Από το Μυστήριο
Κατά τις δεύτερες εκλογές του Ιουνίου 2012 τη νίκη έδωσαν στα κόμματα του αποκαλούμενου «συνταγματικού τόξου» οι δυνάμεις εκείνες της κοινωνίας που ήθελαν παντί τρόπω να κρατήσουν την Ελλάδα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι δυνάμεις αυτές αποτελούσαν και αποτελούν την παραγωγική ραχοκοκαλιά της κοινωνίας έχοντας αναλάβει την κίνηση της οικονομίας. Κατά κύριο λόγο τις δυνάμεις αυτές απαρτίζουν επιχειρηματίες, έμποροι, ελεύθεροι επαγγελματίες, ανώτεροι ιδιωτικοί υπάλληλοι, αλλά και δημόσιοι υπάλληλοι που δεν τους κατατρέχει δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία.
Μετά το σοκ της ανάδειξης του ΣΥΡΙΖΑ σε αξιωματική αντιπολίτευση, της κατάρρευσης της ΝΔ και της εξαΰλωσης του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Μαΐου, οι δυνάμεις αυτές με ένα αυτοματοποιημένο τρόπο αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Έχοντας προφανώς περισσότερα να χάσουν αν η Ελλάδα ετίθετο εκτός ευρώ, οι πολίτες αυτοί αντελήφθησαν ότι το δίλημμα όχι μόνο για την χώρα, αλλά κυρίως για αυτούς και τις οικογένειές τους ήταν ιστορικής σημασίας.
Όλοι αυτοί λοιπόν, ανεξαρτήτως ιδεολογικής προέλευσης, συσπειρώθηκαν μπρος στον κίνδυνο η Ελλάδα να χρεοκοπήσει την Δευτέρα μετά τις εκλογές και να επανέλθουμε στη δραχμή με την ανύπαρκτη αγοραστική δύναμη στο εξωτερικό. Έδωσαν τον αγώνα τους παντού, στον χώρο εργασία τους, στις καφετέριες, στα social media, ακόμη και μέσα στο σπίτι τους για να πείσουν.
Κατόπιν αυτής της πρωτοφανούς αυτοκινητοποίησης η ΝΔ ανέβηκε από το 18,9% του Μαΐου στο 29,6% του Ιουνίου και η χώρα είναι σήμερα ακόμη εντός της Ευρωζώνης.
Ενόψει όμως της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης, όποτε και αν γίνει, δεν προκύπτει ότι τα διλήμματα των εκλογών του Ιουνίου 2012 εξακολουθούν ακόμη να συγκινούν. Ούτε να κινητοποιούν ικανές δυνάμεις που θα φέρουν την εκλογική νίκη.
Εξουθενωμένοι από την οικονομική λαίλαπα των τελευταίων ετών οι παραγωγικές δυνάμεις του τόπου όχι μόνο αδυνατούν, αλλά το κυριότερο, φαίνεται ότι αδιαφορούν κιόλας για την έκβαση των επόμενων εκλογών. Είναι απολύτως λογικό και αναμενόμενο όλοι αυτοί να νοιάζονται πρωτίστως πως θα αντιμετωπίσουν την επιδρομή άμεσων ή έμμεσων φόρων, χαρατσιών, τελών, εισφορών σε ασφαλιστικά ταμεία, ή την εκμηδένιση της παραγωγής (προϊόντων, υπηρεσιών κλπ) και την ανυπαρξία οικονομικής ζωής. Πόσω μάλλον όταν απουσιάζει παντελώς το όραμα και η προοπτική για την χώρα.
Η «κόκκινη έφοδος» στου Μαξίμου, ο «μπαμπούλας» της παλαβής Αριστεράς δεν τρομάζουν πια. Φαίνεται αδιάφορο, αν όχι αναπόφευκτο.
Έτσι, πολύ φοβάμαι ότι αν δεν βελτιωθεί χειροπιαστά η οικονομική ζωή του καθενός μας και μάλιστα άμεσα, η επόμενη εκλογική μάχη θα δοθεί με πολλούς «στρατηγούς», αλλά με ελάχιστους και χωρίς ηθικό «στρατιώτες».
Και σε ανάλογες περιπτώσεις η Ιστορία έχει αποδειχθεί αμείλικτη και το αποτέλεσμα της «μάχης» προδιαγεγραμμένο…
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
