Ο Αγιορείτης και το Διαδίκτυο
Του Αλέξη Παπαχελά
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Η κρίση που περνάμε και η απελπισία που δημιούργησε έχουν απελευθερώσει τα πιο σκοτεινά, φοβικά ένστικτα του ελληνικού λαού. Είναι λογικό και αναμενόμενο, έτσι συμβαίνει πάντοτε στις μεγάλες κρίσεις. Το κακό είναι ότι ένας λαός που είχε πάντοτε αδυναμία στις θεωρίες συνωμοσίας και τις παραδοξολογίες έχει τώρα εγκλωβισθεί για τα καλά σε έναν πολύ νοσηρό τρόπο σκέψης. Το Διαδίκτυο, που δεν πρέπει να το υποτιμούμε ως παράγοντα της πολιτικής κρίσης, προσφέρει άλλωστε ατέλειωτο υλικό για τη φαντασία μας. Είναι βεβαίως δύναμη πληροφόρησης και άμεσης έκφρασης, ταυτοχρόνως όμως πολλαπλασιάζει και διαδίδει –χωρίς κανένα απολύτως φίλτρο- την τρέλα και τον φανατισμό.
Είχαμε πάντοτε μέσα μας βαθιά ριζωμένα στερεότυπα αλλά και ρήγματα, τα οποία τώρα ενεργοποιούνται. Κλασικό είναι το σύνδρομο καταδίωξης, που βασίζεται στην αρχή πως όλοι μάς κυνηγάνε γιατί είμαστε μοναδικοί και διαφορετικοί. Πριν από αρκετό καιρό συνάντησα έναν γέροντα μοναχό, ο οποίος επιχειρούσε να με πείσει πως μετά τη Σερβία η νέα τάξη πραγμάτων θα ισοπέδωνε και την Ελλάδα, αλλά «έδωσε ο Θεός, έγιναν οι σεισμοί στην Τουρκία και γλυτώσαμε». Προσπάθησα να καταλάβω ποιοι θα μας ισοπέδωναν και γιατί, αλλά απάντηση δεν πήρα. Στο τέλος δεν άντεξα και ρώτησα γιατί αυτοί που μας κυνηγούν και θέλουν να μας καταστρέψουν έχουν δώσει τόσα πολλά λεφτά για να μείνει όρθιο και να συντηρηθεί το Αγιον Ορος, το πιο μαγικό και ιερό σύμβολο της μοναδικότητάς μας. Μου απάντησε ο συνομιλητής μου πως «είχαν και αυτοί κάποιο σχέδιο, αλλά το αντιμετωπίσαμε και απλώς πήραμε τελικά τα κονδύλια χωρίς να αλλάξει τίποτα...».
Σαν τον γέροντα, όμως, σκέφτονται πια εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, οι οποίοι πιστεύουν ότι η κρίση ήταν ο Δούρειος Ιππος για να μας πάρουν τα πετρέλαιά μας, τη φυσική ομορφιά του τόπου μας, τη μοναδικότητά μας, όλα. Αυτές οι απόψεις συνδέουν με έναν εξαιρετικά ιδιόμορφο τρόπο τα άκρα και ανθρώπους που προέρχονται από εντελώς διαφορετικές σχολές. Πρόκειται γι’ αυτό το νεοελληνικό ιδεολογικό κράμα που καταλήγει στον Ξηρό να έχει πίσω του τον Αρη, τον Τσε και τον Καραϊσκάκη... και το οποίο κάνει τα πιο ετερόκλητα στοιχεία να συγγενεύουν ιδεολογικά.
Αυτά τα στερεότυπα και ο τρόπος σκέψης πιστεύω ότι έχουν πάρει φωτιά και θα οδηγήσουν σε πολιτικά φαινόμενα που θα είναι πρωτόγνωρα. Εχουμε μάθει τόσο λάθος την Ιστορία μας, γιατί μετά το 1974 μπήκαμε για τα καλά στον ρόλο του κυνηγημένου παιδιού το οποίο όλες οι Μεγάλες Δυνάμεις έχουν αδικήσει από το 1453 και μετά. Τώρα έχει απογειωθεί αυτό το σύνδρομο και δύσκολα μαζεύεται. Το παράδοξο, ή μάλλον το πολύ παράδοξο, είναι ότι αν διαβάζαμε σωστά την Ιστορία μας δεν θα έπρεπε να φοβόμαστε ότι «θα μας τα πάρουν όλα», αλλά να πιστεύουμε ότι «εμείς θα τους τα πάρουμε όλα στο τέλος»...
