Οι πρώτες 100 ώρες ενός επίδοξου πρωθυπουργού
Του Στέφανου Κασιμάτη
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Περιέργως, για έναν τόσο συντηρητικό πολιτικό της Αριστεράς, ο Αλέξης Τσίπρας πρωτοτύπησε.
Στην πολυσυζητημένη συνέντευξή του στην «Αυγή», ο άνθρωπος που ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα από την ΚΝΕ (και μάλιστα όταν έπεφτε το τείχος του Βερολίνου...) δεν μας είπε μόνον το πρόγραμμα των πρώτων εκατό ημερών στην εξουσία (κλασικό και αναμενόμενο πλέον από κάθε επίδοξο πρωθυπουργό), αλλά, «σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος», μας έδωσε και το πρόγραμμά του των πρώτων εκατό ωρών ―που, υποθέτω, θα αρχίσουν να μετρούν μετά το πάρτι της νίκης.
Τι θα κάνει, λοιπόν, ο Αλέξης τις πρώτες τέσσερις ημέρες του στην εξουσία. Θα αντικαταστήσει το Μνημόνιο με ένα Εθνικό Σχέδιο Ανάπτυξης και Ανασυγκρότησης, έτσι λέει. Εδώ έχει ενδιαφέρον ότι ο Αλέξης αποφεύγει να δηλώσει ευθέως ότι θα το ακυρώσει, διότι εξηγεί ότι θα το έχει ήδη ακυρώσει ο λαός με την ψήφο του. Τι σημαίνει αυτό; Οτι δεν ξέρει από τώρα ―άσε πρώτα να έρθει η ώρα και ύστερα βλέποντας και κάνοντας. Η σκόπιμη ασάφειά του αφήνει χώρο ακόμη και για να επαναλάβει το all time classic παπατζιλίκι του Ανδρέα με τις αμερικανικές βάσεις, τις οποίες ο Μεγάλος έδιωχνε, ενώ εκείνες έμεναν...
Σε κάθε περίπτωση, το πρόγραμμα του προέδρου θα είναι φουλ. Διότι θα πρέπει να φτιάξει και «δίκαιο και σταθερό φορολογικό σύστημα» και «νέο αναπτυξιακό νόμο». Αυτά θα περιέχονται στο Εθνικό Σχέδιό του, μαζί με τα εύκολα, δηλαδή την επαναφορά συλλογικών συμβάσεων, κατώτατου μισθού στο προ Μνημονίου επίπεδο, των νόμων που ελέγχουν τις απολύσεις κ.λπ. Ολα αυτά σε τέσσερις ημέρες, παρακαλώ!
Αλλά, θα μου πείτε, γιατί όχι; Αν κάποιοι πιστεύουν ότι ο Θεός έπλασε τον κόσμο σε επτά ημέρες, γιατί ο Τσίπρας να μη πιστεύει ότι θα φέρει σχέδιο ανάπτυξης και ανασυγκρότησης σε τέσσερις; Αλλωστε, για να μην κοροϊδευόμαστε, αν αφήσουμε στην άκρη τα ηχηρά που υπόσχεται, δεν προκύπτει ότι θα φτιάξει κάτι· απλώς θα καταστρέψει ―πράγμα ευκολότερο της δημιουργίας. Πάντως, είτε πρόκειται για καταστροφή είτε για δημιουργία, αν όλα αυτά ο πολυπράγμων πρόεδρος τα καταφέρει σε τέσσερις ημέρες, δεν προβλέπεται στο πρόγραμμά του χρόνος για ύπνο.Τουλάχιστον όμως, ας μην ξεχνά να κάνει πότε πότε κανένα ντουσάκι και, φυσικά, να πλένει τακτικά τα δόντια του. Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά ―ακόμη και για όσους εντάχθηκαν στην ΚΝΕ το 1989...
Το γνωστό τέρας
Λίγο καιρό πριν από την 28η Οκτωβρίου, οι αρμόδιοι του υπουργείου Περιβάλλοντος κ.λπ. έκριναν ότι ήταν απαραίτητη η προμήθεια 18 ελληνικών σημαιών για τα κτίρια όπου στεγάζονται οι υπηρεσίες του υπουργείου (περί τα 12, αν δεν κάνω λάθος) και, υποθέτω, για τα γραφεία υπουργού, υφυπουργού και άλλων μεγαλοσχημόνων. Προφανώς, οι σημαίες που υπήρχαν είχαν φθαρεί, οπότε πολύ ορθά έπραξαν οι αρμόδιοι: το επιβάλλει η στοιχειώδης αξιοπρέπεια, ακόμη και στους χρεοκοπημένους, το εθνικό σύμβολο να μην είναι σε κατάσταση πατσαβούρας. Εξάλλου, το κόστος για την προμήθειά τους ήταν αμελητέο: 398,52 ευρώ με τον ΦΠΑ, μόλις 18 ευρώ το τεμάχιο. Μιλούμε, δηλαδή, για απλές σταμπωτές σημαίες από ευτελές συνθετικό ύφασμα, όχι τίποτε ραφτές από βαρύ λινό ύφασμα εμπλουτισμένο με μαλλί.
Ωστόσο, το εξωφρενικό της υπόθεσης είναι ότι, στην τρισέλιδη απόφαση για την προμήθεια, η έγκριση βασίζεται σε 9 διαφορετικούς νόμους, 3 προεδρικά διατάγματα, 5 υπουργικές αποφάσεις και μία πρωθυπουργική! Περίτρανη απόδειξη του λόγου για τον οποίο το ελληνικό Δημόσιο έχει αποτύχει στον προορισμό του: η λογική της λειτουργίας του είναι βασισμένη στην τήρηση των τύπων και των κανονισμών, όχι στην παραγωγή αποτελέσματος. Υπό το κράτος μιας τέτοιας λογικής, ακόμη και ο ικανός υπάλληλος υποχρεώνεται να γίνει άχρηστος. Αν μάλιστα αναλογισθούμε και την ταυτόχρονη ισχύ του νόμου του Πάρκινσον (μια δουλειά επεκτείνεται όσο χρειάζεται για να καλύψει τον διαθέσιμο χρόνο για την ολοκλήρωσή της), ο καθένας καταλαβαίνει γιατί ο Καραμανλής Β΄ ο Ακούραστος εξαντλήθηκε και μόνο που μίλησε για «επανίδρυση του κράτους»...
Μελετούν
Είναι ευτυχής η συγκυρία όταν το χιούμορ παράγεται από εκείνους που δεν διαθέτουν ούτε ίχνος του. Εκείνους μάλιστα που, όποτε είχαν την εξουσία στα χέρια τους, το χιούμορ ήταν το πρώτο που έσπευσαν να πατάξουν. Παράδειγμα, ο υπέροχος τίτλος στον «Ριζοσπάστη» της περασμένης Κυριακής: «Μελετάμε την πείρα της απεργίας στις 6 Νοέμβρη»...
Τα ζώα τους αργά
Μας πήρε πόσο; Τρία χρόνια και κάτι παραπάνω, ώστε να ακούσουμε επιτέλους ότι ενδέχεται -απλώς, ενδέχεται- να επέλθει ο «ξαφνικός θάνατος» ορισμένων περιττών οργανισμών του Δημοσίου. Παρ’ όλα αυτά, με αφορμή την κατάθεση του προϋπολογισμού, η ΔΗΜΑΡ έβγαλε ανακοίνωση την περασμένη εβδομάδα, με την οποία ζητεί εξορθολογισμό των δαπανών του Δημοσίου, αλλά όχι περικοπές. Τι ευτυχισμένοι άνθρωποι! Βρίσκονται ακόμη στο 2010. Αλλά και πόσο αργά, πόσο βασανιστικά αργά, κυλάει ο χρόνος στο «Ντόλτσε»!
Το δίδαγμα
Εφόσον, πρώτον, μία των επομένων ημερών αποκατασταθεί η λειτουργία του Καποδιστριακού και, δεύτερον, δεν χαθεί το εξάμηνο για τους φοιτητές, τι θα έχουμε διδαχθεί από όλη αυτή την περιπέτεια; Οτι δεν υπάρχει λόγος το ακαδημαϊκό εξάμηνο να διαρκεί 13 εβδομάδες· μπορεί θαυμάσια να μειωθεί στις 5! Γιατί όχι; Θα είναι μια νίκη για το φοιτητικό κίνημα. Χρόνια τώρα οι αριστεροί δεν φωνάζουν «όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών»; Εξάλλου, δε, θυμίζω ότι προ Υπουργοπούλας της Παινεμένης το εξάμηνο διαρκούσε εννέα εβδομάδες...
Qualis artifex perit!
Αν, πάντως, δεν ανοίξει ούτε αυτή την εβδομάδα το Καποδιστριακό, τότε οφείλω να απευθύνω έκκληση στα υψηλότερα δώματα της εξουσίας. Κύριε πρόεδρε, σπανίως παίρνω το θάρρος να απευθυνθώ ευθέως στο σεπτό πρόσωπό σας, αλλά η ανάγκη το επιβάλλει. Η προσωπική παρέμβασή σας τώρα, κύριε πρόεδρε, είναι απαραίτητη ―καθώς μάλιστα ο αρμόδιος υπουργός έχει αποδειχθεί ελάχιστος. Κάντε κάτι ώστε να ανοίξει το γρηγορότερο δυνατό το Καποδιστριακό! Γιατί ο Θεοδόσης μας είναι τόσο συγχυσμένος, ώστε ακόμη δεν μπορεί να ξεκινήσει πρόβες...
