Απέναντι στις αγορές
Αλέξης Παπαχελάς
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Είναι διαφορετικό να διαβάζεις ή να γράφεις για τις αγορές και εντελώς άλλο να τις ακούς και να τις βλέπεις μπροστά σου. Οι πολιτικοί μας, και η «πιάτσα» γενικότερα, είναι εθισμένοι στο εγχώριο νταραβέρι και ξεχνούν ότι είμαστε κομματάκι ενός πολύ μεγάλου παζλ. Η Ελλάδα έδειξε τα τελευταία δύο χρόνια ότι πήγαινε καλύτερα. Η κυβέρνηση έκανε μια τεράστια δημοσιονομική προσαρμογή, προσπάθησε όσο μπορούσε να ενθαρρύνει επενδύσεις και επενδυτές και το πράγμα άρχιζε να γυρίζει. Βοήθησε βεβαίως και το γεγονός ότι υπήρξε μία περίοδος μεγάλης ρευστότητος σε παγκόσμιο επίπεδο, οπότε η χώρα μας άρχισε να καταγράφεται ως «ευκαιρία». Οι αγορές λειτουργούν σαν το κοπάδι που τρέχει, χωρίς να είναι σίγουρο πού πάει, ακολουθώντας πάντοτε τον πρώτο που κάνει μια τολμηρή κίνηση και του βγαίνει. Ετσι συνέβη και στην Ελλάδα.
Τώρα όμως το κλίμα αλλάζει, με ραγδαίο τρόπο, και αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν ομαλά με την τρόικα, αλλά και στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι, θα έχουμε μπροστά μας ένα τσουνάμι εξόδου κεφαλαίων από τη χώρα. Οι εκπρόσωποι των αγορών δεν έχουν καθόλου υπομονή για απρόβλεπτες καταστάσεις με μεγάλες διακυμάνσεις και υψηλό ρίσκο. Εμείς βλέπετε έχουμε συνηθίσει να συζητάμε όλη μέρα ότι «α, μπορεί και να βρεθούν οι 180, ίσως ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει πιο μετριοπαθής και να μπει στο περιθώριο ο Λαφαζάνης κλπ. κλπ.». Οι άνθρωποι των αγορών δεν θέλουν να πάρουν το ρίσκο των 145+ δικών μας νεοβυζαντινών σεναρίων. Και το χειρότερο; Δεν τους ενδιαφέρει να ασχοληθούν και πολύ περισσότερο. Προτιμούν, με απλά λόγια, να κλείσουν τις θέσεις τους πριν από τα Χριστούγεννα, να προστατεύσουν τα μπόνους τους αν μπορούν και να μας ξανάρθουν όταν εμείς σοβαρευτούμε μεταξύ μας ή όταν γίνουμε πραγματική τριτοκοσμική ευκαιρία. Αυτό που εμείς δεν καταλαβαίνουμε μερικές φορές είναι πως έχουν απέναντί τους μια υδρόγειο με πολλές ευκαιρίες και δεν έχουν απολύτως καμία υποχρέωση ή εμμονή με την Ελλάδα. Είναι μεγάλος ο πλανήτης, κουρασμένη η Ευρώπη και η Ελλάδα μία μικρή προβληματική κουκίδα. Φοβάμαι, όμως, πως όταν το αντιληφθούμε ίσως θα είναι αργά...
