Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

Άρθρο για το έπος των offshore εταιρειών


Το έπος των offshore εταιρειών
ΜΑΡΙΛΗ ΜΑΡΓΩΜΕΝΟΥ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
«Τον άντρα Μούσα, τον πολύτροπο να μου ανιστορήσεις / που βρέθηκε ώς τα πέρατα του κόσμου να γυρνά...». Οπως αρχίζει το έπος του ο Ομηρος, έτσι αρχίζει και το έπος των offshore.
Στον ρόλο του «άνδρα του πολύτροπου», που τις τελευταίες ημέρες διεκδικεί ο Γ. Καρατζαφέρης, μεγαλούργησαν νωρίτερα εκλεκτοί συνάδελφοί του.
Πρώτος ξεκίνησε το ταξίδι του ώς τα πέρατα της νομιμότητας ο Γ. Βουλγαράκης, και ύστερα τσαλαβούτησε σε θολές, υπεράκτιες θάλασσες ο Ακης Τσοχατζόπουλος. Κάπου στον δρόμο, συνάντησε πίσω από τους φοίνικες τους μοναχούς από το Βατοπέδι, ενώ στο βάθος ίσα που διακρινόταν ο υπουργός της μιας νύχτας, Γ. Βερνίκος. Αλλά αντί να ξεκινήσουμε και αυτό το έπος «in medias res», καλύτερα να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Είναι στην 1η ραψωδία του έπους των offshore που ο Α. Τσοχατζόπουλος ξεκινά για τη Μονρόβια της Λιβερίας, να στήσει τη Bluebell και την Torcaso, τις offshore που θα παίξουν Μονόπολη στους δρόμους των Αθηνών. Στον γυρισμό, όμως, η Βίκυ Σταμάτη ως άλλη Καλυψώ τον παρασύρει στο Four Seasons στο Παρίσι, και αρχίζει η μεγάλη περιπέτεια: οι ανθρωποφάγοι Λαιστρυγόνες πετούν πέτρες έξω από το σπίτι της Δ. Αρεοπαγίτου, οι τηλεοπτικές Σκύλες «στολίζουν» με τα έξι τους κεφάλια τον πρώην υπουργό στα τηλεοπτικά κανάλια, και τελικά η Χάρυβδη τον ρουφά και τον ξεβράζει στην πίσω αυλή του Κορυδαλλού.
Ομως οι έτεροι υπεράκτιοι υπουργοί καθόλου δεν παραδειγματίζονται. Ο Γ. Βουλγαράκης, ας πούμε, μένει σαν το σκύλο Αργο πιστός στις offshore του, και με αγαπημένο μότο το «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», αφήνει την τελευταία του υπουργική πνοή στο υπεράκτιο κατώφλι του Βατοπεδίου. Φυσικά, όταν αποκαλύπτεται πως και το Βατοπέδι ακόμα διαθέτει offshore, η ραψωδία αρχίζει να μοιάζει με παρωδία.
Οπότε ταιριάζει και το επόμενο επεισόδιο, αυτό που αντιστοιχεί στην τύφλωση του Πολύφημου, το οποίο περιλαμβάνει την παροδική τύφλωση όλων των στελεχών της κυβέρνησης, που δεν σκέφτηκαν πως ο νέος υφυπουργός Ναυτιλίας είναι μέτοχος της offshore που φέρει το όνομά του: «Vernicos Offshore Group SA».
Αποτέλεσμα; Ο ΣΥΡΙΖΑ βγάζει το μάτι της κυβέρνησης, ο υπουργός παραιτείται, και στη θέση του μπαίνει ο μυθικός «Κανένας», όπως θα έλεγε χαμογελώντας θυμόσοφα ο Ομηρος, και κατσουφιάζοντας ο Αντώνης Σαμαράς.
Εκτοτε, στα κύματα των offshore μένει μοναχό να κλυδωνίζεται το σκάφος «Iliatoras of London» που σαν την «Κριστίν» του Στίβεν Κινγκ έχει αποκτήσει δική του βούληση. Ή τουλάχιστον, κάτι τέτοιο υποστήριζε ο συνήθως πολυμήχανος, αλλά στο δικαστήριο κάπως αμήχανος, Πάνος Καμμένος, όσο ο Α. Γεωργιάδης τριγυρνούσε στα κανάλια κι έλεγε πως ο «Iliatoras» των 18 μέτρων ανήκε σε υπεράκτια εταιρεία που είχε άμεση σχέση με τον αρχηγό των ΑΝΕΛ.
Βλέπετε, συνήθως, η ένταση κορυφώνεται όταν το τροπικό κλίμα των offshore εισβάλλει στην παγερή σιωπή της δικαστικής αίθουσας. Μια εμπειρία που πολύ σύντομα θα βιώσει ο αρχηγός του ΛΑΟΣ.
Οπως αναδύονται από τα κύματα τα μαγικά νησιά, έτσι αναδύθηκε από το βάθος της μνήμης των εφοριακών η παλαιά δήλωση πόθεν έσχες του Γ. Καρατζαφέρη. Αυτή στην οποία ανέφερε την υπεράκτια εταιρεία «Catalina LTD». Ποιος να έλεγε τότε, το μακρινό 1993, πως, όπως το νησί της Κίρκης μετέτρεψε τους συντρόφους του Οδυσσέα σε γουρούνια, έτσι και το νησί της offshore θα μετέτρεπε τα ελικόπτερα Super Puma σε υπεράκτιες μίζες ύψους 1,65 εκατ. ευρώ;
Κάπως έτσι, ο Γ. Καρατζαφέρης ετοιμάζεται να γίνει ο πρώτος... υπεράκτιος κομματάρχης, αφού το ΛΑΟΣ για να συνεχίσει να υπάρχει, μάλλον θα χρειαστεί να μεταφέρει και αυτό την έδρα του στα νησιά Τερκς και Κέικος. Κι όσο για τον αρχηγό του... μπορεί να επιμένει ο Αδωνις Γεωργιάδης σε ρόλο Πηνελόπης να υφαίνει το σάβανο στα πηγαδάκια της Βουλής και να το ξηλώνει στα κανάλια, αλλά όπως ο ήλιος δύει στα τροπικά νησιά, αχνοφέγγει πια ο τελικός προορισμός ενός ακόμα θαυμαστή της θολής γραμμής των οριζόντων. Καθώς, ο Ακης Τσοχατζόπουλος ετοιμάζει «welcome drink» στο προαύλιο του Κορυδαλλού, για τον Γ. Καρατζαφέρη ο παλιός στίχος έχει πια νέα έννοια: «Σημασία έχει το ταξίδι. Οχι ο προορισμός».