Το δεύτερο Κουρδιστάν
(Πηγή : http://www.imerisia.gr και http://infognomonpolitics.blogspot.gr)
Μέσα στην πλήρη αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα στη Συρία υπάρχει μια εξαίρεση: Τα δύο εκατομμύρια Kούρδοι, που κατοικούν στη βορειοανατολική περιοχή της χώρας, έχουν χειραφετηθεί οριστικά από τον έλεγχο της Δαμασκού -με πρωτοβουλία του Ασαντ- και είτε θα αποτελέσουν ένα de facto ημιανεξάρτητο κρατικό μόρφωμα, είτε θα τεθούν υπό τον έλεγχο της Αυτόνομης Κουρδικής Οντότητας στο Βόρειο Ιράκ, την υπό τον Μπαρζανί δηλαδή κυβέρνηση που εδρεύει στο Αρμπίλ.
Η όποια επόμενη κυβέρνηση στη Δαμασκό δεν θα διαθέτει τη δυνατότητα βίαιας αποκατάστασης του ελέγχου της στην περιοχή, αλλά ούτε και θα μπορεί να συναινέσει σε τουρκική στρατιωτική επέμβαση, η οποία θα φέρει σε οριακό σημείο τις σχέσεις της Αγκυρας με την κυβέρνηση του Αρμπίλ.
Οι Κούρδοι της Συρίας έχουν ένα στρατηγικό γεωγραφικό πλεονέκτημα: Ελέγχουν τη δυνατότητα διοχέτευσης του πετρελαίου του Ιράκ και του Κόλπου προς τη Μεσόγειο, που είναι στρατηγικός στόχος τόσο των κρατών της Αραβικής Χερσονήσου όσο και των ΗΠΑ για να μειωθεί το πλεονέκτημα που αντλεί η Τεχεράνη από τη δυνατότητά της να παρεμποδίσει τη ναυσιπλοΐα στα στενά του Ορμούζ.
Τα παραπάνω οδηγούν αθροιστικά στο συμπέρασμα ότι η σταθερότητα και προβλεψιμότητα στο Δεύτερο Κουρδιστάν στη Βορειοανατολική Συρία μπορεί να διασφαλισθεί μόνο με τον έλεγχο της περιοχής από την υπό τον Μπαρζανί κυβέρνηση του Αρμπίλ.
Θα πρόκειται για μια εξέλιξη ιστορικής σημασίας, καθώς για πρώτη φορά μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το 1918, θα σβήσει de facto μια συνοριακή γραμμή που χωρίζει κουρδικούς πληθυσμούς, μια άκρως ανησυχητική εξέλιξη τόσο για την Αγκυρα όσο και για την Τεχεράνη.
Να προσθέσουμε ότι η Βορειοανατολική Συρία έχει κοιτάσματα πετρελαίου, τα οποία θα προστεθούν στη σημαντική πετρελαϊκή παραγωγή του Αρμπίλ, με την Αγκυρα να διστάζει εύλογα να κάνει γεωτρήσεις στη Νοτιοανατολική Τουρκία, καθώς αν επιβεβαιωθούν οι υποθέσεις εργασίας για το πετρελαϊκό δυναμικό του Τουρκικού Κουρδιστάν θα πολλαπλασιασθεί και η εντός συνόρων αποσχιστική δυναμική, αλλά και τα κίνητρα για ανάμειξη του Αρμπίλ.
Με την επιλογή της απόσυρσής του από τις κουρδικές περιοχές, ο Ασαντ κατέφερε, πρώτον, ένα πλήγμα στη συγκρότηση ενός μετώπου που θα περιλαμβάνει όλους τους Σουνίτες της Συρίας και, δεύτερον, δημιούργησε μια ενδιάμεση ζώνη, όπου κάθε προσπάθεια της Αγκυρας για πολιτική ή ακόμη περισσότερο στρατιωτική επέμβαση θα βρίσκει μπροστά της το Κουρδικό Κίνημα της Συρίας, με παρενέργειες στη Νοτιοανατολική Τουρκία, αλλά και στις σχέσεις με την κυβέρνηση του Αρμπίλ.
Μόνο υπό το φως των παραπάνω μπορούμε να ερμηνεύσουμε τη διαπραγμάτευση Ερντογάν - Οτσαλάν που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, ένα επικίνδυνο στοίχημα και για τις δύο πλευρές: Τη στιγμή που θα ενοποιούνται de facto οι κουρδικές περιοχές της Συρίας και του Ιράκ, ο Οτσαλάν θα απευθύνει έκκληση παράδοσης των όπλων με αμφίβολη εμβέλεια, ενώ ο Ερντογάν κινδυνεύει να χρεωθεί ταυτόχρονα άνοιγμα κουρδικού μετώπου στη Συρία και πολιτική νομιμοποίηση του ΡΚΚ με αμφίβολο αντίκρισμα.
Αργά αλλά σταθερά το Κουρδικό εκτός συνόρων ξεφεύγει από την όποια επιρροή της Αγκύρας, η οποία λόγω της εμπλοκής της στη Συρία δεν μπορεί να αξιοποιήσει την ιστορική αντικουρδική συνεργασία με την Τεχεράνη.
Με την ανάμειξή τους στη Συρία, οι Ερντογάν - Νταβούτογλου επιτάχυναν δραματικά τη δυναμική συγκρότησης Ανεξάρτητου Ενιαίου Κουρδιστάν, μια προοπτική στην οποία επενδύουν ΗΠΑ και Ισραήλ.
Ελιγμός Ασαντ
Με την επιλογή της απόσυρσής του από τις κουρδικές περιοχές, ο Ασαντ κατέφερε, πρώτον, ένα πλήγμα στη συγκρότηση ενός μετώπου που θα περιλαμβάνει όλους τους Σουνίτες της Συρίας και, δεύτερον, δημιούργησε μια ενδιάμεση ζώνη, όπου κάθε προσπάθεια της Αγκυρας για πολιτική ή ακόμη περισσότερο στρατιωτική επέμβαση θα βρίσκει μπροστά της το Κουρδικό Κίνημα της Συρίας με παρενέργειες στη Νοτιοανατολική Τουρκία, αλλά και στις σχέσεις με την κυβέρνηση του Αρμπίλ.
