Πάνω απ’ όλα, άνθρωπος!
Στέφανος Κασιμάτης
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Ο Αλέξης Μητρόπουλος είναι πολιτικός ή δικηγόρος; Είναι και τα δύο, καθώς τίποτε πλέον δεν απαγορεύει στον οποιονδήποτε πολιτευόμενο να ασκεί συγχρόνως και το επάγγελμα του δικηγόρου. Τίθεται, όμως, και το ερώτημα κατά πόσον το νόμιμο είναι και ηθικό, εφόσον συμβαίνει ο βουλευτής, που είναι και δικηγόρος, να υπερασπίζεται στη Βουλή υπόθεση την οποία έχει αναλάβει στα δικαστήρια. Το ζήτημα ετέθη την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή, στην επιτροπή όπου συζητήθηκε με εκπροσώπους κοινωνικών φορέων το νομοσχέδιο του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Διότι συμβαίνει διάταξή του να αφορά και την απόλυση αριθμού συμβασιούχων υπαλλήλων της δημοτικής επιχείρησης ύδρευσης της Ρόδου, οι οποίοι μονιμοποιήθηκαν παρανόμως. Και το έθεσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος ζήτησε επιμόνως από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ) να διευκρινίσει αν το γραφείο του εκπροσωπεί, συμβουλεύει ή διατηρεί κάποια άλλη σχέση με τους εν λόγω εργαζομένους.
Ο ερωτηθείς το αρνήθηκε. Διαβεβαίωσε ότι δεν δικηγορεί από το 2001, ότι «έχει τελειώσει δικηγορικά», ακόμη ότι δεν ασχολείται άλλος δικηγόρος του γραφείου του με την υπόθεση. Βέβαια, δεν αποκλείεται η σύγχυση να οφείλεται στο μέγεθος της φήμης του, που όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν εξαλείφεται από τη μνήμη του δικηγορικού κόσμου: «Υπήρξα καθηγητής εκατοντάδων δικηγόρων και είχα μεγάλο δικηγορικό γραφείο», δήλωσε και, επίσης, ότι «αρκετές δεκάδες πρώην συνεργάτες μου ασχολούνται σε όλη την Ελλάδα». Παρόλα αυτά, ο Κ. Μητσοτάκης επέμεινε στο ερώτημά του και κατέθεσε στα πρακτικά της Βουλής τα τεκμήρια στα οποία εδράζεται η απορία του. Συγκεκριμένα, πρόκειται για δημοσιεύματα του τοπικού Τύπου, αλλά και συνέντευξη του δημάρχου Ρόδου, όπου αναφέρεται επανειλημμένως ότι οι εργαζόμενοι εκπροσωπούνται από «το γραφείο του εργατολόγου κ. Μητρόπουλου». Και, πάντως, η ιστοσελίδα του δικηγορικού γραφείου «Αλέξης Π. Μητρόπουλος και Συνεργάτες» υπάρχει στο Διαδίκτυο και μάλιστα στον τίτλο αναφέρει «δικηγορικά γραφεία», στον πληθυντικό αριθμό. Η δε σεπτή μορφή του Α. Μητρόπουλου κυριαρχεί στην ιστοσελίδα.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μα είναι πολύ απλό. Οτι, ως προερχόμενος από τα αβυσσαλέα βάθη του ΠΑΣΟΚ, ο Αλέξης Μητρόπουλος πάνω απ’ όλες τις άλλες ιδιότητες που απέκτησε στον πολυκύμαντο βίο του θέτει την ιδιότητα του ανθρώπου. Του ανθρώπου, με την πασοκική έννοια – όπως στο σύνθημα «πρώτα ο άνθρωπος», που ήταν το αγαπημένο του Ακη Τσοχατζόπουλου...
Πάει το δεντράκι
Ισχύει ό,τι και για τη λαίδη Μακβέθ, όταν, προς το τέλος του έργου, ακούμε από τον αγγελιαφόρο ότι αυτοκτόνησε: κανείς δεν εκπλήσσεται με το τέλος της, διότι από ένα σημείο και έπειτα ήταν απλώς ζήτημα χρόνου. Το ίδιο και με τους «58», που αποχώρησαν από τις συνομιλίες με το ΠΑΣΟΚ για τη δημιουργία της «Ελιάς». Φυσικό ήταν, γιατί πώς θα μπορούσαν να συνυπάρξουν με τη Φώφη τη Γεννηματά; Θυμίζω ότι το όνομα της γνωστής πολιτικού ακουγόταν για το ευρωψηφοδέλτιο, αλλά και πέραν αυτού όλοι έχουμε καταλάβει ότι χαίρει της προστασίας του Ευάγγελου του Βενιζέλου, ο οποίος αγωνίζεται να την αποκαταστήσει επαγγελματικά. Τίποτε δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως «καινούργιο», εφόσον έχει στη βιτρίνα Φώφη ή Αρη.
Εν πάση περιπτώσει, όμως, και προτού ολοκληρωθεί η νεκροψία, υποψιάζομαι ότι στην ατυχή έκβαση της προσπάθειας ίσως συνέβαλε και το όνομα «Ελιά». Διότι η αντίστοιχη ιταλική «Ελιά» ήταν μια αποτυχία. Ποιος βαφτίζει τη βάρκα του «Τιτανικό»; (Εκτός αν διαθέτει πραγματικά διεστραμμένη αντίληψη του χιούμορ...) Γιατί, λοιπόν, διάλεξαν κάποιοι το όνομα μιας ιστορικής αποτυχίας για την προσπάθειά τους; Χάθηκαν τα δένδρα, βρε παιδιά; Αλίμονο! Καλά δεν λέω να το βγάζανε «συκιά», καθότι παρεξηγήσιμο. Αλλά, δόξα τω Θεώ, τόσα πολλά υπάρχουν για να διαλέξουν: αμυγδαλιά, βερικοκιά, λεμονιά και πόσα ακόμη!..
Θράσος
Μάλλον πρόκειται για χοντροκομμένη πλάκα. Κυκλοφορεί ότι ο Χάρης Τομπούλογλου, παρά την
υπόθεση του εκβιασμού για την οποία συνελήφθη και παραπέμφθηκε, ετοιμάζεται να διεκδικήσει τον Δήμο Νέας Φιλαδελφείας, επικεφαλής του συνδυασμού του «Καλημέρα Ομορφη Πόλη». Ωστόσο, αν δεν πρόκειται για πλάκα, δεν πειράζει. Διότι και πάλι το εγχείρημα, εφόσον πραγματοποιηθεί, έχει μια χρησιμότητα. Κατ’ αρχάς, διότι πιστοποιείται ότι ο Χ. Τομπούλογλου δεν στέκει καλά. Επίσης, διότι από τον αριθμό ψήφων που θα λάβει, μπορούμε να έχουμε μια γενική ιδέα του ποσοστού του πληθυσμού που θα έπρεπε κανονικά να στερείται και δικαιώματος δικαιοπραξίας και των πολιτικών δικαιωμάτων του, για διαφόρους λόγους: ψυχικής υγείας, νοημοσύνης κ.ά.
Το ένδοξο παρελθόν
Δεν θα την είχα προσέξει ποτέ ανάμεσα στους περαστικούς, αν δεν είχε διαλέξει –για κάποιο λόγο ακατανόητο– να φορέσει ψηλοτάκουνες σουέντ γόβες σε χρώμα πράσινο βεραμάν. (Επιλογή πετυχημένη μόνον κατά το ότι ριμάρει με το «αμάν»...) Ολα τα άλλα επάνω της ήσαν συνηθισμένα και θα μπορούσε να τα φορεί οποιαδήποτε κυρία της ηλικίας της. Αλλά, με τις βεραμάν σουέντ γόβες, ήταν αδύνατο να μην προσέξεις ότι επρόκειτο για τη μία, τη μοναδική, την ανεπανάληπτη τη Ροδούλα τη Ζήση! Μορφή εμβληματική της Ελλάδας της πασοκαρίας, που τρεφόταν με αστακομακαρονάδα, η Ροδούλα Ζήση συμβόλιζε την αυτοπεποίθηση του χειραφετημένου επαρχιώτη που επιτέλους δεν ντρεπόταν για το γούστο του, καθώς συνήθιζε να φορεί επάνω της όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου, καθώς και μισό κιλό χρυσάφι σε κοσμήματα, ρολόι, αξεσουάρ κ.λπ. Εμεινα με την αίσθηση ότι μόλις είχα δει το ένδοξο παρελθόν να περνά μπροστά μου μεταμφιεσμένο με τη μορφή του θλιβερού παρόντος...
