήνα τη φέρουν να έχει υποχωρήσει στο 12,5%, αλλά παραμένει εκτός αγοράς εργασίας ο ένας στους τέσσερις νέους κάτω των 25 ετών.
«Αγκάθια» παραμένουν η ανεργία, το χρέος και οι τράπεζες
Στη διάρκεια των ετών του Μνημονίου η Ιρλανδία έγινε ξανά μια χώρα μεταναστών με δεκάδες χιλιάδες νέους να την εγκαταλείπουν μαζικά, αναζητώντας εργασία στο εξωτερικό. Ακόμη και οι τιμές των ακινήτων παραμένουν σε πολλές περιοχές σε επίπεδα κατά 50% μειωμένες σε σύγκριση με τα υψηλά του 2007, μολονότι προ διμήνου σημείωναν αύξηση κατά 15% σε ετήσια βάση σε ό,τι αφορά το Δουβλίνο και κατά 6,1% για το σύνολο της ιρλανδικής επικράτειας. Σε ό,τι αφορά, άλλωστε, το ακανθώδες θέμα του δημοσίου χρέους, αυξήθηκε από το 91,2% στο οποίο βρισκόταν το 2010 στο 104,1% το 2011, για να εκτιναχθεί σταδιακά στο 117,4% το 2012 και κατά προσέγγισιν στο 125,7% το 2013.
Ακόμη και για το 2015 η πρόβλεψη είναι πως το χρέος της χώρας θα βρίσκεται στο 119% του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει πως η κυβέρνηση Νούναν θα κληθεί να αντιμετωπίσει αυτές τις δύο βασικές προκλήσεις υπό εξαιρετικά δυσχερείς συνθήκες: τη μείωση της ανεργίας και τη μείωση του δημοσίου χρέους. Είναι, πάντως, γεγονός πως έχει μεριμνήσει επαρκώς, καθώς έχει συγκεντρώσει τους τελευταίους μήνες κεφάλαια ύψους 21,5 δισ. ευρώ που αρκούν για τη χρηματοδότηση του ιρλανδικού κράτους μέχρι τις αρχές του 2015. Οικονομικοί αναλυτές θεωρούν πως τους μεγαλύτερους κινδύνους εγκυμονούν για το Δουβλίνο και πάλι οι ιρλανδικές τράπεζες, καθώς η κυβέρνηση πρέπει να μπορεί να καλύψει όσες ανάγκες κεφαλαιοποίησης προκύψουν στο πλαίσιο των ελέγχων που θα διεξαγάγει η ΕΚΤ το 2014.
