Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια...


Από τον B-Rok-er
Σύντροφοι μην ψάχνετε να ερμηνεύσετε την συμπεριφορά του ψηφοφόρου για τις επερχόμενες εκλογές. Τα πράγματα είναι μετρημένα κουκιά.


Δύο κόσμοι συγκρούονται : Νοικοκυραίοι και μπαταχτσήδες
Πόσοι είναι οι μεν και πόσοι οι δε;
Πόσοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα, και πόσοι έχουν να χάσουν μια σταθερότητα που με κόπο πέτυχαν να χτίσουν στην ατομική τους ζωή.
Δυστυχώς όμως αυτός που δεν έχει να χάσει τίποτα κουβαλάει οργή που μεταδίδεται (άρα είναι εκδηλωτικός).
Αυτός που έχει να χάσει πολλά κουβαλάει φόβο που προσπαθεί να τον κρύψει (συνεπώς δεν είναι εκδηλωτικός και δεν θέλει να προκαλεί αυτούς που δεν έχουν να χάσουν τίποτα)
Αυτός που δεν έχει να χάσει τίποτα, βρήκε τον Μεσι-α στο πρόσωπο του Τσίπρα
Αυτόν που έχει να χάσει πολλά, τον κυβέρνησε ο κυρ Αντώνης λες και είχε 190 βουλευτές (τώρα τα λούζεται)
Αυτοί που έχουν να χάσουν είναι η πλειοψηφία της κοινωνίας, ενώ οι άλλοι είναι η φωνασκούσα μειοψηφία, που αντί να σέβεται αυτούς που αποτελούν την ισορροπία του κοινωνικού ιστού, από φθόνο θέλουν την ισοπέδωση για να έχουν και άλλοθι στον μηδενισμό που θέλουν να επικρατήσει. Η αξιοσύνη βέβαια πρέπει να καταρρίπτεται στον αέναη αρχή της χωρίς όρους ισότητας.
Με αυτές τις σκέψεις και προσπαθώντας να εκφέρω μια άποψη προς τους διοικούντες και εκπροσωπούντες τον παραδοσιακό εκφραστή της σταθερότητας έχουμε και λέμε τα κάτωθι:
Δυστυχώς η ΝΔ έμεινε τα τελευταία δύο χρόνια χωρίς να εκφράζει άμεσα κοινωνική ομάδα ή τουλάχιστον έτσι να πιστεύει η τελευταία. Η παραδοσιακή κοινωνική ομάδα της ήταν οι νοικοκύρηδες. Αυτοί αισθάνθηκαν ότι βάλλονται. Έτσι εμφανίστηκαν οι «δεν έχω να χάσω τίποτα» (ναι, έγιναν κοινωνική ομάδα) οι οποίοι βλέποντας ότι οι νοικοκυραίοι λούφαξαν, τώρα τους πήραν φαλάγγι φωνασκώντας από περίπτερο ως ταξί και ασανσέρ.
Μήπως η ΝΔ αντί για φόβο και αοριστίες για τον Τσίπρα, τον κακό, και τα πράσινα άλογα, πρέπει να κάνει να αισθανθεί υπερήφανη η Μεσαία Τάξη που κράτησε την πατρίδα όρθια. Μήπως η ρητορική πρέπει να προσδιορισθεί στις ευχαριστίες προς όλους εμάς, εσάς, εκείνους που με τον λιγοστό οβολό τους πλήρωσαν την κάθε υποχρέωση προς την πατρίδα. Γιατί το κράτος δεν είναι μια αόριστη έννοια, αντιθέτως είναι μια αυστηρώς προσδιοριζόμενη και την αποτελούμε όλοι εμείς, εσείς εκείνοι οι οποίοι πρέπει έστω και τώρα να αισθανθούν ότι δεν «προδώθηκαν» (λαικιστί), αντιθέτως δεν πρόδωσαν όπως οι μπαταχτσήδες, στάθηκαν με κόπο όρθιοι προς το υπέρτερο εθνικό συμφέρον. Αυτό ήταν και είναι το νόημα για τους αναποφάσιστους κυρ Αντώνη.
Αλλά ..., όταν απομακρύνεσαι από τη βάση σου, δεν ξέρεις πως να την ξαναγκαλιάσεις την δύσκολη στιγμή...
Αλλά ...τέτοια ώρα τέτοια λόγια
Ελπίζω ότι ο καιρός ΟΥ γαρ εγγύς
B-Rok-er