Ο Καραγκούνης, ο Μήτρογλου και… η Βουλή
Από τον Πρόδρομο Α. Παπαηλιόπουλο
(Πηγή : http://www.zeronews.gr)
Το 2002 σαν από ένστικτο αγόρασα το πρώτο διαρκείας της Εθνικής. Θυμάμαι το πέναλτι του Τσιάρτα με την Ιρλανδία στη Λεωφόρο, που έστειλε την Εθνική στην Πορτογαλία… Στον ημιτελικό με την Τσεχία πήρα την μεγάλη απόφαση. Ώρα για τον τελικό…
Πήρα τον αδερφό μου το Νίκο από το Star, τον Νίκο απ το MEGA και τον Γιάννη τον φίλο μου από το Ζούμπερι! Βρεθήκαμε σε μια μέρα στην Πορτογαλία!
Ήταν μια μαγεία όταν ο Χαριστέας έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα. Δεν περιγράφεται σε μια κόλλα χαρτί αν δεν το ζήσετε μέσα στο γήπεδο πιστέψτε με… Όταν η Εθνική σήκωσε το Ευρωπαϊκό στα χέρια η ευτυχία ήταν ανείπωτη…
Από τότε πέρασαν εννέα χρόνια και η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου είναι συνεχώς παρούσα σε όλες σχεδόν τις διοργανώσεις!!! Παρακολουθώ την ομάδα από κοντά…
Από αυτή την ομάδα ο Γιώργος Καραγκούνης είναι και τώρα παρών, με την φλόγα ενός νέου ποδοσφαιριστή!
Πολλοί τον κοροϊδεύουν για το αργό ποδόσφαιρο, όμως ο Γιώργαρος είναι ηγέτης! Στην ομάδα τώρα ξεχωρίζει αναμφισβήτητα ο Κώστας Μήτρογλου, που έχει βάλει ήδη την σφραγίδα του σε αυτή την Εθνική. Είναι όλοι τους μια «γροθιά».
Μοιραία έκανα έναν απλό παραλληλισμό. Ποδόσφαιρο και πολιτική, τόσο κοντά μα και τόσο μακριά!
Υπάρχει ο Σαμαράς της Εθνικής, μα υπάρχει και … ο πρωθυπουργός Σαμαράς. Δεν θέλω να λαϊκίσω μα δεν μπορώ να μην το σχολιάσω. Είκοσι δυο ποδοσφαιριστές έχουν ένα όραμα έναν στόχο και σχεδόν πάντα το πετυχαίνουν, αθόρυβα και μεθοδικά εδώ και μια δεκαετία και κάνουν περήφανους τους Έλληνες!
Τόσο δύσκολο είναι για τους 300 της Βουλής να αποκτήσουν ένα κοινό όραμα για να σωθεί η χώρα; Και εντάξει θα μου πείτε οι 300 είναι πολλοί, εντάξει το καταλαβαίνω, έστω οι 200 ας πούμε, δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε ένα σχέδιο; Σε δέκα βασικά σημεία – και ας διαφωνούν στις λεπτομέρειες - να το θέσουν στους Ευρωπαίους ηγέτες και η χώρα να πορευτεί με ομόνοια, με επιμονή και προσπάθεια, ώστε να βγει από το αδιέξοδο;
Το πείσμα του Καραγκούνη, την ψυχραιμία του Σαλπιγγίδη, την εξυπνάδα και την ευστοχία του Μήτρογλου, την πείρα του Τοροσίδη, την ταχύτητα του Χολέμπα, όλα αυτά τα στοιχεία δεν μπορούν να τα αντιγράψουν οι Έλληνες πολιτικοί; Δεν μπορούν να κάνουν ένα βήμα μπροστά, να βάλουν λίγη φαντασία, πείσμα και όραμα στην πολιτική τακτική τους;
Μέχρι να γίνει αυτό, εγώ αλλά και χιλιάδες άλλοι θα αγαπάμε την Εθνική γιατί μας δίνει χαρά και «διδάσκει» τους νέους. Και θα φωνάζουμε «Ελλάς ολέ ολέ δεν σταματώ να τραγουδώ ποτέ…Ελλάς ολέ ολέ…»
