Από το Σεμνό & Ταπεινό
Οι παλαιότεροι αναγνώστες της ΜΥΣΤΗΡΙΑΣ ΟΜΑΔΑΣ θα θυμούνται καλώς πως, όταν το σωτήριο έτος 2008, ξεκίνησε το ελπιδοφόρο ταξίδι μας στην αχανή θάλασσα των blogs και, μετέπειτα, των social media (sic!), προβάλαμε ως βασική μας πρόθεση και στόχο το άνοιγμα της συζήτησης σχετικά με την ιδεολογική ταυτότητα της κεντροδεξιάς Παράταξης.
Ήτοι τις θέσεις της και τις προοπτικές της, επισημαίνοντας κύρια – και διαχρονικά – την ανάγκη να ανοίξει, επιτέλους, ένας ευρύς, πλατύς, ειλικρινής και «ακομπλεξάριστος» διάλογος για το τι θέλουμε, εν τέλει, να πρεσβεύουμε ως πολιτικός χώρος.
Και, μάλιστα, η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε ενόσω ακόμα η κυβέρνηση Καραμανλή ήταν ισχυρή και δεν ένιωθε την «ανάσα» του ΠΑΣΟΚ στο κατόπι της.
Δυστυχώς, παρά τις επίμονες και επίπονες προσπάθειές μας, δεν εισακουστήκαμε. Και για άλλη μια φορά, χάθηκε η ευκαιρία να ανοίξει μία συζήτηση, η οποία, πέραν των άλλων, θα είχε και μία απήχηση σε σημαντικό μέρος της κοινωνίας, η οποία έχει κουραστεί / βαρεθεί / μπουχτίσει να ακούει θεωρίες και «μπακαλιάρους» περί κεντροαριστεράς, ριζοσπαστικής αριστεράς και λοιπές «προοδευτικές» αερολογίες.
Αντίθετα, η Παράταξη κλείστηκε για άλλη μια φορά στο καβούκι της, ιδία δε μετά τη συντριβή στις εκλογές του 2009 ξεκίνησε μια απίστευτη «ομφαλοσκόπηση» απίστευτα «ρηχή» και απόλυτα «διαχειριστική».
Εκλέξαμε νέο Πρόεδρο του κόμματος, όχι επί τη βάσει ιδεολογικών θέσεων, αλλά με βάση το θυμικό.
Εν συνεχεία, κατά την πρώτη «μνημονιακή» περίοδο της κυβέρνησης ΓΑΠ, διολισθήσαμε σε έναν ιδιότυπο λαϊκισμό, ο οποίος, όπως τουλάχιστον εγώ τον εισέπραττα, είχε καταστήσει τη Ν.Δ. έναν «δεξιό ΣΥΡΙΖΑ».
Με τη συμμετοχή της Ν.Δ. στην κυβέρνηση Παπαδήμου, το κόμμα, πλέον, άρχισε να φυλλοροεί προς τα δεξιά του, με τα γνωστά «τραγικά» αποτελέσματα της ανάδειξης των ΑΝ.ΕΛ. και της Χ.Α. σε κόμματα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και την υποχώρηση της Ν.Δ. σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά.
Και σήμερα, πλέον, είμαστε μπροστά στο ενδεχόμενο, ο πάλαι ποτέ ανύπαρκτος ΣΥΡΙΖΑ, να φαντάζει ως η επόμενη κυβέρνηση του τόπου!!!
Όλα τα παραπάνω φρονώ, εν πολλοίς, ότι είναι αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της αδυναμίας, άλλως αδιαφορίας ή και δυσανεξίας, της ηγεσίας (και όχι μόνον) της Παράταξης να ανοίξει την κουβέντα για την οποία αναφέρθηκα παραπάνω.
Με συνέπεια, σήμερα, λίγες ημέρες πριν τις εκλογές, να υπάρχουν πολίτες, δεξιοί, κεντροδεξιοί, οι οποίοι δηλώνουν πρόθυμοι να ψηφίσουν τιμωρητικά σε βάρος του κόμματος που παραδοσιακά ψηφίζανε, όχι γιατί πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα βελτιώσει το βιωτικό τους επίπεδο, αλλά διότι αισθάνονται ότι έχει κοπεί, πλέον, κάθε συνεκτικός δεσμός τους με το κόμμα και με την Παράταξη γενικότερα.
Προσέξτε. Δεν αναφέρομαι σε παλιούς ψηφοφόρους που εσχάτως προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί πιστεύουν όσα πρεσβεύει ή γιατί έχουν τόσο πολύ βληθεί από την κρίση, ώστε «δεν έχουν τίποτε άλλο να χάσουν».
Μιλάω για ψηφοφόρους, οι οποίοι δεν θέλουν, κατά την άποψή τους, να έχουν σχέση με αυτή τη Ν.Δ., γιατί δεν τους εκφράζει, πια, ως πολιτικός φορέας. Και είναι ικανοί και πρόθυμοι να ψηφίσουν από ΠΟΤΑΜΙ μέχρι Χ.Α., αναλόγως του πόσο κεντροδεξιοί ή δεξιοί αισθάνονται ή αυτοπροσδιορίζονται.
Όλοι αυτοί, προσδοκούν και αναμένουν την επόμενη ημέρα του κόμματος, τις επόμενες επιλογές του ή ακόμη και μια νέα ηγεσία για να επιστρέψουν.
Φρονώ ότι η έλλειψη ιδεολογικού «έρματος» ευνόησε ιδιαιτέρως αυτό το φαινόμενο «αναχωρητισμού».
Για τον λόγο αυτό θεωρώ ότι, πλέον, καθίσταται επιτακτικό το άνοιγμα του κόμματος στην κοινωνική και ιστορική του βάση, ώστε να υπάρξει ένας ουσιαστικός διάλογος/ζύμωση για τον επαναπροσδιορισμό της ιδεολογικής του ταυτότητας.
Διότι μόνον έτσι, μόνον τότε, θα μπορέσει ξανά το κόμμα να ταυτιστεί με την ΠΑΡΑΤΑΞΗ, την οποία ο τόπος έχει σήμερα – και θα έχει ακόμα πιο έντονα στο άμεσο μέλλον – ανάγκη.
Θέλουμε να το καταλάβουμε; Έχει καλώς. Αν όχι, ας ετοιμαστούμε για πολιτικά «μνημόσυνα».
Υ.Γ.: Παρά ταύτα, και επειδή όλοι, λίγο ως πολύ, έχουν το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα, εγώ θα καλούσα όλους εκείνους τους απογοητευμένους ψηφοφόρους να προσέλθουν στις κάλπες και να δώσουν, με τη δύναμη που τους παρέχει ο ΣΤΑΥΡΟΣ, το μήνυμα αυτής της επόμενης ημέρας.
Διότι τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν την επόμενη Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. θα είναι αυτά που – κατά το μάλλον ή ήττον – θα διαμορφώσουν ή θα επηρεάσουν καθοριστικά και τον χαρακτήρα του κόμματος (και της παράταξης) στο προσεχές μέλλον.
Σεμνός & Ταπεινός
