Οι σφαίρες σημαδεύουν τον σουλτάνο... Ερντογάν
ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Κάπως αλλιώς περίμενε το 2015 ο Ταγίπ Ερντογάν. Εχοντας καταγάγει συντριπτική νίκη στις τοπικές εκλογές του περασμένου Μαρτίου και αναρριχηθεί στην προεδρία της Δημοκρατίας, τον Αύγουστο, προσδοκούσε ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ισλαμικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) μετά τις εκλογές του προσεχούς Ιουνίου.
Κάτι τέτοιο θα επέτρεπε την αναθεώρηση του συντάγματος στην κατεύθυνση του προεδρικού συστήματος, γεγονός που, σύμφωνα με τους αντιπάλους του, θα τον αναδείκνυε σε πρόεδρο–σουλτάνο. Το τελευταίο διάστημα, όμως, μια συσσώρευση κρίσεων, με αποκορύφωμα τη θεαματική επίθεση της ακροαριστερής οργάνωσης DHKP-C στο δικαστικό μέγαρο της Κωνσταντινούπολης, που κατέληξε στον θάνατο του εισαγγελέα Μεχμέτ Σελίμ Κιράζ, άλλαξε δραματικά το σκηνικό.
Οι πρωταγωνιστές της τρομοκρατικής επίθεσης, που τροφοδότησε κάθε είδους σενάρια ανωμαλίας –για «σκοτεινές δυνάμεις» μίλησε ο υπουργός Δικαιοσύνης, Κενάν Ιπέκ, ενώ ο πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου έκανε λόγο για «άξονα του κακού», αγνώστων λοιπών στοιχείων– ήταν παλιοί γνώριμοι των μυστικών υπηρεσιών. Το DHKP-C είναι μια παράνομη μαρξιστική-λενινιστική οργάνωση, με πολιτικό και ένοπλο τμήμα. Ιδρύθηκε το 1994, ως μετεξέλιξη της προγενέστερης Dev Sol (Επαναστατική Αριστερά), η οποία με τη σειρά της είχε προκύψει από διάσπαση της ιστορικής οργάνωσης Dev Genc (Ομοσπονδία Επαναστατικής Νεολαίας). Μήτρα των περισσότερων ένοπλων οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένου του κουρδικού ΡΚΚ, η Dev Genc γεννήθηκε μέσα από ένα κύμα «άγριων» απεργιών και καταλήψεων εργοστασίων τη δεκαετία του ’60 και οργάνωσε σειρά επιθέσεων εναντίον αμερικανικών στόχων και τουρκικών δυνάμεων ασφαλείας.
Οπως και οι πρόγονοί του, το DHKP-C διακρίνεται για τον έντονα αντιδυτικό προσανατολισμό του και θεωρεί την εκάστοτε τουρκική κυβέρνηση «λακέ του αμερικανικού ιμπεριαλισμού». Μετά από μακρά περίοδο αφάνειας, επανήλθε τα τελευταία χρόνια στην ένοπλη δράση, με πιο θεαματικές τις επιθέσεις στην αμερικανική πρεσβεία, στην Αγκυρα, τον Φεβρουάριο του 2013, και εκείνες εναντίον των κεντρικών γραφείων του ΑΚΡ και του υπουργείου Δικαιοσύνης, τον επόμενο μήνα. Ωστόσο, δεν πρόκειται απλά για μια συνωμοτική, τρομοκρατική οργάνωση. Οπως διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι στη διάρκεια των εκτεταμένων ταραχών του 2013, που είχε πυροδοτήσει η υπόθεση του πάρκου Γκεζί, στην Κωνσταντινούπολη, το DHKP-C διατηρεί σοβαρές συμπάθειες στον φοιτητόκοσμο, αλλά και στη νεολαία των υποβαθμισμένων εργατικών συνοικιών, σε σημείο που μέλη του να περιπολούν, με ρόπαλα, πιστόλια ή καραμπίνες, εν είδει «ομάδων λαϊκής αυτοάμυνας».
Το 2008, η υπεύθυνη Κωνσταντινούπολης του DHKP-C, Ασουμάν Ακσά, συνελήφθη με την κατηγορία ότι σχεδίαζε τη δολοφονία του Ερντογάν. Δικάστηκε, αλλά αφέθηκε ελεύθερη το 2012, προκαλώντας σάλο με τη δήλωσή της ότι επρόκειτο να αποκαλύψει στοιχεία για διαπλοκή του DHKP-C με τη διαβόητη υπόθεση Εργκένεγκον – παρακρατικού δικτύου κεμαλικών, που πάσχιζε να ανατρέψει τον Ερντογάν με επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης. Λίγο αργότερα, η Ακσά πυροβολήθηκε θανάσιμα στο κεφάλι από παλιό της σύντροφο στο DHKP-C –ο οποίος ήταν μέλος του ΡΚΚ, τουλάχιστον, σύμφωνα με τις Αρχές– κι έτσι δεν μάθαμε ποτέ τι σκόπευε να αποκαλύψει.
Σ’ αυτό το έδαφος, οι θεωρίες συνωμοσίας εύκολα ανθούν. Γεγονός είναι ότι το DHKP-C εντατικοποιεί την ένοπλη δράση μετά το 2013, αφενός μεν χάρη στο κλίμα ριζοσπαστικοποίησης που προκάλεσε η κρατική καταστολή των διαδηλώσεων εκείνης της χρονιάς, αφετέρου δε φιλοδοξώντας να καλύψει το κενό που αφήνει ο προσανατολισμός του ΡΚΚ στην απόσυρση από τον ένοπλο αγώνα.
Στο μεταξύ, τα μαύρα σύννεφα για τον Ερντογάν πυκνώνουν. Η οικονομία ασθμαίνει, το γενικό μπλακ άουτ αυτών των ημερών αποκαλύπτει τη σκοτεινή πλευρά του «τουρκικού θαύματος», τα ποσοστά του ΑΚΡ πέφτουν στο 40%, ενώ –κάτι που θα ήταν μέχρι πρότινος αδιανόητο– ο Ερντογάν έρχεται σε ρήξη με την ίδια την κυβέρνησή του για τους χειρισμούς στο Κουρδικό. Ακόμη χειρότερα, εντείνονται τελευταία οι φήμες πως ο προκάτοχός του και συνιδρυτής του ΑΚΡ, Αμπντουλάχ Γκιουλ, ενδέχεται να κατέβει στις εκλογές ως επικεφαλής νέου κόμματος. Με αυτά τα δεδομένα, το όνειρο του Ερντογάν για μια παντοδύναμη προεδρία φαίνεται να απομακρύνεται πέρα από τη γραμμή του ορίζοντα.
(Στην φωτογραφία : Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στο δικαστικό μέγαρο της Κωνσταντινούπολης για το ύστατο χαίρε στον εισαγγελέα Μεχμέτ Σελίμ Κιράζ, ο οποίος έπεσε νεκρός μετά την τρομοκρατική επίθεση της ακροαριστερής οργάνωσης DHKP-C)
