Πολύ καλό άρθρο του Πρ. Παπαηλιόπουλου γιατί οι νέοι δεν ασχολούνται με την γεωργία

Τις πταίει;
Γράφει ο Πρόδρομος Παπαηλιόπουλος
H Φούλβια είναι μια φίλη που τη θυμάμαι χρόνια τώρα να πασχίζει να βρει μια αξιοπρεπή δουλειά. Πτυχία, ξένες γλώσσες, διδακτορικό, δεν είχαν κανένα αντίκρισμα στην «αξιοκρατική» ελληνική κοινωνία.
Έτσι ακολούθησε το δρόμο του εξωτερικού, βλέποντας ότι δεν μπορεί στην Αθήνα να κολλήσει ούτε ένα ένσημο!
Ζει εδώ και μήνες στο Λουξεμβούργο. Δεν την ρωτάω καν αν το αντέχει, για μένα κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ δύσκολο. Μια μέρα βγήκε στην αγορά και είδε στο μανάβικο, ελληνικά κάστανα. Τιμή κιλού; Κάθεστε στην καρέκλα μην πάθετε συγκοπή; Μόνον 38 ευρώ! Κάστανα που στην Αθήνα έχουν από τρία έως έξη ευρώ, πωλούνται έξω 38 ευρώ. Δεν ξέρω τι μεσολαβεί για να υπάρχει αυτή η εξωφρενική τιμή, δεν ξέρω επίσης αν τα χρήματα αυτά πάνε σε μεγάλο βαθμό στην τσέπη του Έλληνα παραγωγού ή κάποιου πονηρού μεσάζοντα που έτσι έχει πιάσει την καλή…

(Ελιά Καλαμών ακλάδευτη)

Με αφορμή τα κάστανα, το μυαλό μου ήρθε πάλι στο ελληνικό λάδι, άλλωστε είναι η εποχή του. Η χώρα μας έχει χιλιάδες ελαιώνες και αυτή την εποχή αρχίζει το μάζεμα της ελιάς το οποίο θα ολοκληρωθεί σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου.
Δυστυχώς και φέτος χιλιάδες εκτάσεις θα μείνουν εγκαταλελειμμένες… Πολλοί αγρότες αρνούνται να μαζέψουν το λάδι. Πρώτον γιατί είναι μια πραγματικά κοπιαστική δουλειά και δεύτερον γιατί η χαμηλή τιμή του δεν αποδίδει το προσδοκώμενο κέρδος. Αν αναλογιστεί κανείς μάλιστα ότι στην περιφέρεια ζουν μεγάλα σε ηλικία άτομα, η ελιά θέλει και νεανικά εργατικά χέρια, άρα και κόστος για τους εργάτες με μεροκάματο 40 έως 50 ευρώ, ποσό απαγορευτικό για πολλούς κτηματίες.

(Ελιά Καλαμών μετά το κλάδεμα)

Πολλοί πάλι βολεύονται με τις επιδοτήσεις, που όσο μικρές και εάν είναι δίνουν κάποια χρήματα για μια αγροτική οικογένεια. Αυτό όμως, κατά την άποψη μου πάντα, δεν αποτελεί δικαιολογία για όσους παρατάνε τα κτήματα τους στο έλεος του θεού.  Το λάδι ήταν είναι και θα είναι το «χρυσάφι» της ελληνικής γης και εάν η πολιτεία έδινε και κάποιες κατευθύνσεις στους αγρότες και ιδιαίτερα στους πιο νέους που δεν πρέπει να εγκαταλείψουν την ύπαιθρο, ασφαλώς και αυτός ο τόπος εκτός από τον Τουρισμό θα μπορούσε να έχει πολύ περισσότερα οφέλη και από το ελαιόλαδο.
Θα το ξαναπώ και ας γίνω γραφικός. Ένα στενό συγγενικό μου πρόσωπο αγοράζει λάδι από την Αχαΐα και το μεταφέρει στη Γαλλία όπου έχει σημαντικό κέρδος, καθώς το κράτος εκεί τον φορολογεί μόνο με 15%!!!

(Το κλάδεμα της ελιάς θέλει τρόπο μα και πολύ κόπο)

Στην Ελλάδα αν κάποιος θέλει να ιδρύσει μια εταιρία για να πουλάει λάδι εντός Ελλάδος, ή στο εξωτερικό, θα έχει με το καλημέρα μηνιαίο ποσό για τον ΟΑΕΕ, ΦΠΑ 23% και φόρο 26% από το πρώτο ευρώ κέρδους. Πολύ απλά η ελληνική πολιτεία εχθρεύεται τον νέο επιχειρηματία και δεν δίνει ουσιαστικά κίνητρο σε νέους για να ξεκινήσουν κάτι στη ζωή τους. Άλλωστε η χώρα μας παράγει πολλά προϊόντα για τα οποία θα έδειχναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι ξένες αγορές. Πως μπορεί να αλλάξει αυτή η αρνητική εικόνα; Ποια κίνητρα λοιπόν πρέπει να δώσει η πολιτεία για να βοηθήσει τους νέους επιχειρηματίες; Φταίει η νοοτροπία μας και το βόλεμα στο καφενείο και το τάβλι, νοοτροπία που κυριάρχησε σε μεγάλο κομμάτι της περιφέρειας μετά το 1980; Μπορεί να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο; Ή θα εξακολουθούμε να εισάγουμε λεμόνια Αργεντινής, ελληνικό λάδι μέσω Γερμανίας (ναι υπάρχει και αυτό) ή φιστίκια Μολδαβίας και Βουλγαρίας; Έχει ευθύνες το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης; Ή έχει ευθύνες και ο Έλληνας παραγωγός είτε μικρός είτε μεγάλος;