Γράφει ο Ηλίας Δημητρέλλος
(Πηγή : http://ellnews.com)
Εν όψει των επικείμενων εκλογών, όποτε και αν τελικά προκηρυχθούν, οι δύο μονομάχοι, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, θα προσπαθήσουν να συσπειρώσουν γύρω τους ικανές ομάδες ψηφοφόρων που θα τους δώσουν πλεονέκτημα.
Η άγρα ψηφοφόρων έχει καταστεί πρόβλημα υπαρξιακό για τα δύο κόμματα, καθώς εντός αυτών μαίνεται έντονη αντιπαράθεση για την κατεύθυνση που πρέπει να κινηθούν. Έχοντας καρπωθεί εκλογικά τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ, στον ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερή Πλατφόρμα πιέζει να κινηθεί το κόμμα προς τα αριστερά, ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Οικολόγοι (κυρίως), και ΚΚΕ, λόγω της ιδεολογικής συγγένειας με πλείστα όσα στελέχη που απαρτίζουν τις αριστερές συνιστώσες του. Ο ισχυρός αντίλογος αντιπαραβάλλει ότι τα περιθώρια άντλησης ψηφοφόρων από αυτό τον χώρο είναι ιδιαιτέρως περιορισμένα και επουδενί δύνανται να δώσουν τη νίκη. Εξ ου και η στροφή του Αλέξη Τσίπρα προς τον σοσιαλδημοκρατικό ρεαλισμό και τα ανοίγματα προς Εκκλησία και δεξιούς ψηφοφόρους με καραμανλικά χαρακτηριστικά. Στη Ν.Δ. τα «στρατόπεδα» είναι επίσης χωρισμένα σε εκείνους που προτείνουν η παράταξη να κινηθεί προς το κέντρο και σε εκείνους που θέλουν να στρίψει αποφασιστικά προς τα δεξιά.
Από τη μια είναι όσοι θέλουν να στρέψουν τη Ν.Δ. προς τον πάλαι ποτέ «μεσαίο χώρο». Το μειονέκτημα αυτής της θέσεως είναι κυρίως οι εκφραστές της, καθώς η πλειοψηφία αυτών διακατέχεται από ιδεολογικές εμμονές νεοφιλελεύθερης αποχρώσεως. Οι λίγες εξαιρέσεις δεν πείθουν ότι οι σκληροπυρηνικοί δεν θα μετατρέψουν τη Ν.Δ. σε μεγάλη «Δράση»...
Από την άλλη βρίσκονται οι θιασώτες της «λαϊκής» ή καλύτερα μάλλον «λαϊκίστικης» δεξιάς και οι προερχόμενοι από τον ΛΑΟΣ, που επιθυμούν μια Ν.Δ. πιο «δεξιά» παρά ποτέ. Και εδώ όμως το μειονέκτημα αυτής της θέσεως είναι κυρίως οι εκφραστές της.
Φρονώ ότι σε αυτές τουλάχιστον τις εκλογές τα περιθώρια άντλησης ψήφων από τα δεξιά της Ν.Δ. είναι περιορισμένα. Όσοι ψηφοφόροι «μετανάστευσαν» προς κόμματα της άκρας δεξιάς πολύ δύσκολα θα επαναπατριστούν άμεσα και σε αυτό το πολιτικό σκηνικό. Σε αυτήν τη χρονική συγκυρία πρόκειται για «χαμένους» ψηφοφόρους που πιο εύκολα θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ παρά Ν.Δ., όπως άλλωστε αποτυπώνουν και οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις.
Προκειμένου όμως να έχει ελπίδες η Ν.Δ., δεν πρέπει να είναι μονόδρομος η επιλογή στόχευσης. Να μη χαρίσει όσους ψήφισαν το 2012 ΑΝ.ΕΛ. ή ακόμη και Χρυσή Αυγή, πείθοντας ότι η Ν.Δ. διαθέτει ακόμη πατριωτικά χαρακτηριστικά.
Καθώς λοιπόν η μεν Ν.Δ. μικρά περιθώρια έχει να αντλήσει ψηφοφόρους από τα δεξιά της, ο δε ΣΥΡΙΖΑ από τα αριστερά του, καθίσταται αυτονόητο ότι τη νίκη θα δώσουν κατ’ αρχήν οι κινούμενοι πέριξ του κέντρου ψηφοφόροι, αλλά κυρίως εκείνοι που θα ψηφίσουν με γνώμονα την επίτευξη του αυτονόητου για αυτούς και τη χώρα. Οι αποκαλούμενοι και «νοικοκυραίοι». Αυτή είναι η κρίσιμη μάζα που θα βγάλει το πρώτο κόμμα.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, τούτη δω τη στιγμή δεν υπάρχει καμία σταθερά. Το τότε πολιτικό και κυρίως οικονομικό κλίμα, καθώς και οι χειροπιαστές αποδείξεις ανάκαμψης ή όχι, θα πείσουν ή μη, κρίνοντας το εκλογικό αποτέλεσμα.
