Του ογδόντα οι εκδρομείς
ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
«Η εγκαθίδρυση ενός συστήματος αποτίμησης του εκπαιδευτικού και παιδαγωγικού έργου, με δημοκρατικό και συλλογικό τρόπο, ως μια συμμετοχική και δημοκρατική μεθοδολογία διάγνωσης προβλημάτων...» – μικρό απόσπασμα από τα μέτρα για την απορρύθμιση των πανεπιστημίων, που ανακοίνωσε χθες ο κ. Μπαλτάς. Φαντασθείτε λίγο τη σκηνή. Ο καθηγητής, όρθιος, στο ελαφρώς υπερυψωμένο ικρίωμα, έτοιμος να απαντήσει στις «συλλογικότητες» του δημοκρατικού πλήθους των φοιτητών, οι οποίες κρίνοντας από τη μέχρι τούδε παρουσία τους στη δημόσια ζωή, φωνάζουν ρυθμικά ότι «η χούντα δεν τέλειωσε το ’73», ζητούν κοινωνικό και ταξικό πόλεμο και θεωρούν ότι η ανακάλυψη του DNA από τον Ουότσον έγινε σε συνεργασία με τη ΓΑΔΑ και τη CIA. Στην αίθουσα θα επιτρέπεται η κουκούλα, διότι κάτω από την κουκούλα υπάρχουν άνθρωποι. Εκείνο που υποθέτω είναι ότι ο ίδιος καθηγητής, με φωνή που τρέμει από συγκίνηση, θα εξηγεί στις «συλλογικότητες» πως δεν είχε κακές προθέσεις όταν έβαλε κάτω από τη βάση στον φοιτητή που έγραψε ότι η Γαλλική Επανάσταση έγινε «ενός ανδρός αρχή» από τον Περικλή, που επέβαλε την αθηναϊκή ηγεμονία ώς τη Ρωσία.
«Είσαι υπέρ της αριστείας», φωνάζει εκπρόσωπος συλλογικότητας από τις πιο δυναμικές. «Θεωρώ την αριστεία ρετσινιά», απαντάει ο καθηγητής. «Και είμαι κατά της βάσης του δέκα. Είμαι υπέρ της βάσης του μηδέν». «Να καταργηθούν όλες οι βάσεις», τραγουδούν εν χορώ οι συλλογικότητες. «Είσαι υπέρ της πρόσληψης των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών;»
Καρικατούρα σε δεύτερο επίπεδο, όπως το μέλλον ενός παρόντος που έχει ήδη μεταμορφωθεί σε καρικατούρα του εαυτού του. Δεν ξέρω εάν ο τρόπος αποτίμησης του διδακτικού προσωπικού του πανεπιστημίου είναι το σημαντικότερο από τα μέτρα που σκοπεύει να πάρει ο κ. Μπαλτάς, ένας άνθρωπος ο οποίος έγινε υπουργός γιατί πιστεύει ότι οι εμμονές του και οι ιδεοληψίες του είναι ό, τι πολυτιμότερο κυκλοφορεί στον τόπο τούτο. Πολύ θα ήθελα όμως να τον ακούω να εξηγεί τι σημαίνει «συλλογικότητα», και τι «συμμετοχική και δημοκρατική μεθοδολογία». Η παράθεση λέξεων σε κενό σημασίας θα μου πείτε ευνοεί τον διάλογο του κυρίου υπουργού με τα Εξάρχεια. Και άσε τους φοιτητές που θέλουν να σπουδάσουν και όχι να έχουν άποψη πίνοντας μπίρες, να κουρεύονται.
«Back to the USSR», ή μάλλον επιστροφή στην ένδοξη δεκαετία του ογδόντα, τότε που ένας άλλος υπουργός της σημερινής κυβέρνησης, ο κ. Πανούσης, εκπονούσε τον περίφημο νόμο-πλαίσιο. Με την πρυτανεία υπό κατάληψη εδώ και δεκαοκτώ μέρες, και τον θείο Αλέκο να διαμαρτύρεται γιατί γίνεται τόση φασαρία και δεν πάνε να συνεδριάσουν αλλού, ο κ. Μπαλτάς αποφαίνεται πως το πρόβλημα του πανεπιστημίου είναι ότι δεν συμμετέχουν οι φοιτητές στην εκλογή των πρυτάνεων και καταργείται ο θεσμός των «αιωνίων φοιτητών».
Οι απαραίτητες για την επιβίωσή μας συμφωνίες με τους εταίρους μπορεί να εξοργίσουν τις «συλλογικότητες». Και για να τις εξευμενίσει, ο κ. Μπαλτάς τούς προσφέρει αντισταθμιστικά οφέλη μετατρέποντας το πανεπιστήμιο σε χωματερή των κοινών τους εμμονών. Είναι η αισιόδοξη εκδοχή. Η απαισιόδοξη είναι πως αυτό ξέρει να κάνει.
