Οι ΗΠΑ ιδρύουν ανεξάρτητο Κουρδιστάν, με τη βοήθεια της Άγκυρας και του Νταβούτογλου!!!
Αναπόφευκτη η ίδρυση ανεξάρτητου Κουρδιστάν
Του Σάββα Καλεντερίδη
Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανταπόκριση του Τολγκά Τανίς, από την Ουάσιγκτον, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Χουρριέτ, στις 29 Δεκεμβρίου 2012.
Στο άρθρο του ο Τούρκος δημοσιογράφος περιγράφει τη συζήτηση που είχε με τον Πήτερ Γκαλπρέηθ (Peter Galbraith), εκ των ενθέρμων υποστηρικτών των Κούρδων στην αμερικανική πρωτεύουσα, βουλευτή του Βερμόντ, που είναι στο στενό κύκλο του νέου υπουργού εξωτερικών Τζον Κέρρυ, ενώ διετέλεσε και μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Αμερικανικής Βουλής από το 1979 έως το 1993 και πρέσβης των ΗΠΑ στην Κροατία από το 1993 μέχρι το 1998.
Οι απόψεις του Γκαλμπρέηθ, κατά την άποψή μας αποτελούν έναν καλό οδηγό για τις εξελίξεις στο Κουρδικό και θα πρέπει να τον έχει στο "μαξιλάρι" του όποιος πολιτικός, διπλωμάτης, αξιωματικός, αναλυτής και απλός πολίτης παρακολουθεί τις εξελίξεις γύρω από την πορεία του Κουρδικού και την Τουρκία!
(O Πήτερ Γκάλμπρέηθ, μια ενδιαφέρουσα φωνή από την Ουάσιγκτον, προδιαγράφει τις εξελίξεις στο Κουρδικό και όχι μόνο!)
Λέει λοιπόν ο Πήτερ Γκαλμπρέηθ:
Η καλύτερη χρονική περίοδος για τους Κούρδους
Ήδη υπάρχει ένα ντε φάκτο ανεξάρτητο κράτος στο Βόρειο Ιράκ. Οι Κούρδοι της Συρίας έχουν αρπάξει για πρώτη φορά μια καλή ευκαιρία. Στην Τουρκία τα τελευταία είκοσι χρόνια υπάρχει μια σταθερή βελτίωση των ανθρωπίνων και των πολιτικών δικαιωμάτων των Κούρδων. Είναι η καλύτερη περίοδος στην ιστορία για τα 30 εκατομμύρια των Κούρδων της περιοχής. Το μόνο σκοτεινό σημείο είναι το Ιράν.
Θα γίνει όπως στο Σουδάν
Η Περιφερειακή Διοίκηση του Κουρδιστάν έχει στα χέρια της όλα τα εχέγγυα που χρειάζεται ένα ανεξάρτητο κράτος. Ακόμα και στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, ακολουθεί ήδη διαφορετική πολιτική από την κυβέρνηση της Βαγδάτης. Όμως η ανεξαρτησία δεν θα γίνει με μονομερή διακήρυξη, αλλά μετά από διαπραγματεύσεις. Όπως έγινε μεταξύ του Νοτίου Σουδάν και του Σουδάν. Κάτω από τις σημερινές συνθήκες, δεν μπορείς να κρατήσεις καμία κοινότητα, όταν αυτή δεν θέλει να ανήκει στο δικό σου κράτος. Και η συντριπτική πλειοψηφία των Κούρδων δεν θέλει να αποτελεί τμήμα του Ιράκ.
Δεν θα οδηγήσει στο διαμελισμό της Τουρκίας
Για μένα είναι πολύ σημαντική η αλλαγή ης επίσημης τουρκικής στάσης. Σήμερα ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών λέει ότι «εμείς προτιμούμε ένα ενιαίο Ιράκ», αλλά δεν λέει ότι αυτό αποτελεί «κόκκινη γραμμή», όπως συνέβαινε μέχρι τώρα. Αυτό είναι μια τεράστια αλλαγή. Η Τουρκία κατάλαβε ότι ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν στο β. Ιράκ, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα συμπεριλαμβάνει και περιοχές από τη Συρία. Στην Αυστρία υπάρχουν Γερμανοί, όμως η Αυστρία δεν θέλει να γίνει μέρος της Γερμανίας. Στην Ελβετία υπάρχει ιταλικό καντόνι, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν θέλει να αποσχιστεί και να ενωθεί με την Ιταλία.
Οι Κούρδοι θα παραχωρήσουν εδάφη
Προτού γίνει το βήμα για την ανεξαρτησία, θα πρέπει να διευθετηθεί το εδαφικό. Οι Κούρδοι δεν επιμένουν για τη Μοσούλη, όμως θέλουν το Κιρκούκ, που αποτελεί και το μεγάλο πρόβλημα. Οι Κούρδοι πρέπει να υποχωρήσουν στο εδαφικό. Όσο για το Κιρκούκ, μπορεί να λυθεί μέσω μιας συμφωνίας διανομής των εσόδων από τα πετρέλαια. Σ’ αυτήν την διαπραγμάτευση η Τουρκία μπορεί να παίξει θετικό ρόλο. Για παράδειγμα, μπορεί να πείσει το Ερμπίλ να υποχωρήσει στο εδαφικό. Όσο για το ΡΚΚ, αυτό μπορεί να το λύσει μόνη της. Τι ζητάει το ΡΚΚ; Γενική αμνηστία, συμμετοχή στα πολιτικά δρώμενα, πολιτικά δικαιώματα. Αυτά είναι πράγματα που μπορεί να τα κάνει η Τουρκία.
Πρόταση στη νέα διοίκηση Ομπάμα
Το Κουρδιστάν είναι ένα πρόβλημα και για τον Μαλίκι. Ποιος θέλει να κυβερνά μια χώρα, όταν οι κάτοικοί της δεν σε θέλουν; Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν στο στενό του κύκλο στελέχη άτομα που θεωρούν ότι θα ήταν καλύτερα για το Ιράκ, αν δεν είχε το βάρος του Κουρδιστάν.
Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι πάντα αποκομμένη από την πραγματικότητα και πάντα τονίζει ότι είναι υπέρ της εδαφικής ακεραιότητας μιας χώρας. Στις 21 Ιουνίου 1991 ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Τζέημς Μπέηκερ επισκέφθηκε το Βελιγράδι και ζήτησε από εκείνους που ήθελαν να αποχωρήσουν από τη Γιουγκοσλαβία να μην το κάνουν. Μετά από τέσσερις ημέρες η Κροατία και η Σλοβενία ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους. Στις 1 Αυγούστου 1991 ο πατέρας Μπους πήγε στο Κίεβο και ζήτησε από τους Ουκρανούς να μην ανακηρύξουν την ανεξαρτησία τους. Τότε διαλύθηκε ο Σοβιετική Ένωση. Δεν μιλώ εξ ονόματος του Κέρρυ, όμως νομίζω ότι η νέα διοίκηση Ομπάμα θα αποδεχτεί αυτήν την πραγματικότητα.
