Από τον ΣΣ
Ένας σημερινός έφηβος δεν έχει καν την ατυχία να μπορεί να βλέπει τον τίτλο "Αυριανή" στις ηλεκτρονικές αποδελτιώσεις ή στα μανταλάκια του περιπτέρου.
Δύσκολα θα μπορούσε να χωρέσει στον ορισμό της έννοιας "αυριανισμός" τον δήθεν αυτόκλητο υπερασπιστή του κατατρεγμένου λαού, την άθλια αισθητική, τους τίτλους που σόκαραν, τον λανθάνοντα αντικοινοβουλευτισμό, την περιφρόνηση στην αληθινή δημοκρατία, τη χολερική καταστροφολογία για την Ελλάδα του "φωτός" που αντιμάχεται εκείνη του "σκότους" ή πρωτοφανείς προσωπικές επιθέσεις σε όποιον τολμούσε να ψελλίσει τα αυτονόητα.
Κι όμως! Για όποιον έζησε την εφηβεία ή τη νιότη του στα ελληνικά ’80s, η "Αυριανή" του Κουρή αν δεν ήταν στα χέρια του ήταν σε κάθε περίπτωση στο μυαλό ή στα χείλη του. Οι χυδαίες επιθέσεις στον Μάνο Χατζιδάκι, στο Χαρίλαο Φλωράκη και στο Λεωνίδα Κύρκο, οι χωρίς κανένα ιστορικό προηγούμενο συκοφαντίες κατά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και οι ύβρεις κατά των πλέον ιστορικών πολιτικών παρατάξεων της χώρας λειτούργησαν, όπως ορθά είχε επισημάνει ο Μάνος Χατζιδάκις, ως "βδέλλα" στο δηλητηριασμένο σκηνικό της Ελλάδας της εποχής και ως προκεχωρημένο φυλάκιο άγρυπνης περιφρούρησης της κυριαρχίας της αντίληψης που έφερε στη χώρα ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Μπορεί σήμερα "Αυριανή" να μην υπάρχει. Δεν της έμεινε, άλλωστε,άλλο "στρατόπεδο" να "υπηρετήσει". Αν πράγματι επιθυμούμε να αφήσουμε οριστικά στο παρελθόν το νοσηρό αυτό φαινόμενο θα πρέπει πρώτα να παραδεχτούμε ότι επιτρέψαμε ή ανεχτήκαμε ο σύγχρονος αυριανισμός να βρίσκεται ανάμεσά μας σε έκταση πολύ μεγαλύτερη από το μικρό χώρο που έπιανε κάποτε ένα κιόσκι με εφημερίδες ή από το τηλεοπτικό παράθυρο του άλλοτε Καναλιού 29: στις ίδιες της συνειδήσεις μιας κοινωνίας που έφτασε, αν δεν ξεπέρασε ορισμένες στιγμές το "μη παρέκει".
Στις δύσκολες,αλλά ενδιαφέρουσες εποχές που έχουμε μπροστά μας ας ενταφιάσουμε μια για πάντα τον «Αυριανισμό», που τον έχουμε από κοινού καταδικάσει, έστω και αργά, σε άλλες, πιο εύκολες εποχές. Θα είναι κέρδος για όλες και όλους.
ΣΣ
