Αβάσταχτη ελαφρότητα
Του Αλέξη Παπαχελά
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Θα ήθελα πάρα πολύ να ρωτήσω έναν-έναν όσους ονειρεύονται να γίνουν πρωθυπουργοί σε αυτήν τη χώρα αν (α) το έχουν σκεφθεί καλά και (β) είναι αρκούντως προετοιμασμένοι με συγκεκριμένο σχέδιο και ακόμη πιο συγκεκριμένη ομάδα που θα το εκτελέσει. Δεν είναι λίγοι οι ονειροπόλοι.
Μερικοί νιώθουν αδικημένοι από την Ιστορία, άλλοι θέλουν να πάρουν την εκδίκηση για αδικίες που υπέστησαν οι... γονείς τους, άλλοι είναι απλά αρκετά ανώριμοι να πιστεύουν ότι και η πρωθυπουργία θα τους έλθει τόσο εύκολα όσο τους ήλθαν και όλα τα υπόλοιπα στη ζωή τους. Ελάχιστοι είναι όμως εκείνοι που καταλαβαίνουν πόσο δύσκολη είναι η δουλειά του πρωθυπουργού σε μια διαλυμένη χώρα. Η άγνοια κινδύνου που επιδεικνύουν είναι εντυπωσιακή. Αν μη τι άλλο θα έπρεπε να αντιλαμβάνονται πως, για πρώτη φορά έπειτα από δεκαετίες, μια μεγάλη στραβοτιμονιά στο πηδάλιο της χώρας μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για τον τόπο και τους ίδιους. Παρ’ όλα αυτά επιμένουν να ασχολούνται μόνο με την επικοινωνία. «Α, δεν στα είπα αγαπητέ μου, θα με στηρίξει η Χ εφημερίδα», «εντάξει, μου είπε ο Ψ μεγαλοεπιχειρηματίας ότι θα με βοηθήσει» είναι ορισμένα από τα αποφθέγματα που ακούς από δήθεν σοβαρούς ανθρώπους. Και λοιπόν; Αντε και να βοηθήσουν ο Χ ή ο Ψ, μετά ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα μέσα σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες; Ο Χ ή ο Ψ απέναντι θα είναι αν δεν του κάνεις τα χατήρια, όπως έχει συμβεί πάντοτε στο παρελθόν. Και τη δύσκολη ώρα όποιος κάνει πραγματικότητα το όνειρό του, μόνος του θα είναι στο Μαξίμου με την πίεση του λαού, των δανειστών και των συμφερόντων από τη μια και την Ιστορία να περιμένει να βγάλει την ετυμηγορία της από την άλλη. Οι κομματικοί αυλοκόλακες και παρατρεχάμενοι που έμοιαζαν γίγαντες στα κομματικά γραφεία, θα μοιάζουν νάνοι μόλις αναλάβουν θέσεις στοιχειώδους ευθύνης.
Για να μην παρεξηγηθούμε. Θεμιτές οι φιλοδοξίες όλων. Αυτό που εξοργίζει όμως είναι η επιπολαιότητα και η αβάσταχτη ελαφρότητα με την οποία προετοιμάζονται όλοι, από πολύ δεξιά έως πολύ αριστερά. Ενδοια επιτελείων, παντελής απουσία σχεδιασμού, μεγάλα λόγια και τακτικισμοί της πλάκας. Δυστυχώς πάντοτε έτσι ήταν, για να μην παραμυθιαζόμαστε, από τα πράσινα ομόλογα μέχρι τα Ζάππεια.
Φταίμε και εμείς βεβαίως, πολίτες και μέσα ενημέρωσης. Αποθεώνουμε την επικοινωνιακή μαεστρία και τον ελαφρολαϊκισμό και καταδικάζουμε το γκρίζο, σοβαρό, μελετημένο στυλ οιουδήποτε άλλου. Πουλάει σήμερα η «μαγκιά» και ο καλός χειρισμός της επικοινωνίας. Ετσι όμως δεν οδηγούμαστε πουθενά. Ο κ. Σαμαράς κάποτε θα φύγει από την πρωθυπουργία και η Ιστορία θα κρίνει αν «τα έδωσε όλα» ή όχι και πόσο πέτυχε στην αποστολή του. Σίγουρα έχει δώσει σε αυτόν το ρόλο πολλά παραπάνω από αυτά που περίμεναν οι περισσότεροι. Πιστεύω όμως ότι έχει έλθει η ώρα να είμαστε πολύ πιο αυστηροί όλοι μας με όποιον θέλει την κορυφαία θέση στον τόπο μας. Εμπιστευθήκαμε στο παρελθόν ανθρώπους που δεν είχαν κολλήσει ένα ένσημο και δεν είχαν νιώσει ποτέ τον κίνδυνο της απόλυσης. Θεωρήσαμε ότι τα φυλλάδια με τα ωραία γραφήματα ήταν επαρκή κυβερνητικά σχέδια. Μην την πατήσουμε όμως ξανά, γιατί τα πράγματα είναι πολύ-πολύ σοβαρά.
