Οι αποφασισμένοι και οι οργισμένοι
ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Μέσα στο τσουνάμι του εθνολαϊκισμού που είχε συνεπάρει τη χώρα το περασμένο καλοκαίρι, ένα 38,5% του ελληνικού λαού αντιστάθηκε και ψήφισε υπέρ της λογικής και της εθνικής αυτοσυντήρησης. Τώρα ξέρουμε ότι ο κ. Τσίπρας θα ήθελε αυτό το ποσοστό να ήταν υψηλότερο, αλλά δεν μπόρεσε να δαμάσει το επικοινωνιακό του χάρισμα και το θυμικό του Ελληνα πολίτη. Δεν ήταν, πάντως, αμελητέο και δεν ήταν συγκυριακό κοινό. Ηθελε πολλή ψυχραιμία και αποφασιστικότητα για να πας κόντρα στο ρεύμα εκείνη τη στιγμή.
Αυτό το 38,5% εμπεριέχει κάθε λογής ψηφοφόρους, από ευρωαριστερούς έως πολύ συντηρητικούς φιλοευρωπαίους δεξιούς. Ακροδεξιούς δεν έχει γιατί περιέργως τους ένωνε μία αόρατη κλωστή με τους ακροαριστερούς, που ήθελαν μία Ελλάδα εκτός Ευρώπης να περπατάει μόνη της σε ένα φαντασιακό ανεξάρτητο δρόμο.
Σήμερα το 38,5% αναζητεί πολιτική έκφραση και ηγέτη. Το ενώνει η απελπισία, καθώς ξέρει τις δυνατότητες της χώρας και τις βλέπει καθηλωμένες. Λίγα το χωρίζουν στην ουσία. Οι ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές έχουν, άλλωστε, τόσο αμβλυνθεί στην εποχή μας. Υπήρξαν στιγμές που θα μπορούσε να το έχει εκφράσει ο κ. Σαμαράς, δημιουργώντας ένα φιλοευρωπαϊκό τόξο. Παρενέβησαν, όμως, οι συνήθεις κομματικοί ύποπτοι και το τορπίλισαν.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει το προφίλ του πολιτικού που θα μπορούσε να φέρει εις πέρας αυτήν την αποστολή. Ο κ. Τσίπρας είναι εγκλωβισμένος γιατί από τη μία προσπαθεί να διαχειρισθεί τις μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας και από την άλλη κάνει ακρότητες, τύπου Σκουριών, για να συγκρατήσει το αριστερό κοινό του. Κινδυνεύει να την πατήσει όπως ο κ. Σαμαράς όταν αποφάσισε να «σκίσει τα μνημόνια». Ο κόσμος σκέφθηκε «άμα θέλω κάποιον για να σκίσει τα μνημόνια, πάω στο πρωτότυπο, στον Τσίπρα». Ετσι και τώρα κάποιοι θα σκεφθούν «αν θέλω κάποιον να διαχειρισθεί το μνημόνιο και να φέρει επενδύσεις και δουλειές, τι να τον κάνω τον Τσίπρα; Πάω στο πρωτότυπο».
Βεβαίως, ο κ. Τσίπρας θα παίξει όλα του τα χαρτιά και έχει αποδειχθεί γερός παίκτης. Το ρεπερτόριο θα περιέχει «το νέο εναντίον του παλιού» και το ζήτημα της διαπλοκής/διαφθοράς. Η μάχη θα είναι σκληρή.
Η κοινωνία, όμως, βράζει και δύσκολα θα ηρεμήσει με πυροτεχνήματα και φωτοβολίδες. Είναι και οι ψηφοφόροι του ΟΧΙ που έχουν θυμώσει τώρα και ψάχνουν διέξοδο στην οργή τους. Αν αποδείχθηκε κάτι στην εποχή των μνημονίων, είναι ότι το ψέμα και η υπερβολή πληρώνονται, στο τέλος, πολύ ακριβά. Αυτός που ψήφισε ΟΧΙ δεν καταλαβαίνει σήμερα τι διαφορά θα είχε αν ψήφιζε ΝΑΙ. Εχουμε, λοιπόν, ένα απολύτως συνειδητοποιημένο 38,5% και πάρα πολλούς οργισμένους του ΟΧΙ. Αυτά τα νούμερα, αυτή η δυναμική, μπορεί να οδηγήσουν σε μία νέα κυβερνητική πλειοψηφία. Βιασύνη δεν υπάρχει. Ο κ. Τσίπρας έχει επωμισθεί την ευθύνη να κρατήσει τη χώρα στις ευρωπαϊκές ράγες και να λύσει 2-3 «γόρδιους δεσμούς» τύπου ασφαλιστικού. Αυτό προέχει. Αν στραβοπατήσει, το 38,5% και οι πολιτικοί του εκφραστές θα ξανακάνουν ασφαλώς το καθήκον τους, θα βάλουν πλάτη για να μην πέσει η χώρα στον γκρεμό.
