Πολιτικός τσαρλατανισμός
Τάκης Θεοδωρόπουλος
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Ενώ η Γαλλία και η υπόλοιπη Ευρώπη βρίσκονται αντιμέτωπες με τον θρησκευτικό φανατισμό, που για μία ακόμη φορά αποδεικνύεται, εκτός από βλακώδης και δολοφονικός, η ευλογημένη από τον Θεό χώρα ασχολείται με τα μεγάλα προβλήματα της ύπαρξης. Ευτυχώς εμείς εδώ στα μέρη μας δεν έχουμε τζιχαντιστές –προς το παρόν τουλάχιστον– και έτσι μπορούμε να βγάζουμε τη γλώσσα στη σοβαρότητα καταρτίζοντας ψηφοδέλτια. Διότι, ως γνωστόν, η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Ως εκ τούτου, η κ. Γκερέκου, προκειμένου να παρακάμψει το αδιέξοδο της επανεκλογής της, αποφάσισε να καλύψει το κενό που άφησε στην Κέρκυρα ο κ. Δένδιας. Κίνηση η οποία κάπως απάλυνε τον πόνο και την ανησυχία των απανταχού Ελλήνων για την απουσία της κυρίας Γιαταγάνα από το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη. Η κ. Γιαταγάνα, να θυμίσω, προ μηνών είχε ζητήσει την επαναφορά της ποινής του θανάτου για τους παιδεραστές, όχι διά λιθοβολισμού υποθέτω όπως γίνεται στις χώρες του Κορανίου για όσες παρθένες επιδιώκουν να τις βιάζουν αθώα αρσενικά.
Να θυμίσω επίσης ότι την ποινή του θανάτου ζήτησε να επαναφέρει η Γαλλία για τους τζιχαντιστές τρομοκράτες η κυρία Λεπέν, έτσι για να θυμόμαστε ότι η θεωρία των δύο άκρων είναι απλώς μια απαράδεκτη θεωρία συνωμοσίας του συστήματος. Τα άκρα στην Ευρώπη είναι ένα και ως εκ τούτου ταυτίζονται σε πολλά. Ευτυχώς, όμως, μόλις την τελευταία στιγμή μάθαμε πως οι προοδευτικοί ριζοσπαστικοί και αναφανδόν αριστεροί ψηφοφόροι του νομού Κοζάνης θα έχουν την ευκαιρία να ψηφίσουν την κ. Μακρή, πασιονάρια άνευ όρων. Και για να σοβαρευτούμε λίγο: εντέλει ο Χάρρυ ο Κλυνν δεν θα κατέβει υποψήφιος με το κόμμα της Αριστεράς. Επειδή είναι ο δεύτερος εθνικός γελωτοποιός μετά τον κ. Λαζόπουλο που αρνείται να δώσει τον αγώνα τον καλό, σκέφτομαι μήπως τον αποκλείουν κάποιοι οι οποίοι φοβούνται ότι θα χάσουν τη δουλειά τους από τους εγνωσμένου ταλέντου μετρ του είδους. Είμαστε πάντως μεγαλόψυχοι: μετά την περιπέτεια που είχε ο κ. Χαϊκάλης με τον εαυτό του, δεν τολμώ να παρακολουθήσω τηλεοπτικό τραπέζι χωρίς να τον δω να μου χαμογελάει πονηρά. Πολιτικός τσαρλατανισμός είπατε; Ελάτε τώρα, εμείς δεν είμαστε σαν τους Γάλλους που έχουν προβλήματα με την τζιχάντ. Εδώ έχουμε λύσει όλα μας τα προβλήματα, οπότε μπορούμε να κάνουμε και λίγη πλάκα με τη δημοκρατία.
