Τα δύο στοιχήματα του κ. Μητσοτάκη
ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε ένα μεγάλο στοίχημα την Κυριακή. Η αλήθεια είναι πως η «πιάτσα» τον θεωρούσε αουτσάιντερ και έδινε πολύ μικρές πιθανότητες στην εκλογή του.
Αποδείχθηκαν δύο πράγματα. Πρώτον, ότι είναι πολύ σημαντικό πλεονέκτημα να σε υποτιμούν στην πολιτική. Δεύτερον, πως είναι μεγάλο λάθος να υποτιμάμε όλοι μας το πώς σκέπτονται και λαμβάνουν αποφάσεις οι πολίτες.
Αποδείχθηκαν δύο πράγματα. Πρώτον, ότι είναι πολύ σημαντικό πλεονέκτημα να σε υποτιμούν στην πολιτική. Δεύτερον, πως είναι μεγάλο λάθος να υποτιμάμε όλοι μας το πώς σκέπτονται και λαμβάνουν αποφάσεις οι πολίτες.
Η υποψηφιότητα του κ. Μητσοτάκη «σήκωσε από τον καναπέ» έναν κόσμο που ενδιαφέρεται πολύ για την πολιτική, αλλά απεχθάνεται τους μηχανισμούς των κομμάτων. Συγκίνησε, επίσης, έναν κόσμο που βρισκόταν στον πυρήνα του –σχεδόν– 40% του ΝΑΙ του δημοψηφίσματος. Πολλοί από αυτούς δεν είχαν ποτέ σκεφθεί να ψηφίσουν τη Ν.Δ. και δυσκολεύθηκαν ακόμη και να υπογράψουν τη σχετική δήλωση. Συμμερίζονται, όμως, την αγωνία για τον σχηματισμό μιας στιβαρής, σύγχρονης αντιπολίτευσης. Σε αυτούς προστέθηκαν ασφαλώς και πολλοί παραδοσιακοί ψηφοφόροι, οι οποίοι ενοχλήθηκαν πολύ από τη διαφαινόμενη σύμπλευση ενός τμήματος της Ν.Δ. με τον κ. Τσίπρα. Ο κ. Μεϊμαράκης επλήγη από την αίσθηση πως δεν επρόκειτο περί ουσιαστικής συναίνεσης, αλλά παρασκηνιακής, τακτικιστικής συνεννόησης, η οποία ενδεχομένως να μην τον αφορούσε.
Ο νέος αρχηγός της Ν.Δ. έχει πολλές προκλήσεις μπροστά του, πολλούς κάβους να περάσει. Θα δεχθεί σκληρό πόλεμο, πάνω και κάτω από τη μέση όπως ήδη διαφαίνεται. Εχει δείξει ότι το αντέχει αλλά όσο πιο ψηλά φτάνεις, τόσο πιο πολύ δοκιμάζονται τα υλικά κατασκευής. Μπορεί εύκολα να προσελκύσει ψηφοφόρους από το κέντρο και τον μεσαίο χώρο. Μπορεί, όμως, εξίσου εύκολα να χάσει μία μερίδα ψηφοφόρων της Ν.Δ. που τον θεωρεί ελιτιστή. Είναι σημαντικό ότι δεν τον εξέλεξαν μόνο η Κηφισιά και η Γλυφάδα, αλλά και η Καστοριά και η Θεσσαλονίκη.
Θα πρέπει τώρα να περπατήσει γκρεμίζοντας ό,τι φθαρμένο και σάπιο έχει συσσωρευθεί, χωρίς να κάνει πολλούς να νιώσουν ότι αυτό δεν είναι πλέον το «σπίτι» τους.
Γεγονός είναι πως αλλάζουμε γενιά πια στην πολιτική. Και αυτό έχει τη σημασία του.
Οι έξω βλέπουν επίσης για πρώτη φορά ότι μπορεί να υπάρξει ένας αξιόπιστος πόλος διακυβέρνησης. Εκείνο το «Tsipras is the only game in town» (O Tσίπρας είναι το μόνο άλογο στην κούρσα, παραφράζω) θα σβήσει σιγά σιγά, αν και προς το παρόν υπάρχει ακόμη αξόδευτο πάθος για να συντηρηθεί ο μήνας του μέλιτος με τις Βρυξέλλες.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει επωμισθεί μεγάλη ευθύνη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι διαθέτει τη μεθοδικότητα, τη γνώση και την απαραίτητη «πυξίδα» που απαιτούν οι καιροί μας. Μόλις πέρασε με τόλμη ένα μεγάλο ποτάμι, που πολλοί στοιχημάτιζαν ότι δεν θα κατάφερνε να περάσει. Τα στοιχήματα είναι δύο. Να τον ακολουθήσουν πολίτες που δεν είναι αυτονόητα πολιτικοί «πελάτες» του και να περάσει το επόμενο, πολύ πιο φουσκωμένο και ορμητικό, ποτάμι.
