Φθάνουμε στο σημείο εκείνο καμπής, όπου και τα πιο παράδοξα και παλαβά επικοινωνούνται ως το απολύτως φυσιολογικό.
Η αίσθηση της κανονικότητας και του ορθού βάλλεται και το μέτρο χάνεται.
Αποκτώντας ανοσία στο παράλογο, δεχόμεθα σε καθημερινή βάση μικρές ή μεγάλες δόσεις λαϊκίστικων προτάσεων και λόγων, όταν σε όχι τόσο μακρινές εποχές θα φάνταζε αδιανόητη ακόμη και η σκέψη υλοποίησης αυτών.
Μ
