Χρειάζονται ηχηρά, απτά μηνύματα
ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Ας θεωρήσουμε δεδομένο ότι η διαπραγμάτευση θα κλείσει αργά το βράδυ μια μέρα του Μαΐου και ότι θα συνοδευθεί από μια σχετική ρύθμιση του χρέους και την ένταξή μας στο QE. Θα ακολουθήσει ένα επενδυτικό ράλι; Θα μας εμπιστευθούν οι αγορές, ακόμη και για να μας δανείσουν ως κράτος;
Στα χαρτιά τα πράγματα μοιάζουν καλά, εν μέρει. Οι αξίες στη χώρα φαίνεται να έχουν «πιάσει πάτο» και παρουσιάζουν ενδιαφέρον, όχι μόνο για «κοράκια», αλλά και για στρατηγικούς επενδυτές. Από τώρα μέχρι το 2019 δεν υπάρχουν θεσμικά εμπόδια ούτε κρίσιμοι «κάβοι» αποπληρωμής χρέους ούτε εκλογές οιασδήποτε μορφής. Οι υποψήφιοι επενδυτές ξέρουν περίπου τι τους περιμένει και έχουν μπροστά τους την προοπτική μιας κυβέρνησης με κεντροδεξιό κορμό. Αυτό είναι πολύ καλό, γιατί η αβεβαιότητα διώχνει τα κεφάλαια.
Ο κ. Τσίπρας γνωρίζει καλά το δικό του στοίχημα. Χωρίς μεγάλες επενδύσεις και χωρίς να πείσει τις αγορές ότι κάτι αλλάζει στην Ελλάδα, τον περιμένει το τέλμα. Ευρωπαίοι, Αμερικανοί, Κινέζοι, όλοι ενδιαφέρονται να πουλήσουν την Ελλάδα ως επενδυτικό προορισμό. Ο καθένας για δικούς του λόγους. Ολοι όμως περιμένουν από τον ίδιο να δώσει σήματα που να λένε ότι θέλει πράγματι τις επενδύσεις και μπορεί να τις προωθήσει παρακάμπτοντας το τέρας της ελληνικής γραφειοκρατίας. Ο σημερινός πρωθυπουργός αντελήφθη, εν τέλει, αυτό που έμαθαν οι προκάτοχοί του: ότι τίποτα σημαντικό δεν προχωράει σε αυτόν τον τόπο χωρίς να φτάσει στην κορυφή.
Οι επενδυτές δεν έχουν όμως πάντοτε την υπομονή να περιμένουν τον κ. Τσίπρα να πείσει τους υπουργούς του, να ξεπεράσει διάφορους γενικούς γραμματείς και δασάρχες, να κάνει ζυμώσεις στο κόμμα του και... και... Η ολοκλήρωση του deal των περιφερειακών αεροδρομίων ήταν ένα ισχυρό σήμα, παρά το γεγονός ότι είχε πάρει τη μορφή θρίλερ μέχρι την ύστατη στιγμή.
Τώρα χρειάζονται ηχηρά, απτά μηνύματα προς τα έξω, όπως η ολοκλήρωση ενός άλλου σημαντικού deal ή η καρατόμηση ορισμένων σαμποτέρ κάθε επενδυτικής πρωτοβουλίας. Και εδώ μπαίνουν τα δύσκολα. Ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να πατήσει σε δύο βάρκες, όπως πάντα. Δεν μπορείς όμως να κάνεις «μασάζ» στους ταλιμπάν του 4% και να πείσεις τις αγορές ταυτόχρονα. Η εμπειρία έχει δείξει ότι ο κ. Τσίπρας παίρνει κεφάλια αλλά αργεί πολύ, το κάνει αφού έχει σαπίσει μια κατάσταση πολύ πέραν της φυσιολογικής ωρίμανσης. Ισως να μην του πηγαίνει και ο ρόλος του εθνικού πλασιέ για την προσέλκυση επενδύσεων.
Αν όμως δεν μπει σε αυτόν τον ρόλο, θα σέρνεται ο ίδιος και εμείς μαζί του. Και οι επενδυτές θα μας ξαναθυμηθούν λίγο πριν από τις επόμενες εκλογές, όποτε αυτές γίνουν.
