«Η ομερτά του ντόπινγκ σπάει»
Ο συγγραφέας Χ. Ντέρκσεν μιλάει στην «Κ» για τις αποκαλύψεις του
Του Γιώργου Γεωργακόπουλου
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr/)
«Η «Ομερτά», η ένοχη σιωπή αναφορικά με το ντόπινγκ στο ποδόσφαιρο, πρέπει να αρχίσει να σπάει, όπως γίνεται και στα άλλα αθλήματα σαν την ποδηλασία» λέει στην «Κ» ο Ολλανδός δημοσιογράφος και συγγραφέας, Χουίντο Ντέρκσεν, του οποίου το βιβλίο αναστάτωσε το ολλανδικό και ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο με τις αποκαλύψεις για χρήση αμφεταμινών από τις σπουδαίες ομάδες του Αγιαξ και της Εθνικής Ολλανδίας, μεταξύ άλλων, στη δεκαετία του 1970.
Ο κ. Ντέρκσεν επιβεβαιώνει με έμφαση την αποκάλυψη που περιέχεται ασαφώς στο βιβλίο του «Τα Ποδοσφαιρικά Μυστήρια: Λύθηκαν», ότι οι παίκτες του Αγιαξ που κατέκτησαν το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών του συλλόγου στον τελικό του Γουέμπλεϊ το 1971 κόντρα στον Παναθηναϊκό ήταν ντοπαρισμένοι με αμφεταμίνες, πιθανόν χωρίς καν να το γνωρίζουν.
«Ναι, το γνωρίζω ότι έπαιρναν αμφεταμίνες τότε, όπως έπαιρναν τακτικά και από τη δεκαετία του ‘60. Η σχετική αποκάλυψη περιέχεται στο βιβλίο μου και ανήκει στη μαρτυρία του Σάλο Μίλερ, που ήταν μέλος της ιατρικής ομάδας του Αγιαξ εκείνη την εποχή. Οπως μαρτυρεί, υπήρχε ένας γιατρός, ο Τζον Ρόλινκ, ο οποίος παρασκεύαζε τις αμφεταμίνες για τον Αγιαξ και για άλλες ομάδες, και οι παίκτες τις έπαιρναν νομίζοντας ότι πρόκειται για βιταμίνες» δηλώνει στην «Κ» ο κ. Ντέρκσεν.
Το βιβλίο του που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες, έχει προκαλέσει πάταγο καθώς περιέχει πολλές άλλες μαρτυρίες και αποκαλύψεις με τις οποίες ουσιαστικά καταρρίπτει τον μύθο του «Τόταλ Φούτμπολ», δηλαδή του Ολοκληρωτικού Ποδοσφαίρου των Ολλανδών.
Οπως λέει, οι αμφεταμίνες ήταν πολύ διαδεδομένες στο ολλανδικό ποδόσφαιρο στη δεκαετία του 1970. «Και ο Αγιαξ έπαιρνε, και η Φέγενορντ, και η Τβέντε, και βεβαίως η Εθνική Ολλανδίας, που έφτασε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1974 και το 1978. Πάντως, για τον τελικό του ’78 λέγεται ότι και οι Αργεντινοί είχαν πάρει κάποιες ουσίες, οπότε μάλλον ο τελικός εκείνος παίχτηκε στα ίσα», υποστηρίζει ο κ. Ντέρκσεν.
Οι συνέπειες των ουσιών εκείνων ήταν σοβαρές για πολλούς ποδοσφαιριστές: «Εχουμε ισχυρές υποψίες ότι το ντοπάρισμα εκείνο έπληξε σημαντικά την υγεία των ποδοσφαιριστών. Πολλοί πρώην διεθνείς Ολλανδοί έχουν υποστεί καρδιακά προβλήματα στα 50 τους, πράγμα που δεν θα έπρεπε να συμβαίνει» επισημαίνει. Δέχεται μάλιστα ότι μια πιθανή συνέπεια του ντόπινγκ μπορεί να είναι και η αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση, ή Νόσος Λου Γκέριγκ.
Σίγουρα δεν θα κέρδισε πολλούς φίλους στον χώρο του ποδοσφαίρου με όσα αποκαλύπτει ο Ολλανδός συγγραφέας, ενώ στο βιβλίο υπάρχει και μαρτυρία ότι αμφεταμίνες έπαιρνε και ο σημερινός πρόεδρος της UEFA, Μισέλ Πλατινί: Ο Ολλανδός Τζόνι Ρεπ, συμπαίκτης του Γάλλου σούπερ σταρ τότε στη Σεντ Ετιέν, καταθέτει στον κ. Ντέρκσεν ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο Πλατινί και οι άλλοι παίκτες της ομάδας έπαιρναν αμφεταμίνες.
Στην ερώτησή μας εάν φοβάται ότι μπορεί να αντιμετωπίσει προβλήματα, μεταξύ των οποίων και μηνύσεις από τους άμεσα θιγόμενους για τις αποκαλύψεις του βιβλίου του, ο κ. Ντέρκσεν απαντά με ένα ξεκάθαρο «Οχι!», εξηγώντας ότι έτσι κι αλλιώς οι αποκαλύψεις σε άλλα αθλήματα, όπως στην ποδηλασία, έχουν αρχίσει να έρχονται η μία μετά την άλλη. «Υπάρχει στο ποδόσφαιρο μια ομερτά που σπάει», μας λέει, και επισημαίνει την πρόσφατη έκθεση του Πανεπιστημίου της Λειψίας που αποκαλύπτει ότι οι Δυτικογερμανοί ήταν ντοπαρισμένοι τόσο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954, που κατέκτησαν, όσο και σε αυτό του 1966 όπου ηττήθηκαν στον τελικό από την οικοδέσποινα Αγγλία. Αντίστοιχες αποκαλύψεις είχε κάνει και ο Γερμανός τερματοφύλακας Χάραλντ Σουμάχερ το 1987 και μπήκε στον «πάγο» από την εθνική Δυτικής Γερμανίας.
«Βλέπετε λοιπόν ότι δεν είναι θέμα αποκλειστικά ολλανδικό, κάθε άλλο μάλιστα» υπογραμμίζει ο Ολλανδός αθλητικογράφος. Προσθέτει, πάντως, ότι δεν σκοπεύει να ασχοληθεί άλλο με το θέμα αυτό έχοντας πιάσει πλέον κάτι άλλο. «Το αφήνω αυτό σε άλλους δημοσιογράφους τώρα», δήλωσε.
Tα... σοκολατάκια του Αγιαξ
Οι αποκαλύψεις του βιβλίου του Χουίντο Ντέρκσεν επιβεβαιώνουν μια παλαιότερη ένδειξη: Δύο χρόνια μετά τον τελικό του Γουέμπλεϊ, ο αμυντικός του Αγιαξ, Μπάρι Χουλσόφ, παρών τόσο στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1971 όσο και στους δύο επόμενους, αποκάλυψε σε ολλανδικό περιοδικό ότι αυτός και οι συμπαίκτες του έπαιρναν χάπια που τους ανέβαζαν πολύ την αντοχή και τη δύναμη.
Οπως είχε πει τότε, το 1973, με μάλλον αθώο τρόπο ο Χουλσόφ στο πολιτικό περιοδικό «Φράι Νέντερλαντ», «θυμάμαι καλά πριν από μερικές σεζόν, λίγο πριν από τον εκτός έδρας αγώνα κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης, ότι μας έδωσαν από ένα λευκό χάπι και κάτι άλλο μέσα σε μια κάψουλα. Εμείς το ονομάζαμε «Χάγκελσλαγκ» [δηλαδή σοκολατάκια] αλλά δεν έχω ιδέα τι ήταν. Νιώθαμε όμως πολύ δυνατοί και δεν λαχανιάζαμε ποτέ. Το κακό μόνο ήταν ότι έχανες όλο το σάλιο από το στόμα σου».
Κατονόμασε μάλιστα συγκεκριμένα τον δρα Τζον Ρόλινκ ως αυτόν που προετοίμαζε τα φαρμακευτικά αυτά σκευάσματα, ενώ ανέφερε ακόμη ότι κάποιες φορές ο ίδιος υπέφερε κι από ναυτία μετά από αγώνες πριν από τους οποίους είχε κάνει χρήση των φαρμάκων εκείνων.
Ο ίδιος πάντως ο δρ Ρόλινκ είχε διαψεύσει τις σχετικές υποψίες, λέγοντας σε δηλώσεις του: «Να ντοπάρω τον Αγιαξ; Φυσικά και όχι. Ορισμένοι παίκτες μόνο που είχαν άγχος πριν από αγώνα μού ζητούσαν να πάρουν κάποιο από τα σκευάσματά μου, όμως είμαι ξεκάθαρος ότι αυτά δεν είχαν επιβλαβή φύση».
