Από το Μυστήριο
Από πουθενά δεν προκύπτει ότι η Κυβέρνηση διαπραγματεύεται με τους δανειστές. Στα λόγια μπορεί. Επί της ουσίας όμως δεν φαίνεται ότι υπάρχει εν εξελίξει διαπραγμάτευση.
Διαπραγμάτευση σημαίνει ότι αμφότερα τα μέρη υποβάλλουν τις προτάσεις τους προκειμένου να επέλθει συμφωνία μετά από συζητήσεις, υποχωρήσεις και από κοινού συμβιβασμούς.
Οι δανειστές έχουν από την πρώτη στιγμή καταστήσει γνωστό τι θέλουν να κάνει η Ελλάδα. Τα ίδια σχεδόν ζητούσαν και από την προηγούμενη κυβέρνηση. Συμφωνείς (μάλλον αδύνατο, εκτός κι αν λέγεσαι Άδωνις) ή διαφωνείς, οι δανειστές έχουν ένα σχέδιο.
Η Κυβέρνηση όμως από τις εκλογές μέχρι σήμερα ΟΥΤΕ μία πρόταση έχει υποβάλει. Πρόταση εφικτή και υλοποιήσιμη, εννοείται. Και όχι μια ανοησία που να την σκέφτηκαν πριν δυο λεπτά, ή μία φαντασίωση από την εποχή του 1917.
Λύση, πρόταση για την αποφυγή της καταστροφής λοιπόν ούτε για δείγμα. Κι ενώ η οικονομία έχει παγώσει από τις αρχές Δεκεμβρίου, τα δημόσια ταμεία έχουν πιάσει αράχνες, οι πολίτες δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους προς το κράτος φοβούμενοι τα χειρότερα, οι καταθέσεις έχουν μειωθεί κατά 30 δισ, και οι εναπομείναντες νοήμονες έχουν εναποθέσει τις τελευταίες ελπίδες στον θεό της Ελλάδος.
Ειλικρινά δεν έχω καταλάβει τι επιθυμεί ο ίδιος ο Τσίπρας. Επιθυμεί να μείνει στην Ιστορία επειδή κράτησε την Ελλάδα στην Δύση, ή επειδή αναζήτησε τον τρίτο δρόμο προς την Ανατολή. Γιατί στην Ιστορία θα μείνει σίγουρα. Και αναλόγως της απόφασης που θα λάβει, θα κριθεί. Υποτίθεται όμως ότι ως Πρωθυπουργός καθορίζει τη στάση της κυβερνήσεώς του, δείχνοντας τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει.
Εκτός και αν έχει εκχωρήσει τις αρμοδιότητές του σε άλλους. Οι οποίοι, ως πιο φανατικοί, εκτός τόπου και χρόνου, και θορυβούντες έχουν πάρει κεφάλι στην Κυβέρνηση και επιβάλουν τις απόψεις τους. Δηλαδή ο Λαφαζάνης και οι συν αυτώ εν προκειμένω.
Ποιος θα αποφασίσει εν τέλει, ο Πρωθυπουργός που τον στήριξε το 35% του ελληνικού λαού στις τελευταίες εκλογές, ή τα γκρουπούσκουλα του 2%; Ποιος θα λάβει την ιστορική απόφαση, η πλειοψηφία ή η ισχνή μειοψηφία που όμως ελέγχει το μισό σχεδόν κόμμα;
Ο κ. Τσίπρας έχει λοιπόν αποφασίσει;
Γιατί ο κ. Λαφαζάνης έχει ήδη πάρει τις αποφάσεις του. Να φύγουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να αναζητήσουμε συμμάχους σε Ρωσία - Κίνα (ακόμη περιμένουμε τα ρούβλια και τα γουάν), σε Λατινική Αµερική (που δεν έχουν ούτε μαντίλι να κλάψουν), Ινδία (new entry), στον Αραβικό κόσμο και Αφρική (ναι, από εκεί που έρχονται οι εκατομμύρια μετανάστες για να σωθούν από τις χώρες τους...).
Για να τελειώνουμε: Κ. Τσίπρα, η Αφρική και η Ασία είναι το Σχέδιο Β΄ που προτείνετε;
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
