Από το Μυστήριο
Μετά τον ορυμαγδό των τελευταίων αποκαλύψεων σχετικά με τις μίζες εκατοντάδων εκατομμυρίων στις προμήθειες όπλων, τίθεται ευλόγως το ερώτημα. Μίζες δόθηκαν μόνο στα εξοπλιστικά προγράμματα; Στις άλλες προμήθειες του Δημοσίου όλα έγιναν με το νόμο;
Μόνο δηλαδή στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας υπήρξε διαφθορά και ρεμούλα; Στα άλλα υπουργεία που διαχειρίστηκαν δισεκατομμύρια δις ευρώ όλα είναι «αγγελικά πλασμένα»;
Σαφώς και πρόκειται για ρητορικό ερώτημα. Όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν πολύ καλά ότι το «πάρτι» δεν περιορίστηκε μόνο στα εξοπλιστικά προγράμματα, αλλά και στο χώρο των δημοσίων έργων, της υγείας και του φαρμάκου, ή ακόμη και του «πολιτισμού» φερ’ ειπείν.
Συνακόλουθα λοιπόν τίθεται το ζήτημα, γιατί οι πρόσφατες αποκαλύψεις για μίζες στις προμήθειες του Δημοσίου αφορούν σχεδόν αποκλειστικά το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Μήπως ήταν το μόνο διεφθαρμένο ή έστω το περισσότερο διεφθαρμένο; Φυσικά και όχι. Απλώς το δίκτυ προστασίας έχει πια αφαιρεθεί και οι εμπλεκόμενοι απεδείχθησαν «γυμνοί» και οδηγήθηκαν ενώπιον της Δικαιοσύνης, καθώς ουδείς επιθυμεί πια να τους «σώσει». Τουναντίον μάλιστα, αφού αποτελούν τους «κατάλληλους» κατηγορούμενους, αφενός μεν για να «πληρώσουν» μόνο αυτοί για όλες τις αμαρτωλές συμβάσεις του Δημοσίου, αφετέρου για να διαχυθεί η εντύπωση στο λαό ότι συντελείται «κάθαρση».
Σημαντική παράμετρος αποτελεί ότι τα πολιτικά πρόσωπα που εμπλέκονται στις μίζες στα εξοπλιστικά ήταν απαξιωμένα στη συνείδηση της κοινωνίας και προφανώς χωρίς «προστασία» και «κάλυψη» πια από τους επιχειρηματίες που εξυπηρέτησαν.
Κάπως έτσι φθάσαμε στην καταδίκη του Άκη, ενώ προαναγγέλλεται ότι ακολουθεί η ποινική δίωξη οσονούπω του διαδόχου του.
Έτσι, ουδείς ασχολείται αν έγιναν υπερτιμολογήσεις κατά την κατασκευή των οδικών δικτύων ή γιατί πληρώνουμε πανάκριβα διόδια από το 2009 χωρίς να έχουν παραδοθεί ακόμη οι δρόμοι, καθώς η εν λόγω σύμβαση υπεγράφη ελάχιστες ημέρες πριν τις εκλογές του 2009; Γιατί ουδείς έχει τολμήσει να ανακοινώσει δημοσίως πόσο τελικά κόστισαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες; Ελέγχθηκε άραγε ποτέ ο φάκελος των ολυμπιακών έργων;
Ουδείς ασχολείται πως η φαρμακευτική δαπάνη έφθασε σε 5,4 δις το 2009 με αποφάσεις των αρμόδιων υπουργών, και πως το ίδιο φάρμακο σήμερα πωλείται τρεις και τέσσερις φορές φθηνότερο (υπάρχουν και πιο ακραία παραδείγματα μείωσης τιμών…). Δεν ενδιαφέρουν άραγε οι προμήθειες των δημοσίων νοσοκομείων ή οι υπερκοστολήσεις των ιδιωτικών κλινικών που χρέωσαν το ελληνικό δημόσιο με εκατομμύρια.;
Ουδείς ασχολείται τι έγιναν οι επιχορηγήσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων σε «Μέγαρα», ή για να κάνει ο κάθε πικραμένος κινηματογραφική ταινία ή να ανοίξει το δικό του θέατρο.
Άπαντα όμως τα ΜΜΕ «παίζουν» τις μίζες στα εξοπλιστικά σφυρίζοντας αδιάφορα για τη ρεμούλα σε άλλους χώρους. Το ίδιο και η πολιτική ηγεσία, συμπεριλαμβανομένης και της αντιπολίτευσης, που δεν τολμούν ούτε να πουν το όνομα συγκεκριμένων διαπλεκόμενων επιχειρηματιών που έγιναν ζάμπλουτοι κάνοντας «δουλειές» μόνο με το Δημόσιο. Η διαπλοκή πολιτικής εξουσίας –
ΜΜΕ – εργολάβων δημοσίων έργων κατέστησε απαγορευτικό τον όποιο έλεγχο, την όποια προσπάθεια αποκάλυψης…
Έτσι επιλέχθηκε η λύση της «κάθαρσης» στα εξοπλιστικά προς τέρψιν του φιλοθέαμου κοινού.
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
