«Σύροι» μαχητές από 70 χώρες
Το 80% των ξένων ανταρτών προέρχεται από τα αραβικά κράτη και την Ευρώπη
Reuters
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr)
Από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα συρρέουν στη Συρία μαχητές προκειμένου να πολεμήσουν στο πλευρό των ανταρτικών δυνάμεων και να ανατρέψουν το καθεστώς του προέδρου Μπασάρ αλ Ασαντ.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το Διεθνές Κέντρο για τη Μελέτη της Ριζοσπαστικοποίησης (Ιnternational Centre for the Study of Radicalisation), 3.300 έως 11.000 μαχητές προερχόμενοι από 70 κράτη συγκεντρώθηκαν στη Συρία κατά την περίοδο από τα τέλη του 2011 μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου του 2013. Πρόκειται για άτομα που βρίσκονται και πολεμούν αυτή τη στιγμή επί του συριακού εδάφους, όσο και για ανθρώπους που, αφού πολέμησαν, είτε επέστρεψαν στα σπίτια τους είτε συνελήφθησαν, ενώ άλλοι σκοτώθηκαν.
Προκειμένου να καταλήξει σε σαφές συμπέρασμα το Κέντρο για τη Μελέτη της Ριζοσπαστικοποίησης χρησιμοποίησε, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, περί τις 1.500 πηγές πληροφοριών, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται αναφορές των διεθνών μέσων ενημέρωσης, δηλώσεις των διαφόρων οργανώσεων, όπως εξάλλου και αναφορές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook και το Twitter.
Στη συντριπτική τους πλειονότητα, κατά 80%, οι ξένοι μαχητές της Συρίας προέρχονται από τα αραβικά κράτη και την Ευρώπη, αλλά και πολλοί έρχονται από τη νοτιοανατολική Ασία, τη Βόρεια Αμερική, την Αφρική, τα Βαλκάνια και τα κράτη της πρώην Σοβιετικής Ενωσης. Oι ξένοι συντάσσονται με το Μέτωπο Nούσρα και το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε, τις ομάδες, δηλαδή, που διατηρούν άρρηκτους δεσμούς με την Αλ Κάιντα. Οσον αφορά τους Δυτικοευρωπαίους, οι περισσότεροι έφθασαν στη Συρία από τη Γαλλία και τη Βρετανία (σε ποσοστό 18%).
Αξίζει να σημειωθεί ότι καταγράφεται θεαματική αύξηση των Δυτικοευρωπαίων από τον Απρίλιο της φετινής χρονιάς. Σύμφωνα με τους αναλυτές, αυτό οφείλεται στη μεγαλύτερη εμπλοκή σιιτών Λιβανέζων και Ιρακινών μαχητών, όπως εξάλλου και σιιτών του Ιράν, οι οποίοι έχουν ταχθεί στο πλευρό του Μπασάρ αλ Ασαντ. «Αυτό μπορεί να ενίσχυσε την αντίληψη μεταξύ των σουνιτών ότι βρίσκονται μπροστά σε μια θρησκευτική διαμάχη. Πιθανώς να πιστεύουν ότι οι σουνίτες πρέπει να συνταχθούν, προκειμένου να ανακόψουν την προέλαση των εχθρών σιιτών», αναφέρει η έκθεση.
