Από το Μυστήριο
Τα προγνωστικά επιβεβαιώθηκαν και τα δύο φαβορί πέρασαν στον β΄ γύρο των προεδρικών εκλογών στην Γαλλία. Έτσι σε δύο Κυριακές θα αναμετρηθούν ένας Γάλλος "κύριος τίποτα" και μία εν εξάλλω ακροδεξιά.
Αφού προηγουμένως απέτυχαν παταγωδώς οι δύο υποψήφιοι των κομμάτων που εκπροσωπούσαν τα πάλαι ποτέ μεγάλα πολιτικά ρεύματα της Ευρώπης, της συντηρητικής δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας. Ιδίως δε ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών καταποντίστηκε, γεγονός που αντικατοπτρίζει πλήρως την πολιτική καθίζηση των κομμάτων της σοσιαλδημοκρατίας σε όλη σχεδόν την Ευρώπη. Μια καθίζηση που ξεκίνησε στην Ελλάδα με την εκλογική εξαΰλωση του ΠΑΣΟΚ πριν από 5 χρόνια.
Ο υποψήφιος της παραδοσιακής δεξιάς πλήρωσε ναι μεν τις προσωπικές του πολιτικές αμαρτίες, αλλά και την κούραση των ψηφοφόρων από την απουσία ανανεωτικού λόγου ενός κόμματος που ευθύνεται εν πολλοίς για το τέλμα της χώρας...
Την ίδια στιγμή ο υποψήφιος της ριζοσπαστικής Αριστεράς - Άκρα Αριστεράς, κατόρθωσε να λάβει την υποστήριξη σχεδόν του 20% του εκλογικού σώματος. Όπως ακριβώς είχε πετύχει προηγουμένως ο ΣΥΡΙΖΑ και μετά οι Podemos. Ομοίως, δεν πρέπει να παραβλέπουμε την εκλογή του μαρξιστή Τζέρεμι Κόρμπιν στην ηγεσία των Εργατικών στην Μ. Βρετανία.
Έτσι αν προστεθούν οι ψήφοι των υποψηφίων της άκρας δεξιάς και της ριζοσπαστικής αριστεράς, με κοινή ατζέντα ως προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ, αλλά και των άλλων ευρωσκεπτικιστών υποψηφίων, προκύπτει ότι σχεδόν το 50% του εκλογικού σώματος στην Γαλλία ψήφισε "αντιευρωπαϊκά" - αντισυστημικά.
Για αυτό άλλωστε δεν πρέπει καθόλου να ξενίζει η άρνηση του Μελανσόν να στηρίξει το αντιλεπενικό μέτωπο που έχει ήδη συγκροτηθεί. Οι ψηφοφόροι του θεωρούν τον κεντρώο Μακρόν πολύ μεγαλύτερη απειλή από την λαϊκίστρια Λεπέν. Τα εθνολαϊκιστικά κοινά χαρακτηριστικά ενώνουν περισσότερο τα δύο άκρα, παρά τα χωρίζουν. Πολιτικό πείραμα που επίσης για πρώτη φορά έλαβε χώρα στην χώρα μας.
Και κάπως έτσι, η ακροδεξιά Λεπέν υπόσχεται την επαναφορά του φράγκου και τη διάλυση της ευρωζώνης, ευαγγελιζόμενη την επαναφορά του εθνικού κράτους. Με κάποιο μαγικό συνάμα τρόπο, θα βρει λύση για την εκτός ελέγχου μετανάστευση και την άνοδο του ισλαμισμού στην Γαλλία. Επί της ουσίας υπόσχεται να γυρίσει ο χρόνος πίσω, κάπου στην δεκαετία του '80, όταν όλα φαίνονταν τόσο απλά. Τι μας θυμίζει άραγε...
Ευνοημένος από τις συγκυρίες (σκάνδαλα Φιγιόν, κούραση από τα παραδοσιακά κόμματα), αλλά και ενός απολιτίκ κλίματος που επικρατεί στις παραγωγικές δυνάμεις, ένας πολιτικός που δεν έχει εκλεγεί ποτέ στο παρελθόν σε δημόσιο αξίωμα και ο οποίος ήταν σχεδόν άγνωστος πριν αναλάβει καθήκοντα υπουργού Οικονομίας, Οι δυνάμεις της αγοράς απηυδησμένες από την ανικανότητα των κυρίαρχων κομμάτων και φοβούμενες την άνοδο του εθνολαϊκισμού, προτίμησαν έναν υποψήφιο εκτός πολιτικού συστήματος. Εναπόθεσαν τις ελπίδες τους σε έναν υποψήφιο χωρίς πολιτικό υπόβαθρο και χωρίς αποδεδειγμένα προσόντα, δείγμα της απελπισίας που έχει καταλάβει το υγιές κομμάτι της οικονομίας. Οι αγορές φυσικά και χάρηκαν για την επιτυχία του Μακρόν, αφού άπαντες έχουν προεξοφλήσει ότι θα αποδειχθεί ο καλύτερος φίλος του Βερολίνου και δη του διδύμου Μέρκελ - Σόιμπλε.
Όμως η εκλογική αναμέτρηση του β΄ γύρου, μόνο περίπατος δεν θα είναι για τον Μακρόν. Η εθνολαϊκιστική συμμαχία έχει και στην γαλλική κοινωνία στέρεες πια βάσεις. Όπως απεδείχθη άλλωστε στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ, στην Μ. Βρετανία, η αντισυστημική ψήφος είναι σε θέση όχι μόνο να εκπλήξει, αλλά να επιτύχει εκλογικές νίκες.
Οι οποίες νίκες σοκάρουν μόνο την ευρωπαϊκή ελίτ, που αδυνατεί, αλλά και δεν θέλει, να αντιληφθεί τις διεργασίες που συντελούνται στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Η γραφειοκρατία των Βρυξελλών έχει επιλέξει συνειδητά να κλειστεί στο γυάλινο δωμάτιο και να συνεχίζει να κυβερνά - και να πλουτίζει - ερήμην των Ευρωπαίων.
Ακόμη και αν ηττηθεί η Λεπέν, αυτό το εκλογικό φαινόμενο θα επαναληφθεί. Στην Ιταλία, τη Γερμανία. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι σε πολιτικό αδιέξοδο.
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
