2,1 τόνοι ηρωίνη στα χέρια της Δικαιοσύνης
Συντάκτης: Κώστας Ζαφειρόπουλος, Αντα Ψαρρά
(Πηγή : http://www.efsyn.gr)
Ηταν Ιούνιος του 2014, λίγες εβδομάδες μετά την πρώτη νίκη της Αριστεράς στις ευρωεκλογές, με την κρίση να βαθαίνει και την κυβέρνηση Σαμαρά να πνέει τα λοίσθια. Στις δημοτικές εκλογές, δήμαρχος Πειραιά εκλέγεται ο Γιάννης Μώραλης και δήμαρχος Βόλου ο Αχιλλέας Μπέος.
Την ώρα που η χώρα ασχολείται με τη συμμετοχή της εθνικής ομάδας στο Μουντιάλ, μια σημαντική είδηση αλλάζει για λίγο την επικαιρότητα. Είναι η υπόθεση του πλοίου «Noor One».Υστερα από συντονισμένες επιχειρήσεις του Λιμενικού Σώματος με τη βοήθεια των αμερικανικών αρχών δίωξης ναρκωτικών, σε διάφορα σημεία της Αττικής πιάνονται 2,1 τόνοι ηρωίνης υψηλής καθαρότητας – η μεγαλύτερη ποσότητα που έχει κατασχεθεί τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.
Την ώρα που κατρακυλούσαν διεθνώς οι τιμές του πετρελαίου, κάποιοι φαίνεται ότι προτίμησαν την ηρωίνη. Ακολουθεί μπαράζ συλλήψεων Ελλήνων επιχειρηματιών από τον ναυτιλιακό χώρο και αρκετών αλλοδαπών κατηγορουμένων.
Ενάμιση χρόνο μετά, για μια υπόθεση που έκανε τον δημοσιογραφικό γύρο του κόσμου, δικάζονται στο Εφετείο Αθηνών 33 κατηγορούμενοι.
Οταν οι δρόμοι, οι πλατείες και οι φυλακές είναι γεμάτες με παιδιά που χάνουν τη ζωή τους από την ηρωίνη, είναι τουλάχιστον εξωφρενική η αδιαφορία της κοινής γνώμης και των ΜΜΕ για τη δίκη αυτή. Μια δίκη που δεν αφορά μόνο τους κατηγορούμενους και τους συγγενείς τους.
Η υπόθεση «Noor One» αφορά την εδραιωμένη διαφθορά δεκαετιών στη χώρα, κάποιους εφοπλιστές που πλούτισαν επί δεκαετίες «σκληρής» δουλειάς, τη φοροδιαφυγή, τα ορατά και αόρατα νήματα που συνδέουν τον υπόκοσμο εντός και εκτός Ελλάδος με μέρος της επιχειρηματικής ελίτ, αλλά ακόμα και εκπροσώπους των θεσμών.
Αφορά ταυτόχρονα όμως την (επιλεκτική ανάλογα με το στρατόπεδο) ενημέρωση της κοινής γνώμης, τη λογοκρισία των μέσων ενημέρωσης και την αυτολογοκρισία των δημοσιογράφων μπροστά στην ομερτά των αντικρουόμενων συμφερόντων.
Κανένας δεν ξυπνάει ένα ωραίο πρωί με την ιδέα να πλουτίσει μεταφέροντας από τον Περσικό κόλπο ένα πλοίο γεμάτο ηρωίνη. Χρειάζεται τριβή στην πιάτσα, εμπειρίες από παρόμοιες μεταφορές πάσης φύσεως «προϊόντων» (τσιγάρων, πετρελαίων, όπλων, ναρκωτικών ακόμα και ανθρώπων), γνώσεις στη διακίνηση βρόμικου χρήματος, κατάλληλους συνδέσμους, ανθρώπους εμπιστοσύνης, εταιρειών ευκαιρίας, νηολόγων, πρακτόρων και δικηγόρων που να γνωρίζουν τους κατάλληλους ελιγμούς και τους νόμους της κάθε «επίμαχης» χώρας.
Μόνο που σε μια «κακιά στιγμή» το έγκλημα ήρθε στο φως. Πολλές δικογραφίες συνενώθηκαν στην ανακριτική διαδικασία, ενώ, λίγες εβδομάδες πριν αρχίσει η δίκη, μέλη της ομάδας των λιμενικών που εξάρθρωσαν το κύκλωμα, παρά τρίχα να υποστούν «τυχαίες» μεταθέσεις.
Την ίδια περίοδο, η πρόεδρος του Εφετείου Κακουργημάτων που προΐσταται φιλανθρωπικού ιδρύματος του Πειραιά εμφάνισε… μυϊκούς πόνους και παραιτήθηκε από την εκδίκαση της υπόθεσης, δύο κρίσιμοι μάρτυρες κατηγορούμενοι έχασαν τη ζωή τους, ενώ άλλοι τέθηκαν σε καθεστώς προστασίας.
Με την απόκρυψη αυτής της δίκης από τα μέσα ενημέρωσης και ενώ ο φόβος ανιχνεύεται στα πρόσωπα όσων έχουν ενεργό και κρίσιμο ρόλο σε αυτήν, τι θα γίνει άραγε με το επόμενο παρόμοιο φορτίο;
Η «Εφ.Συν.» παρακολουθεί την υπόθεση από την πρώτη στιγμή και παρουσιάζει σήμερα συγκεντρωτικά στοιχεία μιας δικαστικής και ανακριτικής διαδικασίας, αποκαλύπτοντας τις σκοτεινές διαδρομές αυτού του μικρού... βαποριού απ’ την Περσία.
Ηταν ένα μικρό καράβι…
...που ναυπηγήθηκε το 1963 στη Νορβηγία, είχε χωρητικότητα 600 τόνους με σημαίες ευρωπαϊκές και 1.000 τόνους με σημαίες ευκαιρίας. Αλλαξε πολλά ονόματα, ενώ στην Ελλάδα έπλεε μέχρι το 2010 με το όνομα «Κύθνος», με σημαία ελληνική, ανήκε στη μονοβάπορη εταιρεία «Τέρπανδρος».
Το «Κύθνος» μετέφερε πετρέλαια (φόρτωνε από τη Motor Oil) και πήγαινε Ηγουμενίτσα - Ιταλία, ενώ είχε συχνά υποπλοίαρχο γνωστό υπόδικο χρυσαυγίτη βουλευτή.
Η «Τέρπανδρος», όταν κατέρρευσε οικονομικά, εξαγοράστηκε τον Μάρτιο του 2012 από τη ναυτιλιακή εταιρεία ιδιοκτησίας του κατηγορούμενου Π. Φάρου και του μάρτυρα στη δίκη Τ. Τζανετή με τίμημα 120.000 ευρώ.
Τότε το πλοίο μεταφέρθηκε στην Ελευσίνα με πολλές βλάβες και με στόχο να πουληθεί ή να διαλυθεί σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες του.
...που ήταν αταξίδευτο...
Μάρτυρες το χαρακτήρισαν παλιοσίδερα, ενώ ο ειδικός εγγυητής κατέθεσε ότι για να ταξιδέψει χρειαζόταν επισκευές με κόστος πάνω από 400.000 ευρώ. Παρά, τον προσωρινό παροπλισμό του, όμως, το πλοίο έμελλε τελικά να επισκευαστεί πρόχειρα, να ναυλωθεί και να ταξιδέψει. Ολα έγιναν… ευκολότερα με την απλή απόφαση αλλαγής σημαίας. Μια σημαία ευκαιρίας αυξάνει το τονάζ, μειώνει τους ελέγχους αξιοπλοΐας, αφήνει απεριόριστες επιλογές πληρωμάτων και… σβήνει τα ίχνη.
Από τις καταθέσεις, λοιπόν, προκύπτει ότι τον Απρίλιο του 2012 οι νέοι ιδιοκτήτες του «Κύθνος», Φάρος και Τζανετής, επισκέφτηκαν τον επιχειρηματία Αιμ. Κοτσώνη στην εταιρεία αυτοκινήτων που διέθετε για την αγορά ενός Ι.Χ. Ηδη ο Κοτσώνης είχε αρχίσει τότε να ασχολείται με τα πετρέλαια.
Ο Π. Φάρος τον γνώριζε μια και συνεργαζόταν προγενέστερα με τον γαμπρό του σε συστεγασμένα γραφεία. Ο Κοτσώνης τούς πρότεινε να διερευνήσει αν ένας γνωστός του στο Ντουμπάι μπορεί να ενδιαφερόταν για το πλοίο τους.
Η συνάντηση έγινε στο γραφείο του Κοτσώνη και ο γνωστός ήταν ο εφοπλιστής Μάκης Γιαννουσάκης. Τους πληροφόρησε ότι, αν το πλοίο πήγαινε στο Ντουμπάι, θα τους απέφερε μηνιαίως από ναύλα κέρδη 20.000 ευρώ. Καθόλου περίεργο, λοιπόν, που το ενδιαφέρον πολλών Ελλήνων ναυλομεσιτών και ναυτιλιακών εταιρειών μονοπωλεί ο Κόλπος με το φτηνό και άφθονο πετρέλαιο νόμιμης ή και ύποπτης προέλευσης.
Το 2012 ιδρύεται μια νέα εταιρεία, η Axia Shiptradind S.A. (με έδρα την οδό Θηβών, στην ίδια διεύθυνση με την εταιρεία Γιαννουσάκη) από τους ιδιοκτήτες του «Κύθνος», το πλοίο αποκτάει σημαία Τόγκο, τα πιστοποιητικά ετοιμάζονται στη Βηρυτό από αλλοδαπό νηολόγο, φτάνουν στον Ελληνα νηογνώμονα, εγκρίνονται, γίνονται κάποιες επισκευές, το πλοίο επιθεωρείται και κρίνεται αξιόπλοο διαθέτοντας πλέον «χαρτιά» μέχρι και το 2014. Νηολογείται τον Ιούλιο του 2012 με το νέο του όνομα «Noor One»…
Η ένοπλη ομάδα των λιμενικών φρουρεί το τεράστιο φορτίο της ηρωίνης αμέσως μετά τις συλλήψεις
...κι έκανε ένα μακρύ ταξίδι…
Το πώς έφτασε το πλοίο στο Ντουμπάι τον Αύγουστο του 2012, τι διαδρομές έκανε εκεί, σε ποιους απέδιδε αν απέδιδε τα γερά μηνιάτικα (σύμφωνα με τον ένα διαχειριστή του δεν έκανε πάνω από 2-3 ναύλα) και το πώς τελικά ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2014 για την πατρίδα φορτωμένο με τη μεγαλύτερη ποσότητα καθαρής ηρωίνης που πιάστηκε ποτέ στην Ε.Ε. παραμένει θολό τοπίο.
Ενας δαίδαλος από καταθέσεις, αλληλοκατηγορίες, έγγραφα, εταιρείες, φυσικά πρόσωπα και μάρτυρες.
Ολα αυτά κλήθηκαν να τα διερευνήσουν οι λιμενικές και ανακριτικές αρχές μετά την εξάρθρωση του καρτέλ και την ανεύρεση της ηρωίνης μέχρι τον σχηματισμό της δικογραφίας.
Τελικά, η δικογραφία, αφού συγχωνεύτηκε και με δικογραφίες του 2012 που αφορούσαν άλλα μεγάλα εγκλήματα, συντάχθηκε το βούλευμα που έφερε τους 33 κατηγορούμενους στο εδώλιο.
Για άγνωστους λόγους αυτό το πλοίο «σαπάκι» που, ενώ προοριζόταν για διάλυση, τελικά κυκλοφορούσε στον Περσικό, έγινε ξαφνικά η πολύφερνη νύφη που στα πόδια της παίχτηκαν φιλίες και συνεργασίες, χρέη και πληρωμές μέχρι που έδεσε στην Ελευσίνα.
Σε καταθέσεις αναφέρθηκαν μεγάλα ποσά για την αγορά του (350.000 ευρώ), τη ναύλωση (40.000 δολ.), τις επισκευές (40.000 δολ.), τη βλάβη (37.000 ευρώ), τη διέλευσή του από το Σουέζ (130.000 ευρώ), την αγορά καυσίμων για τον απόπλου (100.000 δολ.), την «ανεξήγητη» αγορά των τεράστιων μπαλονιών (40.000 ευρώ), τα ρυμουλκά (54.000 δολ.) κ.λπ.
Πλήρωμα «χαμηλής ποιότητας» κατά την άποψη ενός από τους κατηγορούμενους, καπετάνιος, ναυλωτές και νηογνώμονες, πράκτορες, μισθώματα σε ναυπηγεία, έκδοση πιστοποιητικών και πλήθος εταιρειών συνόδεψαν το επικίνδυνο κουφάρι του «Noor One» στο… μακρύ του ταξίδι.
Ηδη, όμως, το 2012 κι ενώ το «Noor One» βρισκόταν στο Ντουμπάι εξαιτίας οικονομικών προστριβών μεταξύ των νονών και των γονέων του πλοίου (Γιαννουσάκης, Φάρος, Τζανετής) πάλι με τη μεσολάβηση του Αιμ. Κοτσώνη το πλοίο μεταπωλείται σε νέους αγοραστές, τον Π. Καλαφάτη και τη σύζυγό του που σύστησαν γι’ αυτό τον σκοπό την εταιρεία Bronte Ventures INC. Το τίμημα συμφωνήθηκε στα 350.000 ευρώ.
Ο Κοτσώνης φέρεται να εγγυήθηκε για την πληρωμή, ενώ στην απόδειξη οφειλής ο Φάρος έβαλε αρχικά το όνομα του Κοτσώνη για να διασφαλιστεί, όπως ισχυρίστηκε. Ωστόσο οι νέοι ιδιοκτήτες ζήτησαν να βγει το όνομα αυτό, όπως και έγινε.
Το τίμημα σταδιακά εξοφλήθηκε και η μεταβίβαση έγινε στις 22/1/2014 και λίγο αργότερα το πρωτόκολλο παραλαβής του πλοίου. Φαίνεται όμως ότι στα χαρτιά δεν έγιναν όλες οι απαραίτητες αλλαγές των ονομάτων, με αποτέλεσμα να υπάρχει ακόμα και την ώρα που διεξάγεται η δίκη μεγάλη σύγχυση.
Αλλη μεγάλη σύγχυση δημιουργήθηκε και ως προς τις εταιρείες που διαχειρίστηκαν το «Noor One». Σύμφωνα με τον Μ. Γιαννουσάκη, διαχειρίστρια εταιρεία του πλοίου ήταν η GFTK (Γιαννουσάκης, Φάρος, Τζανετής, Κοτσώνης) Shipmanagement SA.
Αυτό το αρνούνται όμως οι άλλοι τρεις. Στη διαχείριση και στη ναύλωση του πλοίου εμπλέκεται ακόμα και ο κατηγορούμενος Γ. Μπουρδούβαλης. Ο ίδιος ήταν στέλεχος της πετρελαϊκής εταιρείας «Horizon» (ιδιοκτησίας Αλ Σάρι).
Σε αυτόν φέρονται να φτάνουν εμβάσματα, αυτός φέρεται να πληρώνει ακόμα και με δικά του δανεικά διάφορα έξοδα του πλοίου.
Μαζί του συνεργαζόταν συχνά ο Αιμ. Κοτσώνης που καταθέτει: «Εκανα δουλειές με την Horizon και την Απσκο. Πήγαινα για λογαριασμό της εταιρείας Capital (συμφερόντων Μαρινάκη), η οποία μου πλήρωνε όλα τα έξοδα μετάβασής μου στο Ντουμπάι».
Ο Κοτσώνης ιδρύει το 2013 τη μονοπρόσωπη ναυτιλιακή εταιρεία Arab Waves, με έδρα την ελεύθερη ζώνη της Χαμρίγια, στο εμιράτο Σάρτζα, με αντικείμενο τη διαχείριση και ναύλωση πλοίων.
Η εταιρεία θεωρήθηκε εικονική από τον επικεφαλής της έρευνας λιμενικό, που κατέθεσε ότι ιδρύθηκε με στόχο να μεταφερθούν εκεί μέσω τραπεζικού λογαριασμού τα εκατομμύρια για την αγορά και διακίνηση του φορτίου της ηρωίνης.
Η εταιρεία συστάθηκε για ένα έτος στις 9.9.2013, όμως δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ.
Το ίδιο διάστημα που το πλοίο βρίσκεται στο Ντουμπάι, εμφανίζεται κι άλλος ενδιαφερόμενος να ναυλώσει το πλοίο για δρομολόγια μεταφοράς πετρελαίων μεταξύ Ρίου και Λιβύης. Ο ενδιαφερόμενος είναι ο Γ. Κουρούβανης και η εταιρεία του. Γνωστός κι αυτός με τον Π. Φάρο από το 2008 και με τον Γιαννουσάκη στο Ντουμπάι από τον Αύγουστο του 2013.
Ο Γ. Κουρούβανης καταθέτει ότι επικοινωνούσε με την «Horizon» (Μπουρδούβαλη) και με την «G Tankers» (Γιαννουσάκη) για τη ναύλωση πλοίου.
Απευθύνθηκε στον Φάρο όταν ο Γιαννουσάκης τού πρότεινε το «Noor One», ως κατάλληλο για τον σκοπό που το ήθελε, και τον ενημέρωσε ότι είχε ήδη στείλει χρήματα στο Ντουμπάι στον Γ. Μπουρδούβαλη για να επισκευαστεί το πλοίο.
Η εκπομπή «Δίκη στον ΣΚΑΪ» παρουσίασε έγγραφο άλλης εταιρείας, της «Ionian Shipping Agency», που εδρεύει στο λιμάνι Φουτζέιρα του Ντουμπάι, βάσει του οποίου αυτή η εταιρεία ανέλαβε τελικά την πρακτόρευση του «Noor One» τον Μάρτιο του 2014, αλλάζοντας πλήρωμα και επισκευάζοντας τον κινητήρα στο λιμάνι Ατζμάν.
Μέσα στο δαιδαλώδες αυτό τοπίο των εταιρειών το πλοίο ξεκινάει το μακρύ ταξίδι που αντί για 20 μέρες κράτησε ενάμιση μήνα.
Ξεκίνησε Απρίλιο κι έφτασε στην απομακρυσμένη γωνιά του κόλπου της Ελευσίνας τον Ιούνιο.
Αλλοι αποδίδουν την καθυστέρηση σε βλάβες και χρωστούμενα για την αγορά καυσίμων, άλλοι στις θαλάσσιες νυχτερινές μεταφορτώσεις σακιών με ρύζι που τελικά ήταν ηρωίνη, άλλοι στην αλλαγή πορείας του πλοίου και πάει λέγοντας.
…μέσα εις τη Μεσόγειο… (και στον κόλπο του Σουέζ)…
Το «Noor One» αποπλέει για το τελευταίο ταξίδι ανασφάλιστο και χωρίς τα απαιτούμενα έγγραφα, σύμφωνα με παρατήρηση της εισαγγελέως και με δύο πιθανούς προορισμούς αναλόγως με τους ισχυρισμούς κατηγορούμενων και μαρτύρων.
Πρώτη εκδοχή ήταν ότι θα έφτανε στην απομακρυσμένη δέστρα της Ελευσίνας για να «ξεφορτώσει».
Μια δεύτερη, ότι θα πήγαινε απευθείας στο Ρίο κι από εκεί τα ναρκωτικά θα έπαιρναν τον δρόμο για την Ευρώπη. Μάλιστα, κατατέθηκε στη δίκη ότι τα τεράστια μπαλόνια που προμηθεύτηκε το καράβι μεσοπέλαγα είχαν στόχο να αποθηκεύσουν τα ναρκωτικά ώστε να μεταφορτωθούν εύκολα σε φορτηγό με προορισμό την Ευρώπη.
Τρίτη εκδοχή είναι ότι το πλοίο θα πήγαινε αρχικά στην Ελευσίνα για επισκευές και μετά στο Ρίο ώστε να ξεκινήσει τις διαδρομές στη Λιβύη.
Η Λιβύη, όπως έχει προκύψει από άλλες περιπτώσεις, είναι ιδιαίτερα επωφελής, λόγω και της διακίνησης παράνομου πετρελαίου από τους αντάρτες. Τελικά το «Noor One» έδεσε στην Ελευσίνα στις 7 Ιουνίου του 2014.
Και σε πέντ’-έξι εβδομάδες, σώθηκαν όλες όλες όλες οι τροφές…
Πάνω στο πλοίο ανέβηκαν ιδιοκτήτες, καπετάνιοι και διαχειριστές, κανείς όμως δεν αντιλήφθηκε τίποτα ως προς το φορτίο. Ούτε το πλήρωμα, ούτε ο καπετάνιος, ούτε οι φορτοεκφορτωτές των σακιών που έγραφαν «ρύζι Πακιστάν».
Οχι σε εβδομάδες, αλλά μέσα σε λίγες ημέρες, οι λιμενικές αρχές, καλά πληροφορημένες, ανακάλυψαν σε διαφορετικά μέρη τους 2,1 τόνους ηρωίνης και συνέλαβαν σταδιακά όσους κατηγορούνται ως μέλη της εγκληματικής οργάνωσης.
Το μεγάλο κόλπο φέρεται να χρειάστηκε για να οργανωθεί μια πολυεθνική εκπροσώπηση, με χορηγούς εμπόρους στην Ασία, αγοραστές Ευρωπαίους τουρκικής ή άλλης καταγωγής, εφοπλιστές, μεσίτες, ναυλωτές, διαχειριστές έμπειρους σε μεταφορές με γνώση των Εμιράτων, πράκτορες, αποθηκάριους, συνοδούς και πληρώματα.
Ολοι οι κατηγορούμενοι αρνούνται την οποιαδήποτε εμπλοκή τους, πλην του εφοπλιστή Γιαννουσάκη που απλά δέχτηκε ότι γνώριζε τα περί μεταφοράς ναρκωτικών αλλά δεν είχε συμμετοχή.
Ισως ανάμεσά τους άλλοι γνώριζαν, άλλοι δεν ήθελαν να γνωρίζουν, ενώ ίσως και κάποιοι δεν γνώριζαν. Από τις καταθέσεις έχει προκύψει ότι υπήρχαν στενές κοινωνικές και επαγγελματικές σχέσεις μεταξύ των κατηγορουμένων του ελληνικού τομέα της οργάνωσης.
Οπως δε οι ίδιοι αναφέρουν αλλά και από διάφορα «ακραία» περιστατικά που συνέβησαν στη διάρκεια των προφυλακίσεων, έχει προκύψει ότι ο συνδετικός ιστός που τους οδηγεί όχι μόνο στην αυτοπροστασία αλλά και στην επιλεκτική αλληλοβοήθεια κάθε άλλο παρά είναι η αλληλεγγύη!
Και τότε ρίξανε τον κλήρο να δούνε ποιος θα φαγωθεί!
Τούρκοι, Ελληνες, Ιρανοί και Ινδοί είναι το πολυεθνικό σύνολο των κατηγορουμένων για τους οποίους όχι με κλήρο αλλά με τη δικαστική διαδικασία θα αποφασίσει το δικαστήριο για την ενοχή ή την αθωότητά τους.
Η πολύφερνη νύφη «Noor One» έγινε ξαφνικά ένα τοξικό εργαλείο που κανείς δεν το αναλαμβάνει, ενώ όλοι σχεδόν το διεκδίκησαν, το χρηματοδότησαν, το βοήθησαν και το συνέδραμαν στο ταξίδι. Εκεί που έπεφταν κατά χιλιάδες τα δολάρια, τα ευρώ και τα ντιρχάμ, μετά τις συλλήψεις κανείς δεν ήξερε ή κανείς δεν ήθελε να ξέρει.
Κι ο κλήρος πέφτει…
Ο κλήρος δεν έπεσε ούτε θα πέσει! Με βάση το βούλευμα, την επί της ουσίας εκδίκαση της υπόθεσης, την εισαγγελική πρόταση και τη δικαστική του κρίση, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων θα κρίνει και θα αποφασίσει αν και ποιοι είναι ένοχοι και αν και ποιοι είναι αθώοι.
Ανεξάρτητα από τη γνώμη του οποιουδήποτε δημοσιογράφου ή επιχειρηματία ή παράγοντα, την απόφαση θα την πάρει η Δικαιοσύνη.
Ο κλήρος όμως προφανώς και πέφτει σε ένα κράτος που, ενώ κατάφερε με τους λιμενικούς που ασχολήθηκαν να εξαρθρώσει την εγκληματική οργάνωση και να καταστρέψει το φορτίο του θανάτου, παραμένει αδύναμο να κοιτάζει ένα ολόκληρο σύστημα που επιτρέπει σε (λίγους ή πολλούς) εφοπλιστές και επιχειρηματίες να επιδίδονται σε παρόμοιους τρόπους απόκτησης εύκολου κέρδους.
Η χειραγώγηση των ΜΜΕ
Από την αρχή αυτής της υπόθεσης του πλοίου με τους 2,1 τόνους ηρωίνης φάνηκε η αντικειμενική δημοσιογραφία!
Τις πρώτες ημέρες οι ειδήσεις για το «Noor One» απασχολούσαν τις εφημερίδες (κυρίως) με μεγάλα ρεπορτάζ, ενώ παράλληλα τα διάφορα ιστολόγια άρχισαν κυριολεκτικά να «ξεσαλώνουν» για το ποιοι (κατά τη γνώμη τους) οργάνωσαν την εγκληματική «ναυτιλιακή» επιχείρηση, υποδεικνύοντας μάλιστα τους ενόχους.
Αστυνομικοί συντάκτες έδιναν «μάχες» για να πάρουν πληροφορίες, ενώ, ως συνήθως, άλλοι τις είχαν έτοιμες στο πιάτο.
Ο πρώτος κύκλος ανακρίσεων έκλεισε, αποδόθηκαν οι κατηγορίες και το θέμα πέρασε στα ψιλά. Οταν η δικογραφία για τα «στημένα» αλλά και το βρόμικο χρήμα αποκάλυψε μέσω του κοριού της ΕΥΠ τις τηλεφωνικές συνομιλίες (του 2012) που αφορούσαν και την υπόθεση του πλοίου, το θέμα «ξαναζεστάθηκε».
Οι δικογραφίες συγχωνεύονται με απόφαση της Δικαιοσύνης και συλλαμβάνεται τότε το πρώην στέλεχος του Ολυμπιακού ως κατηγορούμενος πλέον. Στο μεταξύ άρχιζαν να διαφαίνονται κι άλλοι αθλητικοί παράγοντες που με τις αλληλοκαταγγελίες και τις νυχτερινές «αποκαλύψεις» τους έμπαιναν στο κάδρο αυτών των εγκληματικών υποθέσεων.
Τα δελτία ειδήσεων σταμάτησαν κάθε αναφορά, ενώ παρέμενε «στις επάλξεις» της ενημέρωσης όποιο μέσο είχε μεγάλη επιχειρηματική ή οπαδική αντιπαλότητα με τον Ολυμπιακό, λες και το ζήτημα των ναρκωτικών αφορούσε την ομάδα ή τον κάθε παράγοντα.
Η ροή πληροφοριών από τα αθλητικά ΜΜΕ και τα υπονοούμενα εμπλοκής του προέδρου της ΠΑΕ περίπου ως Εσκομπάρ διέτρεχε (κυρίως) τις ανώνυμες αναρτήσεις του κάθε φιλοπαναθηναϊκού ή φιλοενωσιακού μέσου. Ανάλογες υπαινικτικές δηλώσεις έγιναν ακόμα και από ποδοσφαιρικούς προέδρους.
Ο ίδιος ο Β. Μαρινάκης δεν μπήκε βέβαια ποτέ στον κόπο να τραβήξει με δηλώσεις του μια καθαρή γραμμή απέναντι σε όσους υποτιθέμενους ή μη εφοπλιστές και πρώην συνεργάτες του βρέθηκαν κατηγορούμενοι στην υπόθεση. Αντίθετα απλά «έκοψε» τις ειδήσεις ή –ακόμα χειρότερα– έσπευσαν να τις κόψουν με δική τους πρωτοβουλία τα φιλοολυμπιακά ΜΜΕ.
Λίγο πριν από τη διεξαγωγή της δίκης, σε κοινή γραμμή τα περισσότερα ΜΜΕ αλλά και όλα τα κανάλια, πλην ΣΚΑΪ, περιόρισαν τις ειδήσεις γύρω από τις παραιτήσεις δικαστών της δίκης, επιλήψιμες σχέσεις δικαστών με υπόπτους στις εγκληματικές αυτές υποθέσεις, την προσπάθεια μεταθέσεων των λιμενικών και τελικά ακόμα και την κάλυψή της.
Για λόγους ακατανόητους, ακόμα και το «Εθνος» που ξόδεψε σελίδες επί σελίδων αποκαλύπτοντας πτυχές της υπόθεσης έπαψε να ενδιαφέρεται για τη δίκη. Απέμεναν να καλύπτουν τη δικαστική διαδικασία τα ΜΜΕ συμφερόντων Αλαφούζου και η εφημερίδα «Espresso».
Κι έτσι κάποιοι απομένουν στη μοναξιά τους να καλύπτουν τη δίκη για την ηρωίνη, κάποιοι άλλοι καταγράφουν και μεταδίδουν απευθείας όλους τους διαλόγους με στόχο απλά να πλήξουν αντίπαλα ποδοσφαιρικά (και επιχειρηματικά) στρατόπεδα και κάποιοι τρίτοι που πάντα είναι καλά πληροφορημένοι από «πηγές» γράφουν άρθρα σε διαφορετική γραμμή από όσα έγραφαν το 2014, υποδεικνύοντας ως εγκεφάλους τους Τούρκους (ασύλληπτους και μη) κατηγορούμενους, πριν αποφανθεί η δικαιοσύνη.
Με δυο λόγια, έγινε ξανά φανερό ότι μόλις ξεσπάει ένα πόλεμος ή μια επιχειρηματική συνεργασία ανάμεσα σε μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που κατέχουν τα ΜΜΕ τότε αναλόγως θυμούνται ή ξεχνάνε τις μεγάλες εγκληματικές υποθέσεις.
Στο τέλος, βέβαια, κάθε πολίτης αντιλαμβάνεται και το πώς τελικά καθορίζονται τα περιεχόμενα των ρεπορτάζ.
Αποτέλεσμα: η δίκη διεξάγεται σχεδόν στο σκοτάδι και μέσα σε έναν διάχυτο φόβο, οι δομές της καταπολέμησης των ναρκωτικών παραμένουν ανήμπορες με εξαθλιωμένα οικονομικά, οι χρήστες γεμίζουν τους δρόμους, οι πολίτες συνεχίζουν να υποστηρίζουν φανατικά τις αθλητικές τους ηγεσίες στον μεταξύ τους υποτιθέμενο εμφύλιο, ενώ το επόμενο φορτίο μπορεί ήδη να περνάει ανενόχλητα τον κόλπο του Σουέζ.
Διότι το θέμα δεν είναι φυσικά το πόσο και ποιοι θα καταδικαστούν από τη Δικαιοσύνη, αλλά το πώς θα έπρεπε να αναδειχτεί στην ελληνική κοινή γνώμη η ευκολία παρόμοιων μεταφορών, να βρεθούν τρόποι καταπολέμησης και κυρίως να δημιουργηθεί ένα ισχυρό ρεύμα κοινωνικής απαξίας για παρόμοιες εγκληματικές κερδοφόρες επιχειρήσεις είτε με ναρκωτικά είτε με «στημένα» είτε με βρόμικο χρήμα. Αυτό όμως δεν γίνεται ούτε με ομερτά και σιωπή ούτε με φόβο.
Στο μεταξύ, όλα τα ελληνικά ΜΜΕ συνεχίζουν να κουνάνε το δάχτυλο στα τουρκικά καμιόνια που μεταφέρουν λαθραίο πετρέλαιο από τον ISIS. Δεν υπάρχει, βλέπετε, στα καμιόνια η δυνατότητα σημαίας Τόγκο!
(Στην φωτογραφία : Χάρτης με την διαδρομή του Noor One | ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ)
