Από το Μυστήριο
Αν και ημέρα εθνικής εορτής σήμερα, θα χαλάσω, λίγο, το γιορτινό κλίμα. Εσφαλμένως κακίζουμε όλους εκείνους που πέρσι έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Καμμένο στην εξουσία.
Ο εθνολαϊκισμός έχει επιβάλει πλήρως την πολιτική ηγεμονία του. Πράγματι, κάποιοι ψήφισαν με το θυμικό τους, άλλοι διότι πίστεψαν όσα είχε ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά υποσχεθεί, πολλοί επειδή το είδαν ως ευκαιρία για τη μεγάλη ρεβάνς της Αριστεράς, άλλοι επειδή όντας ΠΑΣΟΚ πάσχουν από χρόνιο κυβερνητισμό και τέλος πάμπολλοι επειδή τόσο τους έκοβε.
Δεν νίκησαν όμως μία φορά πέρσι τέτοια εποχή. Ξανανίκησαν τον Ιούλιο στο Δημοψήφισμα και το Σεπτέμβριο στις δεύτερες βουλευτικές εκλογές. Τρεις συνεχείς φορές ο ελληνικός λαός έδωσε τη νίκη στον Τσίπρα. Και μάλιστα θριαμβευτικά.
Αντί λοιπόν να αναλωνόμαστε, γιατί νίκησε ο ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και ο Καμμένος που αποδεικνύεται δυσκολοκατάβλητος παίκτης), θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί έχασαν οι δυνάμεις που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν το αντίπαλο δέος, την κοινή - κατ' εμάς - λογική.
Κατ' αρχήν θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι σε αυτή την χρονική συγκυρία (ιδίως από το 2012 και μετά) οι δυνάμεις αυτές αποτελούν μειοψηφία στον ελληνικό λαό. Τον Ιούλιο σε συνθήκες ακραίας πόλωσης τα δύο στρατόπεδα μετρήθηκαν και το φιλοευρωπαϊκό ηττήθηκε παταγωδώς. Το 61-39 αποτελεί τη δεξαμενή από την οποία δύναται να αντλεί ψήφους κάθε μπλοκ.
Από την άλλη, τόσο τα ηγετικά στελέχη των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, όσο και οι πολιτικοί σχηματισμοί του δεν μπόρεσαν να πείσουν. Φέρουν τα βάρη του προηγούμενης καθεστηκυίας τάξης που εν πολλοίς ευθύνεται για την καταστροφή της χώρας. Και έχοντας χρεωθεί την χρεοκοπία, δεν γίνονται αποδεκτοί ως φορείς της λύσης.
Επίσης, πολύ μεγάλη φθορά έχει προκαλέσει η ταύτιση πλείστων όσων εκπροσώπων των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων με το Μνημόνιο και τις θέσεις των δανειστών, γεγονός που εξόργισε, ευλόγως, καθώς υποτίθεται ότι είχαν αναλάβει την εκπροσώπηση των συμφερόντων του ελληνικού λαού και ουχί των δανειστών.
Ο ελιτισμός που διακατέχει μεγάλο μέρος των "από εδώ δυνάμεων" προκαλεί απέχθεια στο μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού που θεωρεί τον εαυτό του "μη προνομιούχο". Αν και ακόμη δεν έχει λάβει απολύτως ταξικά χαρακτηριστικά ο διαχωρισμός των δύο στρατοπέδων, οδεύουμε με ταχύτητα προς τα εκεί. Από τη μια οι επιχειρηματίες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και τα ανώτατα στελέχη του ιδιωτικού και δημοσίου (σε μικρότερη διάσταση) και από την άλλη όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι. Τα αριθμητικά μεγέθη έκαστης ομάδας εξηγούν τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα. Άλλωστε, η πλειοψηφία των μέτρων που έχουν λάβει οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ φανερώνει την εκλογική στόχευση του ΣΥΡΙΖΑ, πόσω μάλλον όταν με τα μέτρα αυτά συγχρόνως στοχοποιούνται οι εν δυνάμει πολιτικοί αντίπαλοί του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει τις εκλογικές αναμετρήσεις, γιατί πείθει κάθε φορά την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Καλώς ή κακώς δεν έχει σημασία. Πείθει και κερδίζει. Έτσι είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία. Όλοι έχουν δικαίωμα ψήφου.
Κύριο λοιπόν μέλημα των "από εδώ δυνάμεων" είναι να πείσουν την πλειοψηφία ότι είναι σε θέση να υλοποιήσουν ένα κυβερνητικό πρόγραμμα, το οποίο όμως να λαμβάνει υπόψη τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Ένα πρόγραμμα ελληνικής ιδιοκτησίας και όχι μεταφρασμένο στα ελληνικά...
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
