Άντε και με το καλό! Το κόμμα του μάρκου αποτελεί γεγονός!
Της Ζέζας Ζήκου
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Ο καινούργιος πολιτικός σχηματισμός «Alternative für Deutschland» (Εναλλακτική λύση για τη Γερμανία) που δημιούργησε ο Μπερντ Λούκε, ένας καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, ζητεί την ψήφο των Γερμανών πολιτών, ώστε να επαναφέρει το «D-Mark»!
Η προεκλογική περίοδος στη Γερμανία εισέρχεται στην τελική ευθεία ενόψει των εκλογών στις 22 Σεπτεμβρίου, και έτσι αποκτά εξαιρετικό ενδιαφέρον για όλους τους λαούς της Ευρωζώνης να καταγραφεί η επιρροή της άποψης αυτής.
Το αντι-ευρώ συναίσθημα εξαπλώνεται ραγδαία στη χώρα που δημιούργησε το ευρώ κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του γερμανικού μάρκου. Το περασμένο φθινόπωρο ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, είχε προειδοποιήσει για «τον κίνδυνο της δημιουργίας ενός αντι-ευρώ κόμματος πως πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπ’ όψιν». Ωστόσο, και ο ίδιος ευθύνεται με την πολιτική του για την έξαρση αυτή.
Ο Λούκε, ο οποίος στο παρελθόν είχε ταχθεί υπέρ της παράλληλης κυκλοφορίας στην Ελλάδα της δραχμής και του ευρώ, ώστε η βέβαιη -κατά τη γνώμη του- επιστροφή της χώρας μας σε εθνικό νόμισμα να γίνει με ομαλό τρόπο, εκφράζει τις απόψεις της λαϊκιστικής γερμανικής εφημερίδας Bild που αποτελεί τον πολιορκητικό κριό του γερμανικού ευρωσκεπτικισμού. «Θα πρέπει να πληρώσουμε για να σώσουμε και την Ιταλία», διερωτάται τώρα η Bild. Εκμεταλλευόμενος το γενικότερο κλίμα αβεβαιότητας στην Ευρωζώνη και τον πανικό των Ευρωπαίων ηγετών, που αδυνατούν να βρουν τις κατάλληλες λύσεις που θα βγάλουν το ευρώ από το τέλμα στο οποίο βρίσκεται, ο Μπερντ Λούκε ποντάρει στην αναβίωση των εθνικών εγωισμών και υπερασπίζεται την επιστροφή του «D-Mark» (γερμανικού μάρκου).
Το ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος «Alternative für Deutschland» αναμένεται να πραγματοποιηθεί στα μέσα Απριλίου στο Βερολίνο. Η βίβλος του νέου κόμματος βασίζεται στο βιβλίο του πρώην μέλους του διοικητικού συμβουλίου της Bundesbank (κεντρική τράπεζα της Γερμανίας), Τίλο Σαραζίν. Τίτλος του «Η Γερμανία μπορεί και μόνη της». Εκεί, μεταξύ άλλων, υποστηρίζει πως η οικονομική ευρωστία της Γερμανίας κάθε άλλο παρά οφείλεται στην καθιέρωση του ευρώ. «Η οικονομική μεγέθυνση της χώρας είναι ακριβώς η ίδια όπως και πριν από το ευρώ», γράφει επισημαίνοντας: «Οι γερμανικές εξαγωγές αυξάνονται με μεγαλύτερο ρυθμό προς τις χώρες εκτός Ευρωζώνης παρά εντός Ευρωζώνης. Η γερμανική οικονομία καθίσταται ολοένα και πιο ανεξάρτητη από τις χώρες του ευρώ».
Τέτοιες απόψεις ήταν περιθωριακές στη Γερμανία. Τώρα, όμως, έχουν κερδίσει έδαφος. Το εξώφυλλο του Economist με μια σκεπτική Αγκελα Μέρκελ να διαβάζει μια άκρως εμπιστευτική έκθεση με τίτλο «Πώς να διαλύσετε το ευρώ», τάραξε στην κυριολεξία το Βερολίνο και τη Φρανκφούρτη. Ενώ το δηλητηριώδες σχόλιό του «εκτός εάν η κυρία Μέρκελ αποφασίσει να προχωρήσει προς τα εμπρός, η επιλογή θα είναι μεταξύ μιας δαπανηρής διάλυσης σύντομα και μιας ολέθριας διάλυσης αργότερα», έκανε τον γύρο του κόσμου.
Στο νέο αντι-ευρώ κόμμα, εύλογα συμμετέχουν οι κορυφαίοι ευρωφοβικοί της Γερμανίας, όπως ο πρώην δημοσιογράφος της «Frankfurter Allgemeine Zeitung» Κόνραντ Ανταμ και ο Χανς Ολαφ Χένκελ με τις διάσημες αιρετικές απόψεις στις κορυφές της επιχειρηματικής πυραμίδας. «Σώστε τα λεφτά μας» είναι ο εμπρηστικός τίτλος βιβλίου του Χένκελ, πρώην προέδρου της Ομοσπονδίας Γερμανικών Βιομηχανιών. Ο Χένκελ προτείνει τη διάσπαση της Ευρωζώνης στα δύο - τη γερμανική, βόρεια ζώνη του σκληρού νομίσματος και τη γαλλική, νότια ζώνη που θα υποτιμήσει το δικό της νόμισμα και θα αναδιαρθρώσει το χρέος της για να κερδίσει σε ανταγωνιστικότητα. Με αυτά τα δεδομένα, δεν είναι περίεργο που η νοσταλγία του μάρκου κερδίζει έδαφος στην κοινή γνώμη.
Ο θυμός που επικρατεί μεταξύ της κοινής γνώμης, όπως μου επισημαίνει η Γερμανίδα νύφη μου Αντρέα, έχει στέρεες βάσεις. Τα τελευταία 10 χρόνια, ενώ η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Ελλάδα έκαναν πάρτι εκμεταλλευόμενες τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού, οι Γερμανοί θεωρούν ότι οι ίδιοι υπέμεναν περικοπές στους μισθούς τους, επώδυνες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αλλά και τον πόνο των 5 εκατομμυρίων ανέργων, προκειμένου να προχωρήσει η αναδιάρθρωση της οικονομίας της χώρας. Οντως, καμία άλλη χώρα δεν θα μπορούσε να αντέξει ταυτόχρονα το βάρος της ένταξης 16 εκατομμυρίων ανθρώπων από το ανατολικό μπλοκ σε ένα ενιαίο κράτος ή την ένταξή της στο ευρώ σε μία τόσο μη ανταγωνιστική ισοτιμία και να καταφέρει την ίδια στιγμή να αποκαταστήσει την εξαγωγική της ισχύ.
