Από τον V-F
Από έναν μη βρεταννολόγο του φάτσαμπουκ. Διαβάζεται και ως εκ προχείρου δοκίμιον φερέλπιδος πολιτικού στοχασμού.
Η Βρεταννία φέρει την πολυετή οργή της εργατικής της τάξεως για τα φθηνά εργατικά χέρια Πολωνών και Ρουμάνων, την βίαια πτωχοποίηση και κυρίως τον εργασιακό/οντολογικό παραγκωνισμό της, δοθέντος ότι στην Βρετανία δεν υπάρχει η κοινωνική κινητικότης της Ελλάδος ή η προσδοκία αυτής (μιάς Ελλάδος κατά τα άλλα εμβιθούς ατέρμονων αλυσιτελών Μαρξιστικών πομφολύγων κενοδοξιών), εκεί υπάρχει εδραίο το συναίσθημα της ταξικής σου θέσεως.
Η Βρεταννία φέρει την ενόχληση, την απέχθεια και προβληματισμό της μεσαίας τάξεως για τους συμπαγείς μουσουλμανικούς πυρήνες που σε ουκ ολίγες περίκλειστες κοινότητές τους εφαρμόζουν ακώλυτα την Σαρία. Η Βρεταννία φέρει την (αοριστολογικώς πλήν όμως ρητώς εκπεφρασμένη) ήττα της αμφίσημης ευρωπαϊκής της πολιτικής, ένα όμως σημασιολογικό μέγεθος κατανοητόν μόνον από την μορφωμένη ελίτ, αταβιστικώς δε αισθανόμενον ως "σύμπλεγμα πίκρας και απογοητεύσεως" από τις (κρίσιμες) μάζες της.
Αυτή η απόφαση της Μέι, συνεπής πολιτικώς και ακολουθούσα την παράδοση της Βρεταννίας, απλώς σέβεται τα αποτελέσματα της λαϊκής ψήφου με θατσερική αποφασιστικότητα, τόσο στιβαρή που καταντά αμφιλεγόμενη.
Αν σκοπήσομε την Ιστορία ως μακροοικονομία κλίμακος με υπολογισμούς κατισχύσεως βραχέος χρόνου, η Γερμανία είναι η θριαμβευτής. Αλλά συνήθως η Ιστορία φέρει αυστηρώς το βάθος του ιστορικού χρόνου στην αποτίμησή της. Το μπαλάκι πλέον ευρίσκεται εις χείρας Φρανκφούρτης, αλλά το μπαλάκι ενίοτε καθίσταται καυτή πατάτα. Ιδίως σε εποχές μεταιχμίου .
Η αποχώρηση εξ Ευρώπης της Βρεταννίας δεν μπορεί να ιδωθεί με ιδεαλιστικά κριτήρια. Γιατί πολύ απλώς οι μέχρι τούδε πολιτικές φιλοσοφίες είναι πλέον παρωχημένες, ο φιλόσοφος πλέον δεν καθοδηγεί ούτε οραματίζεται αλλά προσπαθεί να ερμηνεύσει συνήθως καταγγέλλων και βερμπαλίζων, ιδιαίτατα ο νεομαρξιστης, μονίμως (και βαρετώς) συγκεκλονισμένος από το πόσο εν τοις πράγμασι αποτελεί καρπαζοεισπράκτορα πραγματικοτήτων .
Ακόμη και αν μείνει το Ηνωμένο Βασίλειον ως ΗΒ Αγγλίας και Ουαλλίας η απόφαση αυτή είναι τόσο συθέμελη ώστε κάποιος νεωτεριστής θα την ωνόμαζε ριζοσπαστική. Είναι μία απόφαση Πολιτική ακριβώς επειδή είναι Συμβολική.
Υγ: Για να γράψω ή να αποπειραθώ (γελοιωδώς ή μη) να ερμηνεύσω τι σημαίνει γεωπολιτικώς μία τέτοια απόφαση όσον αφορά την Ελλάδα θα πρέπει πρωτίστως να κατανοήσω και ο ίδιος εάν η ελληνική πολιτική σκέψη φέρει εντός της την οιαδήποτε έννοια Συμβολισμού. Καθόσον το Στρατηγικό Βάθος, που θα έλεγαν και οι Τούρκοι, εξαρτάται κατ' αρχήν και κατ' αρχάς από την σημασία που δίδεις στην διαχρονική Σημασία σου, στο Στίγμα σου, εν τέλει στον Συμβολισμό σου. Γιατί οι Αυτοκρατορίες έρχονται και παρέρχονται, ο Βρεττανικός Τρόπος όχι. Όπως ακριβώς θα έπρεπε να ισχύει με τον Ελληνικό Τρόπο, την Ελληνική Ιδιαιτερότητα που θα ωνομάτιζε και ο Καστοριάδης.
Διαπιστώνετε ότι δεν υπάρχουν συμπεράσματα ει μη μόνον σκέψεις, με προσπάθεια ή αρχή ορθού λόγου.
Και αυτό είναι το κυριώτερο συμπέρασμα που πρέπει να εξάγετε.
V-F
