Το «ευαγγέλιο» της επόμενης μέρας
Αλέξης Παπαχελάς
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Να συμφωνήσουμε άπαντες λοιπόν ότι πρέπει να φύγει η τρόικα και να καταργηθεί άμεσα το Μνημόνιο. Σε αυτό συμφωνούν όλα τα πολιτικά κόμματα και η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης. Κάποιος, όμως, πρέπει να πει στον λαό την αλήθεια για να μη δημιουργούνται επικίνδυνες ψευδαισθήσεις. Κανείς δεν θα χαρίσει, ούτε και θα δανείσει, χρήματα στην Ελλάδα αν δεν είναι απολύτως βέβαιος ότι η χώρα δεν θα παράγει πλέον ελλείμματα και πως το πολιτικό της προσωπικό έχει αλλάξει και μπορεί να χειρισθεί με απόλυτη υπευθυνότητα τα του οίκου του. Για να συμβεί αυτό χρειάζονται δύο πράγματα:
Πρώτον, να διατηρηθούν οι κανόνες που επιβάλλουν να μετράμε με ακρίβεια τι ξοδεύουμε και τι εισπράττουμε και οι οποίοι διασφαλίζουν τη δημοσιονομική πειθαρχία.
Δεύτερον, να τηρήσουμε ένα δικό μας Μνημόνιο, που θα οδηγήσει σε ένα οργανωμένο κράτος και τη θεραπεία όλων των τεράστιων παθογενειών μας. Και βεβαίως αυτό το δικό μας, εσωτερικό Μνημόνιο πρέπει να είναι ένα «ευαγγέλιο», στο οποίο θα συμφωνήσουν όσο το δυνατόν περισσότερες πολιτικές δυνάμεις, που θα αναλάβουν να το εξηγήσουν και να πείσουν τον κόσμο γι’ αυτό.
Τώρα, για να μη μασάμε τα λόγια μας, καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε και κάτι ακόμη. Υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι θέλουν να είναι φανατικά αντιμνημονιακοί και ένθερμοι υποστηρικτές του ευρώ. Δεν μιλάμε μόνο για ανθρώπους των παραδοσιακών αριστερών ή ακραίων δεξιών κομμάτων. Μιλάμε για ανθρώπους που θέλουν να είμαστε στο ευρώ, αλλά χωρίς την πειθαρχία που καλώς ή κακώς επιβάλλει η συμμετοχή μας στην Ευρωζώνη. Ε, λοιπόν, ορισμένοι εξ αυτών καλά θα κάνουν να καταλάβουν ότι δεν είναι απλά αντιμνημονιακοί, είναι πολιτικοί που πάνε γάντι με τη δραχμή. Θα ήθελαν ιδεατά να τυπώνουν χρήμα, να το μοιράζουν όπου και όποτε θέλουν, να μη δίνουν λογαριασμό σε κανέναν για το πώς υπολογίζονται τα δημοσιονομικά μεγέθη, να κάνουν παροχές με την πρώτη ευκαιρία και γενικώς να συμπεριφέρονται όπως ακριβώς συμπεριφέρθηκε το πολιτικό μας σύστημα επί δεκαετίες και φτάσαμε εδώ που είμαστε. Αυτό όμως δεν γίνεται πια. Ούτε οι αγορές θα μας δανείσουν ούτε οι Ευρωπαίοι θα μας στηρίξουν αν το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του δεν αποδείξει εμπράκτως ότι έχει αλλάξει.
Η σημερινή κυβέρνηση έχει μια τεράστια ευκαιρία. Ακόμη και αν υιοθετήσει μια λάιτ αντιμνημονιακή ρητορεία για λόγους πολιτικής επιβίωσης πρέπει να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις και να μην κάνει πίσω. Ο κ. Σαμαράς πήρε ένα τεράστιο ρίσκο και είναι αφόρητα συμπιεσμένος ανάμεσα σε πολλές αντίρροπες δυνάμεις. Αν, όμως, κάνει πίσω, η καταστροφή ελλοχεύει και για τον ίδιο και για τη χώρα. Πρέπει να περάσουν και ο ίδιος και η χώρα στην αντίπερα όχθη.
