Από το Σεμνό & Ταπεινό
Οικονομολόγος δεν είμαι, το παραδέχομαι. Αλλά, όσο να ‘ναι, κάτι σκαμπάζω από πολιτική. Και αυτό που αντιλαμβάνομαι από τις αποφάσεις, τις ανακοινώσεις, αλλά και το κλίμα που εξήχθη από το χθεσινό Eurogroup είναι ότι κάτι καλό συνέβη για τη χώρα μας χθες βράδυ.
Προφανώς, προφανέστατα, δεν εδόθη συνολική και οριστική λύση στην κρίση χρέους που μας ταλανίζει… Πώς θα μπορούσε, άλλωστε; Όπως γράψαμε και στο προηγούμενο άρθρο, όμως, κατέστη σαφέστατο ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνον η ελληνική κρίση χρέους, αλλά συνολικά η κρίση που διέπει την Ευρώπη, μία κρίση πολύπλοκη και πολυεπίπεδη… οικονομική, πολιτική, θεσμική.
Ωστόσο, κατέστη σαφές εχθές ότι η Ευρώπη θέλει και επιδιώκει να συνεχίσει να συμπορεύεται με την Ελλάδα. Όχι γιατί μας αγάπησαν ξαφνικά και από παραπαίδια ξαναγίναμε ψυχογιοί, αλλά γιατί αυτό υπαγορεύει το συμφέρον της Ένωσης και η προοπτική της στο άμεσο και απώτερο μέλλον εν μέσω ενός συνεχώς και ραγδαίως μεταβαλλόμενου διεθνούς πολιτικοοικονομικού και γεωστρατηγικού γίγνεσθαι.
Την προηγούμενη εβδομάδα, πράγματι, οι μάσκες έπεσαν στο Eurogroup. Εχθές, αποκαταστάθηκε, τρόπον τινά, η τάξη. Πλέον, η Ελλάδα μπορεί να ισχυριστεί ότι βαδίζει με μεγαλύτερη ασφάλεια προς το μέλλον. Εάν, μάλιστα, επιτευχθούν όλοι οι στόχοι που ετέθησαν με την ανακοίνωση που εξεδόθη για τα αποτελέσματα της Συνόδου, είναι πλέον ή προφανές ότι θα υπάρξει σημαντική ανακούφιση και απορρόφηση των κραδασμών που αντιμετώπιζε μέχρι χθες η ελληνική οικονομία από την αβεβαιότητα των αγορών.
Τώρα, όμως, είναι και η κρίσιμη στιγμή για το εγχώριο πολιτικό προσωπικό, να αδράξει την ευκαιρία και να ασκήσει, πλέον, πολιτική. Να ξεφύγει από τη στενή λογιστική θεώρηση των πραγμάτων και να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες, οι οποίες, ακόμα και σε αυτά τα στενά δημοσιονομικά πλαίσια, μπορούν να προσφέρουν στους πολίτες ελπίδα. Εξάλλου, και αντιλαμβάνομαι ότι γίνομαι κυνικός, ο πήχης πλέον είναι πολύ χαμηλά. Άρα, ακόμα και για αυτή την πολιτική ηγεσία που έχουμε, κάποιοι στόχοι μπορούν να αποδειχθούν απόλυτα εφικτοί και προσιτοί.
Ασφαλώς, δεν αναμένω από πολιτικάντηδες, καιροσκόπους και αιθεροβάμονες διαφορετική συμπεριφορά από αυτή που μέχρι σήμερα έχουν επιδείξει.
Απαιτώ όμως και αναμένω σοβαρότητα, αυτοσυγκράτηση και σύμπνοια από την κυβερνητική τρόικα (Σαμαρά, Βενιζέλο, Κουβέλη), ώστε η παρούσα κυβέρνηση να ανακτήσει το πολιτικό πλεονέκτημα και να μη συρθούμε, όπως πέρυσι, σε μία μακρόσυρτη προεκλογική περίοδο. Διότι αυτή θα είναι μία πορεία προς βέβαιο θάνατο.
Υ.Γ.: Ακούω τις τελευταίες ημέρες ορισμένους να σκούζουν και να ωρύονται, για την πρόθεση της Τρόικας να τοποθετήσει επιτρόπους – τοποτηρητές στις ελληνικές τράπεζες; Γιατί άραγε; Αυτοί οι ίδιοι δεν είναι που κατηγορούν τους τραπεζίτες ότι κερδοσκοπούν σε βάρος του ελληνικού λαού εν μέσω κρίσης; Ή μήπως προτιμούν τους δικούς τους εγκάθετους κομματικούς διοικητές των (κρατικών όπως θέλουν να τις κάνουν) τραπεζών;
Σεμνός & Ταπεινός
